Μεγάλος αριθμός νέων ταινιών και αυτή την εβδομάδα, όπου ξεχωρίζει μια παράξενη ταινία ανεκπλήρωτου έρωτα στηριγμένη στις σελίδες του σπουδαίου άγγλου συγγραφέα Ιαν Μακ Γιούαν
Ανεκπλήρωτος γάμος (On Chesil beach, Αγγλία, 2017) του Ντόμινικ Κουκ
Η έκπληξη της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας είναι βρετανικής προέλευσης, αποτελεί ντεμπούτο στην κινηματογραφική σκηνοθεσία του Ντόμινικ Κουκ – με θεατρική εμπειρία αλλά και το τηλεοπτικό «Hollow Crown» στο ενεργητικό του – και έχει στα θεμέλιά της ένα μυθιστόρημα του Ιαν Μακ Γιούαν, ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή βρετανούς συγγραφείς («Η εξιλέωση»). Στη συντηρητική Αγγλία των αρχών της δεκαετίας του 1960, η πρώτη ημέρα γάμου ανάμεσα στην πλούσια μουσικό Φλόρενς (Σίρσα Ρόναν) και τον Εντουαρντ (Μπίλι Χόουλ), έναν κάποτε ατίθασο, τώρα πια συνεσταλμένο νεαρό χαμηλότερης κοινωνικής τάξης που σπουδάζει Ιστορία, δεν φαίνεται να ξεκινά καλά. Η ημέρα αυτή, που θα είναι ο «πραγματικός» χρόνος της ιστορίας, κλιμακώνεται αργά αλλά μεθοδικά καθώς μέσα από φλας μπακ μαθαίνουμε για το παρελθόν των δύο νέων, στοιχεία που διαμόρφωσαν τον εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα τους. Δύο εντελώς αταίριαστοι άνθρωποι που αρέσκονται να είναι μαζί, αν και εξαιτίας ενός πολύ σοβαρού θέματος κρατούνται σε απόσταση. Ο Μακ Γιούαν που έγραψε και το σενάριο ενδιαφέρεται για την ψυχική «αποκρυπτογράφηση» των προσώπων, τους «στύβει» ως την τελευταία συναισθηματική ρανίδα φτιάχνοντας δύο πραγματικά περίπλοκους ήρωες μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρομερής αμηχανίας όπου ακόμη και ο θόρυβος ενός κουταλιού στο φλιτζάνι μπορεί να προκαλέσει ηλεκτρισμό. Με λεπτότητα και ουσιαστικό ενδιαφέρον, η ταινία μας θυμίζει πόσο σοβαρό αλλά και σύνθετο θέμα είναι το σεξουαλικό στη ζωή όλων μας, πόσο μπορεί να μας επηρεάσει και να μας οδηγήσει στις λάθος αποφάσεις, ιδίως όταν είμαστε νέοι και άπειροι. Ισως από την ταινία να απουσιάζει η ένταση της «Εξιλέωσης», του αριστουργήματος του Τζο Ράιτ, και πάλι σε σενάριο του συγγραφέα της, όμως αυτό δεν έχει και τόση πολλή σημασία γιατί ο «Ανεκπλήρωτος γάμος» έχει πολλές αρετές από μόνος του, στις οποίες συμπεριλαμβάνεις την υπέροχη φωτογραφία του Σον Μπόμπιτ και το συμπληρωματικό καστ των Εμιλι Γουότσον, Σάμιουελ Γουέστ, Αν Μαρί Νταφ.Βαθμολογία: 3
Meg: Τρόμος στον βυθό (The Meg, ΗΠΑ / Κίνα, 2018) του Τζον Τερτλτάουμπ
Μετά τον «Ουρανοξύστη» που είδαμε προσφάτως, να μια ακόμη αμερικανοκινεζική κινηματογραφική συμμαχία που έγινε μεγάλη επιτυχία, ένας fan συνδυασμός από «Σαγόνια του καρχαρία» και… «Τζουράσικ Παρκ». Το τέρας που πρωταγωνιστεί εδώ είναι ένας προϊστορικός καρχαρίας μήκους 70 μέτρων, μια ασταμάτητη «μηχανή φαγώματος» κρυμμένη επί χιλιάδες χρόνια στο θαλάσσιο υπόστρωμα το οποίο, ασφαλώς, ο Ανθρωπος θα διασπάσει προκειμένου να δει τι συμβαίνει «εκεί κάτω». Αυτό που θα συμβεί είναι ότι το τέρας θα ξυπνήσει και θα ανεβεί στην επιφάνεια της θάλασσας, οπότε όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Φυσικά, ο καρχαρίας δεν έχει υπόψη του τον Τζέισον Στέιθαμ, τον μόνο άνθρωπο πάνω στη Γη που δεν θα διστάσει να τα βάλει μαζί του σε αυτή την καλογυρισμένη, γρήγορη, παιδικής αντίληψης αλλά και εν τέλει χορταστική θαλάσσια περιπέτεια που προσφέρει αυτό ακριβώς που υπόσχεται ακόμη και από το τρέιλέρ της. Η επιτυχία της θα σημάνει μία τουλάχιστον συνέχεια, αυτό είναι βέβαιο. Βαθμολογία: 2
Borg VS McEnroe: Ολα για τη νίκη (Σουηδία / Φινλανδία / Δανία, 2017) του Γιάνους Μετς
Δύο θρύλοι του τένις που έχουν αφήσει Ιστορία βρίσκονται στον πυρήνα αυτής της ταινίας που ανάμεσα σε φλας μπακ που αναφέρονται στο παρελθόν και στα εφηβικά χρόνια τους, εξετάζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του καθενός λίγο πριν από τη μονομαχία τους στο Γουίμπλετον το 1980. Ο άνθρωπος-πάγος Μπιορν Μποργκ (Σβένιρ Γκούντνασον) και ο άνθρωπος-ηφαίστειο Τζον Μακ Ενρόου (Σία Λε Μπεφ). Ο αήττητος Σουηδός με τον κλειδωμένο συναισθηματικό κόσμο και ο φέρελπις Αμερικανός που το μόνο που έκανε ήταν να εκθέτει διαρκώς τον συναισθηματικό του κόσμο, πράγμα που τον έκανε αντιπαθή αλλά και δημοφιλή. Ο σουηδός σκηνοθέτης Γιάνους Μετς ενδιαφέρεται να μπει βαθιά μέσα στον ψυχισμό τους και συγχρόνως να δημιουργήσει σασπένς στην «αναπαράσταση» του πρώτου αγώνα μεταξύ τους, ο οποίος δεν ήταν ο τελευταίος. Οι δύο ηθοποιοί στους οποίους βρίσκεται το μεγαλύτερο βάρος της ταινίας αποδίδουν ικανοποιητικά τους ρόλους τους και η ομοιότητα του Γκούντνασον με τον Μποργκ είναι πραγματικά συγκλονιστική. Βαθμολογία: 3
Ο Πεταλούδας (ΗΠΑ / Τσεχία / Ισπανία, 2017) του Μάικλ Νόερ- Ο Πεταλούδας (ΗΠΑ, 1973) του Φράνκλιν Σάφνερ (επανέκδοση)
Βλέποντας ξανά τον «Πεταλούδα» με τους Στιβ Μακ Κουίν και Ντάστιν Χόφμαν, που βγαίνει σε επανέκδοση στις αίθουσες, αντιλαμβάνεσαι πόσο αχρείαστη ήταν τελικά η νέα, glossy προσαρμογή του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Ανρί Σαγέρ που διανέμεται και αυτή μαζί της (υπέροχος… συγχρονισμός, αναμφισβήτητα). Ο μόνος σκοπός στη ζωή του κακοποιού Σαγέρ που φυλακίστηκε προπολεμικά έχοντας πιαστεί στη φάκα συνωμοσίας στο Παρίσι ήταν να αποδράσει. Τον μετέφεραν στις χειρότερες φυλακές των γαλλικών αποικιών από όπου δεν σταμάτησε ποτέ τις απόπειρες απόδρασης – ώσπου τελικά τα κατάφερε για να εκδώσει πολλά χρόνια αργότερα τις εμπειρίες του και να γίνει διάσημος. Ωστόσο, η βαθιά φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Σαγέρ και στον Λουί Ντεγκά (Χόφμαν), έναν λογιστή και προστατευόμενό του στις φυλακές, πυροδοτεί το ουσιαστικό θέμα των ταινιών, τη σημασία της συντροφικότητας υπό αφόρητες συνθήκες διαβίωσης. Γυρισμένη το 1973, η ταινία του Φράνκλιν Σάφνερ «στέκεται» ακόμη σαν να γυρίστηκε μόλις χθες, την ώρα που η νέα ταινία του Μάικλ Νόερ στην οποία ο «λίγος» Τσάρλι Χάναμ πρωταγωνιστεί στον ρόλο του τίτλου (δίπλα στον ανύπαρκτο Ράμι Μάλεκ / Ντεγκά), το μόνο που σου προκαλεί είναι την ανάγκη να ξαναδείς την… πρώτη. Πεταλούδας (2017),Βαθμολογία: 1 ½–Πεταλούδας (1973) Βαθμολογία: 3 ½
Προβάλλονται επίσης
*Χαριτωμένη η ιταλική ταινία «Δεν θα συμπεθεριάσουμε ποτέ!» («Come un gatto in tangenziale», 2017), ακολουθεί το ανάλαφρο ύφος των σατιρικών κωμωδιών που τώρα τελευταία βρίσκονται στη μόδα στη γειτονική χώρα (πρόσφατο παράδειγμα το «Βάλε τη γιαγιά στο ψυγείο»).
Εδώ, ένας διανοούμενος (Αντόνιο Αλμπανέζε) και μια υπάλληλος σουπερμάρκετ (Πάολα Κορτελέζι), άνθρωποι χωρίς κανένα απολύτως κοινό μεταξύ τους, αναγκάζονται να ενώσουν δυνάμεις προκειμένου να πετύχουν τον κοινό στόχο τους: τον χωρισμό των παιδιών τους.
Σύγκρουση τάξεων λοιπόν αλλά ειπωμένη με ευθυμία και καλογραμμένους διαλόγους από τον σκηνοθέτη Ρικάρντο Μιλάνι που συνεργάστηκε στο σενάριο με τους Φούριο Αντρεότι, Τζούλια Καλέντα αλλά και την πρωταγωνίστρια Πάολα Κορτελέζι.Βαθμολογία: 2
*Στο «εφηβικό» θρίλερ «Slender Man» (HΠA, 2018) του Σιλβέν Γουάιτ, ο τρόμος έχει τη μορφή μιας ψηλόλιγνης, ισχνής φιγούρας που τρυπώνει στους εγκεφάλους κοριτσιών, τους βραχυκυκλώνει και τους φέρνει σε απόγνωση με εφιαλτικές παραισθήσεις και όχι μόνον. Στοιχεία από «The Blair Witch Project» και τον «Εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες» ανακατεύονται άχαρα για τη γέννηση αυτού του μεταμοντέρνου μπαμπούλα, οι βάσεις του οποίου βρίσκονται στο Internet, μέσο που ως γνωστόν έχει «κάψει» ουκ ολίγους εγκεφάλους με την ηλιθιότητες που με τόσο μεγάλη ευκολία παράγει. Βαθμολογία: 1
*Το κινούμενο σχέδιο «Μια πάπια μα ποια πάπια» («Duck duck goose», ΗΠΑ, 2018) είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κρίστοφερ Τζένκινς, έμπειρου κομίστα της Ντίσνεϊ σε ταινίες όπως η «Μικρή γοργόνα», ο «Αλαντίν» και η «Πεντάμορφη και το τέρας».
Εδώ μια αρσενική χήνα με ελεύθερο πνεύμα βοηθά δύο ορφανά παπάκια να ξαναβρούν το σμήνος τους, το οποίο έχασαν εξαιτίας του. Βαθμολογία: –
Βαθμολογία
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
