«Αν τα σφαγεία είχαν γυάλινους τοίχους, όλοι θα γίνονταν χορτοφάγοι». Αν οι άνθρωποι γνώριζαν τι περνούν τα ζώα στα puppy και τα kitty mills πριν καταλήξουν στις βιτρίνες των pet-shop, θα τα μποϊκόταραν μέχρι να βάλουν λουκέτο!
Τα εκφραστικά ματάκια των κουταβιών που ικετεύουν για ένα χάδι πίσω από τις καλογυαλισμένες βιτρίνες δεν μαρτυρούν στο ελάχιστο την κτηνωδία και την αθλιότητα των μονάδων κουταβοπαραγωγής από τις οποίες προήλθαν.
Τα «ευνοημένα» αυτά –κατά τα φαινόμενα- «ευνοημένα» κουτάβια που ξεσκαρταρίστηκαν από τα «ελαττωματικά» αδέλφια τους για να μοστραριστούν ως άλλο προϊόν στα καταστήματα γεννήθηκαν από γονείς που δεν πάτησαν ποτέ χώμα ή γρασίδι, δεν ένιωσαν ποτέ το χάδι και την αγάπη και δεν είχαν ποτέ το δικαίωμα της φυγής.
Φυλακισμένες σε ασφυκτικά μικρά συρμάτινα κλουβιά, που μετατρέπονται σε ψυγεία το χειμώνα και φούρνους το καλοκαίρι, οι μαμάδες των κουταβιών υποχρεώνονται να γεννούν αδιάκοπα από τον πρώτο τους οίστρο μέχρι και το θάνατό τους.
Στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν από τις υπερυψωμένες φυλακές τους τα ζώα τραυματίζονται στα σύρματα, χάνοντας κάποιες φορές ακόμη και τα άκρα τους. Κτηνίατροι δεν καλούνται για να τα περιθάλψουν ούτε όταν οι καυγάδες τους με τα υπόλοιπα ζώα που μοιράζονταν τον λιγοστό αυτό χώρο καταλήγουν σε βαθιά δαγκώματα. Άλλωστε και σε αυτή την περίπτωση, όπως και στην επιλογή του μεγέθους των κλουβιών, αυτό που προέχει είναι το ελάχιστο κόστος.
Αυτό βέβαια δεν αφορά την περίπτωση της αφαίρεσης φωνητικών χορδών, τα οποία οι παράνομοι εκτροφείς ευχαρίστως πληρώνουν, για να τα αναγκάσουν να σταματήσουν να «διαμαρτύρονται» για την άθλια ζωή τους.
Για αυτό η διατροφή τους περιλαμβάνει ληγμένες παρτίδες τροφίμων και υπολείμματα από τα πατώματα των εργοστασίων παραγωγής ζωοτροφών. Το …καλύτερο δηλαδή για μια μάνα. Οι επιπτώσεις της κακής διατροφής δεν περιορίζονται μόνο στα δόντια τους που σαπίζουν από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους. Αλλά και πάλι μικρό το κακό, αφού ο μέσος όρος ζωής δεν ξεπερνά τα 5 έτη, γιατί απλούστατα όταν τα ζώα σταματούν να «παράγουν», θανατώνονται.
Αυτός είναι ο αδυσώπητος κόσμος του pet trafficking που αντιμετωπίζει τα ζώα σαν πηγή εισοδήματος και μόνο, και …… «επάξια» σε επίπεδο κέρδους δίπλα στους λαθρεμπόρους ανθρώπων, ναρκωτικών και όπλων, με κέρδη που μόνο σε Ιταλία και Γαλλία ξεπερνούν ετησίως τα 43.000.000 ευρώ και ποινές «πούπουλα» συγκριτικά με τις άλλες δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος.
Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναβαθμίσει την προστασία των ζώων αναγνωρίζοντας το μείζον ζήτημα του παράνομου εμπορίου καθαρόαιμων κουταβιών και γατιών σαν την κύρια πηγή κακοποίησης και θανάτου των κατοικίδιων και έχουν προσαρμόσει τη νομοθεσία τους έχοντας πάρει πολύ συγκεκριμένα μέτρα για να το αντιμετωπίσουν.
Αντίθετα, στην Ελλάδα παρά την σχετική νομοθεσία για τις προδιαγραφές που πρέπει να τηρούνται στο εμπόριο και την εκτροφή οι ποινές σε περίπτωση παράβασης είναι εντελώς παραπλανητικές, καθώς δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου. Κατά συνέπεια το παράνομο εμπόριο –εκτός και εντός των τειχών- τόσα χρόνια πραγματοποιείται με τις ευλογίες του νόμου, κι αν όχι με αυτές, με την απόλυτη ανοχή του.
[…]
Αν «το Άουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλά ζώα!», όπως έλεγε ο Θεοντόρ Αντόρνο, συνεχίζεται κάθε φορά που κάποιος αγοράζει ένα γατάκι ή ένα κουταβάκι θαμπωμένος από την απατηλή εικόνα της βιτρίνας ενός pet-shop.
πηγή: Περιοδικό ΜΕΤΡΟ, Δεκεμβριος 2015Από την ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ
Αναδημοσίευση από το: www.3vita.gr
