Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23, του ΚΦΕ όπως αυτές ερμηνεύτηκαν με την Πολ. 1113/2015, οι δαπάνες διαφήμισης για τις οποίες οφείλεται τέλος διαφήμισης δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης εφόσον το σχετικό τέλος καταβλήθηκε (εκπρόθεσμα) μετά τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της φορολογικής δήλωσης της οικείας περιόδου. Εν τούτοις, για τις δαπάνες διαφήμισης μέσω του διαδικτύου δεν οφείλεται το ανωτέρω τέλος[1].
Περαιτέρω, η ειδική εισφορά 2% επί των διαφημίσεων μέσω του διαδικτύου αποδίδεται από τους παρόχους των μέσων διαφήμισης υπό την προϋπόθεση ότι ο διαφημιζόμενος έχει την κατοικία ή την έδρα του στην Ελλάδα και αποδίδεται στο ΕΔΟΕΑΠ[2]. Σημειώνεται δε ότι η εν λόγω εισφορά βαρύνει τον διαφημιζόμενο ενώ ο υπόχρεος για την απόδοσή της που εκπροσωπεί και το μέσο διαφήμισης (λ.χ. διαδικτυακή πύλη) δεν απαιτείται να είναι κατ’ ανάγκη μέλος του ΕΔΟΕΑΠ.
Με βάση τα παραπάνω, υπόχρεος για την πληρωμή της εισφοράς είναι ο παρέχων τη διαφήμιση και όχι ο λήπτης της υπηρεσίας αυτής. Επίσης, δεν υφίσταται σχετική νομοθετική ρύθμιση που να απαγορεύει την έκπτωση της ως άνω δαπάνης λόγω μη καταβολής της ειδικής εισφοράς όπως αντίθετα συμβαίνει με το τέλος διαφήμισης (βλ. ανωτέρω). Συνεπώς, θεωρούμε ότι δεν προκύπτει ζήτημα μη έκπτωσης της δαπάνης διαφήμισης στο διαδίκτυο εξαιτίας της μη καταβολής της εν λόγω ειδικής εισφοράς.
[1] Βάσει του άρθρου 9, του 2880/2001 το τέλος διαφήμισης επιβάλλεται σε διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα, κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με άλλο παρόμοιο τρόπο, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από τον αέρα με οποιονδήποτε τρόπο. Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια, που διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά, υπόκεινται στο ανωτέρω τέλος διαφήμισης, καθώς και η προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων, που γίνεται είτε με την τοποθέτηση τους σε ειδικά σημεία εντός του καταστήματος είτε με έντυπα, δώρα, επιγραφές κάθε είδους είτε με άλλο παρόμοιο τρόπο, θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται σε τέλος διαφήμισης, βάσει των εκδιδομένων από τα καταστήματα τιμολογίων παροχής υπηρεσιών.
Προβολή προϊόντων που εντάσσεται στην παραπάνω έννοια της διαφήμισης συνιστούν οι εξής ενέργειες:
– η ενοικίαση χώρων σε ειδικά ράφια,
– η τοποθέτηση προϊόντων σε ειδικές προθήκες ή περίπτερα,
– η διανομή δοκιμαστικών προϊόντων,
– εκδηλώσεις – εκπλήξεις (“Happenings”) στους χώρους του καταστήματος.
[2] ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ
Πηγή: “Βήμα των Λογιστών” http://epixeirisi.gr
