Το συγκεκριμένο κείμενο έχει γραφτεί με αφορμή το σχέδιο νόμου που βρίσκεται σε διαβούλευση και μεταξύ άλλων αφορά στην αποπληρωμή των πολυετών (από την προηγούμενη δεκαετία…) οφειλών των ασφαλιστικών ταμείων προς τις ιδιωτικές κλινικές. Όμως, πολλοί θα διαπιστώσουν ότι παρόμοιες καταστάσεις ισχύουν και για αρκετές άλλες κατηγορίες επιχειρήσεων.
Ιδού λοιπόν ο δεκάλογος του καλού μπαταχτσή, δια χειρός του ελληνικού… κράτους!
Εντολή πρώτη: Αποφεύγεις να πληρώνεις έγκαιρα, μεταθέτοντας τις υποχρεώσεις σου για το μέλλον. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως δίνεις μια μικρή προκαταβολή, οφείλοντας τα υπόλοιπα.
Στο παράδειγμά μας, μιλάμε για οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων άνω των 500 εκατ. ευρώ προς τις ιδιωτικές κλινικές, που συσσωρεύτηκαν από την προηγούμενη δεκαετία έως και το τέλος του 2012, πριν δηλαδή από την ίδρυση και λειτουργία του ΕΟΠΥΥ (τα χρέη του ΕΟΠΥΥ αποτελούν μια άλλη πονεμένη ιστορία).
Εντολή δεύτερη: Αφήνεις τον χρόνο (ή καλύτερα… τα χρόνια) να περάσουν, τάζοντας πως θα πληρώσεις στο μέλλον. Γιατί, ως γνωστόν, κανένας δεν έχασε από το τάξιμο αλλά από το δόσιμο.
Εντολή τρίτη: Όταν φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, αν δεν δώσεις στους δικαιούχους κρατικά ομόλογα που θα κουρευτούν στο μέλλον (έγινε και αυτό σε επιχειρήσεις άλλων κλάδων), τότε νομοθετείς έτσι ώστε όχι μόνο να μην πληρώνεις τόκους για την καθυστέρησή σου, αλλά επιπλέον να κάνεις και κούρεμα στους δικαιούχους!
Στην περίπτωση των κλινικών, αυτό έγινε πριν από τρία χρόνια, όταν για τις παλαιές οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων προ της 31ης Δεκεμβρίου του 2012 ψηφίστηκε κούρεμα 8%.
Εντολή τέταρτη: Παρά το θεσμικό πλαίσιο που εσύ ως κράτος ψήφισες, συνεχίζεις να μην πληρώνεις όλο το ποσό που οφείλεις, έστω και μετά το κούρεμα που ο ίδιος επέβαλες.
Έτσι, από οφειλές ύψους περίπου 530 εκατ. ευρώ, εξοφλήθηκαν γύρω στα 400 εκατ. ευρώ, λόγω «ελλείψεως προσωπικού» των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων συναφών δικαιολογιών.
Εντολή πέμπτη: Αφού περάσουν κάμποσα ακόμη χρόνια χωρίς να πληρώσεις, έρχεσαι στη συνέχεια και αλλάζεις τον νόμο, όχι φυσικά για να αποζημιώσεις με τόκους όσους επί τόσα χρόνια χρωστάς, αλλά για να αυξήσεις το ποσοστό του κουρέματος!
Έτσι, στο τρέχον σχέδιο νόμου, προτείνεται η επιβολή κουρέματος 10% (αντί του θεωρητικά υπάρχοντος 8%) και 45% επί του συνολικού ποσού για τα χρέη που έχει ήδη δοθεί προκαταβολή.
Εντολή έκτη: Αλλά και πάλι δεν πληρώνεις, ορίζοντας ως ημέρα πληρωμής μια ημερομηνία του επόμενου έτους. Μέχρι τότε, θα δεις τι θα κάνεις.
Σύμφωνα λοιπόν με το τρέχον σχέδιο νόμου, αυτές οι υποχρεώσεις του δημοσίου θα είναι πληρωτέες στις 30 Ιουνίου του 2017, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως τελικά θα καταβληθούν. Αν τελικά για διάφορους λόγους δεν καταβληθούν, τότε τα ποσά θα ξαναγυρίσουν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και θα συνεχίσουν να αποτελούν χρέη των ασφαλιστικών ταμείων: Άλλα εκ των οποίων δεν υπάρχουν και άλλα δεν διαθέτουν επαρκές προσωπικό…
Εντολή έβδομη: Αν τώρα κάποιος σου ζητήσει συμψηφισμό οφειλών, δηλαδή να μεταφερθούν τα λεφτά αυτά -τα… δικά του λεφτά- (έστω και με έκπτωση) για την πληρωμή φόρων ή ασφαλιστικών εισφορών, εσύ δηλώνεις αρχικά «ναι» (καλή πρόθεση), το οποίο στη συνέχεια γίνεται στην πράξη «όχι» (το αντίθετο του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015).
Εντολή όγδοη: Πριν καν δώσεις το πρώτο ευρώ, καλείς τις κάμερες, βγάζεις δελτία Τύπου ότι αποπληρώνεις τις οφειλές του δημοσίου, προκειμένου να «πάρει μπροστά» η πολύπαθη οικονομία (αυτό δεν το είδαμε ακόμη, αλλά γράφεται μήπως και τελικά δεν γίνει).
Εντολή ένατη: Πέρα από τις παλαιές οφειλές σου που κούρεψες και ξανακούρεψες πριν καν τις πληρώσεις, έχεις αρχίσει ήδη να κουρεύεις και τις τρέχουσες οφειλές σου (βλέπε νόμος περί claw back που ψηφίστηκε «προσωρινά» επί κυβέρνησης Σαμαρά και παρατάθηκε επί συγκυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ).
Εντολή δέκατη: Στην Ελλάδα ζεις, όλο και κάτι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και να τη γλιτώσεις! Μπορεί για παράδειγμα να γίνουν εκλογές, ή ανασχηματισμός και να αλλάξουν οι υπεύθυνοι, οπότε το μπαλάκι πετιέται στον επόμενο υπεύθυνο (είτε του ίδιου, είτε του αντίπαλου κόμματος), που προφανώς θα διαπιστώσει ότι «παρέλαβε χάος» και θα ζητήσει πίστωση χρόνου προκειμένου να ενημερωθεί και να δράσει…
του Στέφανου Kοτζαμάνη -www.euro2day.gr
