Οκτώ ταινίες απαρτίζουν την ενότητα «Το Σινεμά αγκαλιάζει τις Μειονότητες» (Minority Report) που θα πραγματοποιηθεί με δωρεάν προβολές στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΣΠΑ 2004-2020) – Επιχειρησιακό πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση»

Η πύλη της Δύσης
(Heaven’s gate, ΗΠΑ, 1980)

Θεωρείται μία από τις πιο προβληματικές στα γυρίσματά της ταινίες στην ιστορία του σινεμά, οδήγησε σε χρεοκοπία ένα από τα μεγαλύτερα στούντιο του Χόλιγουντ και καταδίκασε τον σκηνοθέτη Μάικλ Τσιμίνο, που πέθανε εφέτος, σε ανυποληψία. Παραμένει ένα μεγαλεπήβολο αριστούργημα που ανατρέχει σε ένα από τα πιο μελανά κεφάλαια της νεότερης αμερικανικής Ιστορίας, την εν ψυχρώ εξόντωση ενός μεγάλου αριθμού μεταναστών από τους γαιοκτήμονες βαρόνους του Γουαϊόμινγκ, τον 19ο αιώνα. Προβάλλεται στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην οριστική, director’s cut μορφή της και σε ψηφιακή αποκατάσταση. Το λαμπρό καστ απαρτίζουν, εκτός άλλων, οι Κρις Κριστόφερσον, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Τζεφ Μπρίτζες, Κρίστοφερ Γουόκεν.

Ωραίο μου πλυντήριο
(My beautiful laundrette, Αγγλία, 1985)

Το αντισυμβατικό αυτό love story ανάμεσα σε έναν αριβίστα νεαρό Πακιστανό (Γκόρντον Γουανέκε) και έναν Λονδρέζο προερχόμενο από την εργατική τάξη (Ντάνιελ Ντέι-Λούις) λειτούργησε επίσης ως καίριο πολιτικό σχόλιο για την παρακμιακή Αγγλία της περιόδου της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ο Στίβεν Φρίαρς συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον συγγραφέα Χανίφ Κιουρέισι (θα ακολουθούσε η ταινία «Ο Σάμι και η Ρόουζι κάνουν έρωτα») και ο Ντέι Λούις στον πρώτο μεγάλο κινηματογραφικό ρόλο του παρουσίασε το τεράστιο ταλέντο του. Προτάθηκε για το Οσκαρ σεναρίου γραμμένου κατευθείαν για την οθόνη.

Ο φόβος τρώει τα σωθικά
(Angst essen seele auf, Δυτική Γερμανία, 1974)

Μια μοναχική χήρα γερμανικής καταγωγής και ένας πολύ μικρότερος σε ηλικία εργάτης από το Μαρόκο γνωρίζονται σε ένα μπαρ, ερωτεύονται παράφορα και παντρεύονται. Θα χρειαστεί να παλέψουν, ωστόσο, με τις ρατσιστικές προκαταλήψεις του περίγυρού τους και τη δυσκολία τους να ενταχθούν σε μια κοινωνία που τους εχθρεύεται. Σπουδαίο μελόδραμα από το προκλητικό παιδί-θαύμα του γερμανικού σινεμά Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ που εδώ αναζητεί την αγάπη και την κατανόηση σε έναν σκληρό κόσμο που απεχθάνεται το διαφορετικό. Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών.

Είμαστε τσιγγάνοι
(Ελλάδα, 2014)

Η Μαρίνα Δανέζη μπαίνει στους καταυλισμούς των Ελλήνων Ρομά σε Αργολίδα, Κορινθία και Ηλεία, κάθεται μέσα στα τσαντίρια τους και έρχεται σε καθημερινή επαφή μαζί τους, σπάζοντας το φαινομενικό άβατο προς έναν κόσμο τελικά όχι και τόσο απρόσιτο. «Είμαστε απ’ όλα. Οτιδήποτε θα το βρείτε. Από το χειρότερο μέχρι και το καλύτερο μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι». Η διάρκεια της ταινίας είναι 39′.

Soy Nero
(Γερμανία, Γαλλία, Μεξικό, ΗΠΑ, 2016)

Για να αποκτήσει την πολυπόθητη πράσινη κάρτα, ο Μεξικανός Νέρο (Τζόνι Ορτίζ) επιστρέφει πίσω στη χώρα από την οποία τον έχουν απελάσει και κατατάσσεται στον αμερικανικό στρατό προκειμένου να πολεμήσει στα πεδία της Μέσης Ανατολής. Η ταινία του Ιρανού Ράφι Πιτς συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του εφετινού Φεστιβάλ Βερολίνου.

Μη με φωνάζεις ξένο
(Νe m’ appelle pas etranger,
Eλλάδα / Γαλλία, work in progress)

Η Αριάδνη Κουτσαύτη καταγράφει το σκληρό ταξίδι που πραγματοποιούν οι πρόσφυγες από την πατρίδα τους ως την Ευρώπη, περνώντας από την Ελλάδα και συνεχίζοντας έπειτα προς τον Βορρά. Μια σύγχρονη οδύσσεια ξετυλίγεται μέσα από τις μαρτυρίες και τις προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων αυτών αλλά και όσων αφιλοκερδώς προσφέρουν τη βοήθειά τους (τα γυρίσματα της ταινίας βρίσκονται σε εξέλιξη και θα προβληθούν 40′).

Κόκκινο χαλί
(Τapis rouge, Eλβετία / Γαλλία, 2015)

Με την προτροπή ενός κοινωνικού λειτουργού, μια παρέα νεαρών που προέρχονται από δεύτερης γενιάς μετανάστες και από τις λιγότερο προνομιούχες γειτονιές της Λωζάννης, γράφουν το δικό τους σενάριο και φτάνουν ως τις Κάννες για να βρουν παραγωγό να χρηματοδοτήσει την ταινία τους. Ενα γλυκύτατο road movie για το δικαίωμα όλων να ονειρεύονται και να ζητούν καλύτερες ευκαιρίες στη ζωή. Οι σκηνοθέτες Κανταράμα Γκαχιγκίρι, Φρεντ Μπεϊγίφ θα δώσουν το «παρών».

Ενας πρώην διαμεσολαβητής δυτικών δημοσιογράφων από το Αφγανιστάν, ο οποίος έχει εγκαταλείψει την εμπόλεμη πατρίδα του και ζει υπό καθεστώς ασύλου στην Αμερική, κάνει όνειρα να γίνει και ο ίδιος δημοσιογράφος. Μια μυστηριώδης εξαφάνιση επισκιάζει, παρ’ όλα αυτά, το νέο του ξεκίνημα και φουντώνει τις προκαταλήψεις της τοπικής κοινωνίας απέναντί του. Ο βραβευμένος ντοκιμαντερίστας Ιαν Ολντς περνά για πρώτη φορά στη μυθοπλασία, σκιαγραφώντας το πορτρέτο ενός ανθρώπου χαμένου μεταξύ ηπείρων.