Να σας συστήσω: αναγνώστα, ο Μίλιο (φωτογραφία κάτω). Μίλιο, ο αναγνώστας. Ναι, ο Μίλιο είναι πολύ διάσημος εδώ στο Πλοβντιβ -τη Φιλιππούπολη ντε, όπως την ξεύρεις εσύ με την ελληνική της ονομασία. Πριν κάμποσα χρόνια, συνήθιζε να περιφέρεται στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, να κρυφακούει τα σούξουμούξου των κατοίκων και ύστερα να τα βγάζει στη φόρα.
Από τον Μίλιο μάθαμε ας πούμε ότι ο Στανισλάβ ο μπακάλης τα είχε σιάξει με τη Γκαλένα, τη γυναίκα του πάτερ Αποστόλ. Ο οποίος τραβολογιόταν με τον Γκεόργκι τον δευτεροξάδελφο της Ελένα που ήταν φοβερή επιστημόνισσα στο Πανεπιστήμιο Οχρίντσκι της Σόφιας αν-έχεις-ακουστά και είχε βραβευτεί και επί Δημητρόφ.
Ναι, βρισκόμαστε στη Βουλγαρία. Και ήρθαμε να κουτσομπολέψουμε, να σουρτουκέψουμε και να μπερμπαντέψουμε. Αλλά επειδής ως γνωστόν, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε, τα πράγματα είναι λιγουλάκι μυστήρια και το αναπάντεχο σε περιμένει σε κάθε γωνία για να σου κλείσει το μάτι -ενίοτε, για να στο βγάλει κιόλας!
Θες ας πούμε να πας για ψώνια και είσαι πελάτης με απαιτήσεις και τουπέ; Το Χάλι Σόπινγκ Σέντερ στο κέντρο του Πλοβντιβ είναι το μολ των ονείρων σου. Θέλεις ρούχα; Στο Χάλι! Θέλεις ελεκτρόνικς; Στο Χάλι! Θέλεις είδη δώρων; Και πάλι στο Χάλι!
Για πλεχτούς σκούφους, λουλουδιαστά καπέλα και μαύρες κουκούλες -αν είσαι τίποτις κρυουλιάρης, η Μαίρη Πόπινς ή καταληψίας στα Εξάρχεια αντίστοιχα- αυτό το μαγαζί θα σε συναρπάσει. Τα κεφάλια των μωρών κάθε πανσέληνο ζωντανεύουν, γυρίζουν τα μάτια τους και ποιος είδε τον Τσάκι και δεν τον φοβήθηκε.
Αν πάλι “έχεις κάτι που σε άλλη δεν μπορώ να βρω, έχεις δέρμα και φατσούλα σαν μικρό μωρό, έχεις στυλ έχεις φινέτσα Μέριλιν Μονρό” (όπως εύστοχα τραγούδαγε ο Γιώργος ο Λεμπέσης), τότες τελείωσε, από εδώ θα το πάρεις το παλτουδάκι σου! Διότι και η Μέριλιν, πού θαρρείς ότι έβρισκε μισοτιμής τις γούνες που φόραγε;
Ναι, στο Πλοβντιβ διαθέτουμε πολύ μεγάλη αγορά για κάθε γούστο (όσο νοσηρό κι αν είναι, διότι εμείς δεν κρίνουμε)! Και το καταπληκτικό είναι ότι παίζουμε από το εξευτελιστικά φτηνά και κάτω. Εντάξει, σε όρους ποικιλίας, δεν μας λες και Παρίσι, αλλά θα τις βρεις κι εδώ τις φίρμες που ζητάς.
Είπα φίρμα και θυμήθηκα τη Λέρα Βρένα. Το πόσο καλά περάσαμε στο λάιβ, δεν σου το συζητώ. Όλο το Πλοβντιβ είχε πάει! Αλλά και η Λέρα, καλλιτέχνις με κάπα κεφαλαίο!
Πέντε φορές, το είπε το “Τσαρίτσα”. Και νάχεις και την Μαρούσκα -την κόρη της αδελφής της Γκαλένα πούχει προσφάτως χωρίσει από τον μεγαλονονό των καζίνο, Γενί Ποπόφ- να έχει ταυτιστεί με το άσμα και ν΄ανεβαίνει πάνου στην πίστα μαζί με τη Λέρα λικνίζοντας και τα εκατόν δέκα κιλά της. Και νάσου η Λέρα να της δίνει το μικρόφωνο και νάσου η Μαρούσκα να πετάει τα λέβα στον αέρα. Λέγεται ότι στο διαζύγιο, πήρε μεγάλη διατροφή η Μαρούσκα -το βλέπεις και από τα κυβικά της!
Βεβαίως, για πιο χαρντκόρ καταστάσεις, ένα όνομα θα σου πω: Γκάλαξι. Σε κεντρικότατο σημείο της πόλης, σου βγάζουμε ανά δίμηνο την πολιτιστική ατζέντα υπό μορφή γιγαντοαφίσας, να ξεύρεις να κάμεις τον προγραμματισμό σου.
Θα πάρω καφέ, θέλεις; Ποιο Έβερεστ καλέ; Σιγά μην πάρουμε και τα βουνά: από μηχάνημα τον αγοράζουμε τον καφέ εδώ (μα τίναι τούτος και από πού τον φέραμε;)!
Α, όλα κι όλα, τα καλά να τα λέμε: κάθε πέντε βήματα, έχουμε μηχάνημα. Πατάς το κουμπί, βάζεις το νόμισμα, τσούρου τσούρου, έτοιμο το ποτηράκι.
Ένα λεβ κι έχεις ωραιότατο νεροζούμι να ρουφήξεις και να φχαριστηθείς. Όχι που θα τον επληρώσω έξι λεβα στα Στάρμπακς να με πιάσουνε κότσο.
Ε στο ξεκαθάρισα νομίζω πως το αναπάντεχο είναι βέρι συχνό εδώ πέρα. Και τελοσπάντων, από το να παντρευτείς έναν Στανισλάβ, έναν Γιούρι ή έναν Γκεόργκι που στο παίζει ανοιχτοχέρης και γαλαντόμος μέχρι το στεφάνι και μετά αποδεικνύεται Σκωτσέζος, καλύτερα να πάρεις έναν ορίτζιναλ με τη φουστίτσα του, πούναι και βολική στο σίδερο. Αχ, να ζήσουν τα παιδιά -μπήκε και η Άνοιξη και όλοι ζευγαρώσαν…
Η θέα στον ποταμό από ψηλά είναι θαυμάσια -αν δεν κουνάει το κτήριο και δεν κατρακυλούν οι καναπέδες. Και τόλεγα εγώ πως δεν είναι κατάλληλος ο Ντμίτρι για αρχιτέκτονας με τέτοιο στραβισμό στο δεξί το μάτι. Αλλάζω πόλη γιατί σα να ζαλίστηκα.
Μπουργκάς, κεντρική πλατεία. Μη φας, έχουμε γλάρο. Που δηλαδής, στο μέγεθός του, μάλλον εκείνος θα σε έκανε μεζέ. Και να εύχεσαι να μην βρεθείς από κάτω, την ώρα τη δύσκολη της κουτσουλιάς.
Είναι τολμηρή απόφαση η πυρκαγιά ως απόχρωση στο μαλλί και λίγες μπορούν να την υποστηρίξουν (η Πέγκυ Μπάντι, η Βίλμα Φλίνστοουν, άντε και η Τζέσικα Ράμπιτ!). Από την άλλη, σκέψου αυτούς που δεν συμπαθείς με τη συγκεκριμένη κουπ και θα αισθανθείς αμέσως καλύτερα.
Ακούς Μπουργκάς, σκέφτεσαι τίποτις επαρχιώτικες βαλκανίλες και θαρρείς -εντελώς εσφαλμένα- πως δεν έχουμε πολιτιστική ζωή. Για του λόγου το αληθές, βουαλά αφίσες με συναυλίες, εκθέσεις και παραστάσεις. Εντελώς σκόπιμα, δεν τις ξεκολλάμε για να σε κομπλάρουμε.
Μεταξύ άλλων, είχαμε προσφάτως εδώ τον Φίκη. Ανοιχτό πουκάμισο, ψαρωτικό γυαλί ηλίου, φουσκωμένα μούσκουλα και εμφανίσεις στο εικοστό πέμπτο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Μπουργκάς-Βάρνας.
Με δεδομένες πάντως τις κατακτήσεις του ανά τη χώρα, τον ελές και Φίκη-Φίκη.
Αν ο Φίκη, σου κάνει βαρύ λαϊκό, σούχω όμως και Τζορτζ Μαζονάκις. Αν έγινε μία φορά πανικός στο λάιβ της Λέρα στο Πλοβντιβ, στο λάιβ του Τζορτζ στη Βάρνα, το έλεγες και λαϊκό προσκύνημα -και μάλιστα στο εντελώς κυριολεκτικό του: κατάχαμα έπεσε η Όλγκα Καρμίροφ, η νύφη της Γκαλένα και δευτερανηψιά του Νικαλάι, και έκλαιγε μπροστά στο είδωλο, όταν εκείνος ερμήνευε το Γκούτσι φόρεμα που φοράς. Κάποιοι θεώρησαν ότι η Όλγκα είναι τρελαμένη φαν του Μαζονάκις, αλλά στην πραγματικότητα το άσμα τής είχε απλώς φέρει στο νου εκείνο το Γκούτσι πούχε αγοράσει με θυσίες τριών χρόνων και το οποίο της έκαψε η μάνα της στο σίδερο -ε όπως καταλαβαίνεις, την πήρανε τα κλάματα.
Μου κάμει εντύπωση που δεν το ήξευρες; Ε ναι λοιπόν, ακούμε πολύ ελληνική μουσική εδώ στη Βουλγαρία. Απέξω γνωρίζουμε τις νέες επιτυχίες των μεγάλων σας σταρς: Πάολα, Ρέμος, Βασίλης Καρράς και δεν συμμαζεύεται!
Ειδικά τον Καρρά, είχαμε τη σπάνια τιμή να τον δούμε σε μία τεράστια συναυλία στη Σόφια την Τετάρτη που μας πέρασε.
Πράγματι, είναι αρκετές οι επιρροές και τα σούρτα φέρτα με την Ελλάδα -και τράπεζες και προϊόντα και επιχειρήσεις και τουρίστες. Εκείνο όμως που όλοι αναγνωρίζουμε είναι η μεγάλη συμβολή της χώρας στον πολιτισμό: αν τυχόν αμφιβάλεις, θα σου γράψω το “Άστην να λέει” του Καρρά να το ακούς στο σιντί.
Ή το “Θέλω να γυρίσω στα παλιά, θέλω την παλιά μου γειτονιά” του Τζορτζ Μαζονάκις. Κι επειδής τα σιντίς είναι πασέ τεχνολογία, μπορείς απλώς να κάμεις ζάπινγκ στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπου θα διαπιστώσεις ότι κινούμαστε καλλιτεχνικώς μεταξύ ελληνικού καψουροτράγουδου και σκυλάδικου.
Διαθέτουμε και δεύτερο κατάστημα στη νότια πλευρά της πόλης. Για ακόμα περισσότερο Γκοτζίλα.
Εκτός από εστιατόρια, διαθέτουμε και βέρι εξκλούσιβ κλαμπς στη Βάρνα. Όπως για παράδειγμα το Κλαμπ Φεράρι. Του οποίου η πρωτοτυπία έγκειται στο ότι απευθύνεται ουχί στους κατόχους Φεράρι, αλλά σε όσους θα ήθελαν να έχουν μία Φεράρι. Ή έστω σε όσους έχουν ακούσει τη λέξη Φεράρι. Ή τελοσπάντων και στους υπόλοιπους, διότι δεν είμαστε και τίποτις σνομπαρίες.
Πέραν που τρώμε στου Γκοτζίλα και πάμε στη Φεράρι, είμαστε και βέρι εφευρετικοί άνθρωποι, εδώ στη Βάρνα. Έχουμε για παράδειγμα δημιουργήσει την πολυπινακίδα. Κρεμάς όρια ταχύτητας, απαγορευτικά στάθμευσης, φανάρια, διαφημίσεις, το παλτό σου. Όλα σε ένα!
Ή την πινακίδα ρολόι που σου λέει την ώρα! Ήδη σκεφτόμαστε να της κρεμάσουμε και κουδούνια για να την κάμουμε ξυπνητήρι.
Ή τον σκουπιδοντενεκέ βάτραχο. Που τον έχουμε πατεντάρει υπό τον διακριτικό τίτλο “Σκουπιδοβρεκεκέξ”.
Τελευταίος σταθμός, Σόφια. Μετά τον Γκοτζίλα, δεν σούρθε λιγούρα για σουβλάκι; Και πίτα μπιφτέκι; Και μερίδα γύρο; Σιγά μην σε άφηνα νηστικό!
Και παγωτάκι, θα σου πάρω.
Και γυαλιά από το “Μάτι-μάτι”!
Και κάνα μπλιχλιμπίδι από το Πλαίσιο.
Στο είπα νομίζω και στην αρχή: εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε. Κι αν μου καμώνεσαι εσύ τον εκδυτικισμένο και τον υπεράνω, σαν έρχεσαι κατά τα μέρη μας, θα πρέπει να θυμάσαι πως στο ίδιο καζάνι βράζουμε και σε κοινή μήτρα βρέθηκαν κάποτες οι πρόγονοί μας. Κι αν έχουμε καμπόσες διαφορές, έχουμε άλλες τόσες ομοιότητες. Ρώτα και τον Μίλιο, θα στα εξηγήσει όλα χαρτί και καλαμάρι.
πηγή: http://pigkouinos.blogspot.gr/
