ΑΦΟΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΕΩΣ ΚΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Να πληρώσουν φόρο για το σπίτι που πούλησαν πριν πέντε ή και δέκα χρόνια, παρότι τότε δηλώσαν κανονικά στο Ε1 το τίμημα όπως προβλεπόταν και χωρίς να έχουν ποτέ καμία υποχρέωση να πληρώσουν φόρο για τα ποσά που εισέπραξαν, αναγκάζονται εν έτει 2016 οι ιδιοκτήτες ακινήτων που επιλέγονται για έλεγχο καταθέσεων από την εφορία.
Στις περιπτώσεις αυτές η ΔΟΥ αναγνωρίζει ως νόμιμα χρήματα μόνο το τίμημα που αναγράφεται στο συμβόλαιο.
Ωστόσο, όπως κατά κόρον γινόταν πριν επιβληθεί ο φόρος υπεραξίας, χιλιάδες συμβόλαια ανέγραφαν την αντικειμενική αξία του ακινήτου. Έτσι η κατάθεση στην τράπεζα του επιπλέον ποσού από τον αγοραστή (το τίμημα δηλαδή πάνω από την αντικειμενική τιμή του συμβολαίου) χαρακτηρίζεται από τους ελεγκτές ως «αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας», με επαχθείς συνέπειες για τον ελεγχόμενο.
Με πρόσχημα τους ελέγχους για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, όποιος ελέγχεται για οποιονδήποτε λόγο από τις ΔΟΥ ή το ΣΔΟΕ κινδυνεύει να βρεθεί υπόλογος για ξέπλυμα «μαύρου χρήματος», επειδή η εφορία σε κάθε έλεγχο που διεξάγει αναδρομικά από το 2000 και μετά, με βάση τις νέες έμμεσες τεχνικές ελέγχου ή στα πλαίσια έρευνας ύστερα από καταγγελίες, πληροφορίες, «λίστες» κλπ, περνά από «κόσκινο» όλες τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών στην υπό διερεύνηση περίοδο.
Στους ελέγχους αυτούς, η εφορία δεν δέχεται ότι τα πχ 100.000 ευρώ ή 300.000 ευρώ που κατατέθηκαν στην τράπεζα και ξεπερνούν την αντικειμενική αξία που γράφτηκε στα συμβόλαια, είναι χρήματα από εκείνη την πώληση και τα αντιμετωπίζει ως «μαύρο χρήμα» από άλλες πηγές που δεν δηλώθηκαν.
Το φαινόμενο λαμβάνει ήδη διαστάσεις και η «φιλική σύσταση» των ελεγκτών προς τους φορολογουμένους είναι να σπεύσουν να καταθέσουν τώρα από μόνοι τους συμπληρωματική δήλωση μεταβίβασης και να πληρώσουν τον φόρο 3% του πωλητή που ισχύει σήμερα, επί της διαφοράς μεταξύ του παλαιού συμβολαίου και της τότε πραγματικής τιμής πώλησης, προκειμένου να γλιτώσουν φόρους 40% ή και έως 120% -με προσαυξήσεις και πρόστιμα- σαν να ήταν αδήλωτο εισόδημα.
Για παράδειγμα:
Αν ένα ακίνητο πουλήθηκε 300.000 ευρώ αλλά στα συμβόλαια γράφτηκε αξία 100.000 (αντικειμενική), ένας αναδρομικός έλεγχος στις καταθέσεις του πωλητή δείχνει σαν αδικαιολόγητη κατάθεση τα 200.000 ευρώ. Ο ιδιοκτήτης μπορεί να είχε δηλώσει και τα 300.000 ευρώ στο Ε1 την χρονιά εκείνη, αλλά δεν είχε πληρώσει φόρο γιατί τα χρήματα από εκποίηση περιουσιακού στοιχείου δεν θεωρείτο εισόδημα (πλην του 2005 που ίσχυσε για μια χρονιά ο φόρος υπεραξίας ακινήτων). Οι ελεγκτές δεν πείθονται όμως ότι τα 200.000 ευρώ είναι από εκείνη τη συναλλαγή, γιατί δεν αποδεικνύεται από τα συμβόλαια.
Αντί να πληρώσει όμως φόρο πχ 80.000 ευρώ (40% των 200.000 ευρώ), ο ιδιοκτήτης μπορεί να καταθέσει συμπληρωματική δήλωση εμφανίζοντας σαν τίμημα τις 300.000 ευρώ. Τότε πληρώνει φόρο 3% στη διαφορά (600 ευρώ στις 200.000 ευρώ) για να γλιτώσει τα χειρότερα. Η λύση αυτή είναι πολύ οικονομικότερη και από την νέα ρύθμιση «πληρώστε και γλιτώστε» που θα τεθεί άμεσα σε εφαρμογή, για το «μαύρο χρήμα» -που σε πολλές περιπτώσεις όμως είναι απλώς λεφτά που φυλάχτηκαν «στο στρώμα» από τον φόβο χρεωκοπίας και έγιναν ανάληψη και επανακατάθεση σε τράπεζες.
Σε διαφορετική περίπτωση πάντως, αν ο ελεγχόμενος δεν θέλει να πληρώσει για φόρους που δεν οφείλει, θα μπλέξει με προσφυγές και δικαστήρια, αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα και μεγάλη ταλαιπωρία (πχ δέσμευση λογαριασμών, πληρωμή του 50% της ποινής που θα του βεβαιωθεί κλπ).
ΟΣΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ
Στο στόχαστρο άρχικά φαίνεται πως είναι 2.500 φορολογούμενοι για τους οποίους υπάρχουν ενδείξεις πως ενώ δραστηριοποιούνταν στην πώληση ακινήτων, δήλωναν τις πράξεις αυτές ως φυσικά πρόσωπα προκειμένου να αποφύγουν τον φόρο.
Στην περίπτωση πώλησης ακινήτου από φυσικό πρόσωπο, η φορολογική υποχρέωση εξαντλείται στην καταβολή φόρου μεταβίβασης (από τον αγοραστή) ενώ αν πώληση γίνει από επιχείρηση το κέρδος φορολογείται με τον εκάστοτε φορολογικό συντελεστή.
