Πριν από ενάμιση χρόνο, ένα από τα πιο γοητευτικά νεοκλασικά κτίρια της οδού Πατησίων, από τα λίγα που είχαν απομείνει, κατεδαφίστηκε. Ηταν στη γωνία Πατησίων 298 και Γρηγοροβίου και αν και λαβωμένο από τον σεισμό του 1999 έστεκε ακόμη.
του Νίκου Βατόπουλου
Η κατεδάφισή του έπιασε στον ύπνο τις αρμόδιες υπηρεσίες, γιατί αν και δεν είχε προλάβει να κηρυχτεί διατηρητέο, η προστασία του θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί.
Πέρασα και πάλι από την ίδια γωνία για να δω τι απέγινε το οικόπεδο. Η κατεδάφιση είχε μείνει ημιτελής, αν και είχε προχωρήσει σχεδόν ολοσχερώς. Την είχε σταματήσει η κινητοποίηση της Monumenta, αλλά δυστυχώς η καταστροφή είχε συντελεστεί. Και όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα, οι εκκρεμότητες διαιωνίζονται και οι τραυματισμοί σπανίως επουλώνονται. Το δε κράτος, συνήθως ενοχικό, ανέτοιμο και αναβλητικό, αδικεί και τους θιγόμενους ιδιώτες (καθώς βραδυπορεί η λύση της υπόθεσης) αλλά και τους περιοίκους, που είναι υποχρεωμένοι να έχουν στην πόρτα του σπιτιού τους ένα σωρό από πέτρες.
Εκεί κατήντησε η άλλοτε ευγενής νεοκλασική γωνία Πατησίων και Γρηγοροβίου, συνδεδεμένη κάποτε με το εργαστήριο κορνιζών του Εδισον Βήχου (του Δάφνιδος στη βωβή ταινία του Ορέστη Λάσκου «Δάφνις και Χλόη»).
Σήμερα, ακόμη και οι πράσινες λινάτσες που σκεπάζουν το διασωθέν πρόπυλο έχουν σαρωθεί εν μέρει και το θέαμα είναι θλιβερό όσο και απαράδεκτο. Αλλά στην Αθήνα ζητήματα αισθητικής φροντίδας λογίζονταν πάντοτε ως δευτερεύοντα, γι’ αυτό και πάντα αγνοούνταν. Αλλωστε δεν υπήρχε και κανείς να τα φροντίσει, ιδίως τα τελευταία 40 χρόνια. Είχα φτάσει στην επίμαχη γωνία της Πατησίων έχοντας δει άλλα εξίσου θλιβερά θεάματα· το πάρκο Δρακόπουλου και τη Βίλα Κλωναρίδη. Κρίμα για την Πατησίων.
πηγή: Έντυπη Καθημερινη
