Το πρόσφατο ρεπορτάζ του CNN για την ανήλικη πορνεία στην πλατεία Βικτωρίας και στο Πεδίον του Αρεως, που έκανε τον γύρο των ελληνικών ΜΜΕ, δεν ήταν παρά το στενάχωρο ριπλέι μιας πολλαπλώς καταγεγραμμένης κατάστασης: κυκλώματα ωθούν ανήλικους μετανάστες στη γνωστή εδώ και δύο δεκαετίες «πιάτσα» ανδρικής πορνείας στο Πεδίον του Αρεως, δίπλα σε εκείνη των τοξικομανών και των αστέγων.
της Τασούλας Καραΐσκάκη*
Ένα πανομοιότυπο ρεπορτάζ, με συνεντεύξεις εφήβων μεταναστών να ομολογούν συνευρέσεις με κυρίους στο πάρκο της Αθήνας για 5 ή 10 ευρώ και πλάνα από τον εύγλωττο σκουπιδότοπο ανάμεσα στα δέντρα είχε προβάλει τον Ιούνιο το BBC.
Πάμπολλα και τα ελληνικά ρεπορτάζ για το εκτεταμένο εμπόριο ανήλικης σαρκός στο Πεδίον του Αρεως αλλά και στα «μετόπισθεν» του κέντρου, σε απόμερα στενά, σε φτηνά δωμάτια ξενοδοχείων, σε σπίτια πελατών, στα πίσω δωμάτια βενζινάδικων ή μπαρ…, αρκετές οι καταγγελίες για τις ανομολόγητες ωμότητες στους καταυλισμούς προσφύγων, παλιότερα στην Ειδομένη, μετά στο Ελληνικό (εισαγγελική έρευνα δεν έφερε στο φως σοβαρά στοιχεία).
Όλοι γνωρίζουν αλλά λίγοι μιλούν. Λίγες και οι συλλήψεις. Για τον κόσμο που κυκλοφορεί σε μικρή απόσταση, αυτά τα αγόρια, μερικά ακόμη και 12 ή 14 ετών, δεν υπάρχουν.
Έχουν διαγραφεί από τις τάξεις των κανονικών ανθρώπων, θύματα της ψευδαίσθησης ότι αφορούν ένα μακρινό περιθώριο, παντού και πάντοτε υπάρχον, ως εκ τούτου πάγιο, αδιάφορο.
Σύμφωνα με τη Europol, διότι το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, 11.000 ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες ή μετανάστες που καταγράφηκαν από τις αρχές των χωρών-μελών της Ε.Ε., στη συνέχεια «χάθηκαν»: 4.700 παιδιά αγνοούνται στη Γερμανία, 4.000 στην Ιταλία, 1.000 στη Σουηδία, 1.096 στην Ελλάδα, από τα οποία μόνο τα 16 κορίτσια (οι έφηβες, κυρίως από την Αφρική και την ανατολική Ευρώπη, που οι σωματέμποροι πιάνουν στα δίχτυα τους, καταλήγουν στις πιάτσες μέσα από άλλα κανάλια· μόνο το 1% – 2% των θυμάτων σώζονται, μόνο το 1% των διακινητών συλλαμβάνεται). Για τη σιωπή και τη λήθη απαιτούνται μίζες και διαφθορά και «νομιμοποίηση» της βιομηχανίας του σεξ και μετατροπή του θύματος (αφού συναινεί στην πράξη) σε απλό παραβάτη του νόμου.
Ύστερα από κάθε σχετική συζήτηση, η εκπόρνευση ανηλίκων παραμένει μια σκοτεινή προέκταση της κοινωνικής τους κατάστασης, που εξαφανίζεται γρήγορα κάτω από την πληθωρική εικόνα της τρέχουσας συμβατικής δυστυχίας: χιόνια στην Πέτρα Ολύμπου, σκηνές στον άνεμο δίπλα στη θάλασσα στη Σούδα, μουσκεμένα και ξυλιασμένα από το κρύο γυναικόπαιδα…
Ο καθένας ακούει μόνο εκείνα που συνθέτουν αυτή τη δυστυχία, πλάθει λέξεις μόνο για τις φανερές λύπες. Και το «ατομικό ατόπημα», όχι η «κοινωνική τραγωδία», της άγουρης πορνείας παραμένει βαριά αγκυροβολημένο σε μια αδιαπέραστη σκιά .
*Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”
