Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω τίποτα με το σουβλάκι και χαίρομαι με την εξέλιξη του εθνικού μας streetfood, το οποίο πλέον μπορούμε να απολαμβάνουμε και σε μοντέρνα μαγαζιά με concept, και σε έθνικ εκδοχές, πέρα από τους θρυλικούς μερακλήδες του γύρου, που εξακολουθούν να επιμένουν στην τέχνη του χειροποίητου και τους οποίους έχετε αναδείξει κι εσείς, στη μεγάλη ψηφοφορία για το καλύτερο σουβλάκι της πόλης.
της Δέσποινας Ζευκιλή
Εξίσου ενθουσιωδώς συμμερίζομαι την τάση του streetfood που μας επιτρέπει να τσιμπολογάμε –με χαμηλό budget και περιηγητική διάθεση– γεύσεις από τη Βενεζουέλα μέχρι τη Χαβάη χωρίς να απομακρυνθούμε παρά μόνο λίγα σοκάκια από τη μητρόπολη.
Ζώντας όμως στο Ιστορικό Κέντρο, βιώνω έντονα τη μετατροπή του σε ένα τεράστιο σουβλατζίδικο (άντε και streetfoodάδικο γενικότερα), ενώ δεν είναι πολύ διαφορετική η εικόνα σε πολλές δημοφιλείς πλατείες και πιάτσες εκτός αυτού. Σύμφωνοι, αυτή η στροφή στο οικονομικό φαγητό ανταποκρίνεται στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και στην ανάγκη του Έλληνα να βγει πάραυτα.
Την ίδια στιγμή όμως το γνωστό ελληνικό σπορ τού μέχρι κορεσμού copy-paste επιτυχημένων concepts, με μαγαζιά που παραλλάσσουν, μεταξύ άλλων, το όνομα του γείτονα μήπως και ξεγελάσουν κάνα περαστικό, έχει ως αποτέλεσμα τη σχεδόν μονοδιάστατη ανάπτυξη μεγάλου μέρους των προορισμών εξόδου της πόλης. Κάτι που, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, δεν έχει μεγάλη διάρκεια ζωής και πλήττει την ταυτότητα μιας πιάτσας.
Κάπως έτσι τα στενάκια του Ιστορικού Κέντρου, τα οποία παραμένουν γεμάτα τουρίστες έχουν παραδοθεί στην τσίκνα· και οι κάτοικοι της περιοχής, που δεν τους έχουν διώξει ακόμη οι σπιτονοικοκύρηδες για να βάλουν τα σπίτια τους στο Airbnb, τρομάζουν με το τι θα ανοίξει στη θέση ακόμη ενός παλιού μαγαζιού που κλείνει, ελπίζοντας τουλάχιστον να έχει καλό εξαερισμό!
Η ανάπτυξη και η νέα μοντέρνα ματιά στο streetfood-πρεσβευτής της Ελλάδας διεθνώς είναι, βέβαια, απαραίτητη στην Αθήνα των 5 εκατομμυρίων επισκεπτών και χρειαζόμαστε άξιους εκπροσώπους της. Σκεφτείτε όμως πόσες παραδοσιακές ταβέρνες μπορεί αντίστοιχα να βρει ο ξένος επισκέπτης στο κέντρο. Σε πρόσφατη συνέντευξη που μου πήρε ταξιδιωτική εκπομπή του κρατικού καναλιού της Ιαπωνίας, ζητώντας μου να προτείνω παραδοσιακές ταβέρνες στο Ιστορικό Κέντρο για το ελληνικό soul food, την κουζίνα της μαμάς που σου φτιάχνει τη διάθεση και αναδίνει μνήμες από το παρελθόν, δυσκολεύτηκα να βρω αξιόλογες προτάσεις.
Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα των κενών που υπάρχουν και στα οποία μπορούν να προσανατολιστούν οι επιχειρηματίες με όραμα. Παράλληλα η κατάσταση οφείλει να προβληματίσει τον δήμο και τους αρμόδιους φορείς σε σχέση με το πώς μπορεί να προστατευτεί ο χαρακτήρας του Ιστορικού Κέντρου μέσα από την ενίσχυση των πολλαπλών χρήσεων, την υιοθέτηση πρακτικών των ξένων μητροπόλεων αλλά και την αποφυγή φαινομένων κορεσμού που έχουμε ζήσει σε άλλες γειτονιές.
πηγή: www.athinorama.gr.
Οι αναδημοσιεύσεις Άρθρων Γνώμης , δεν απηχούν κατ’ ανάγκη και τις απόψεις της Ομάδας «forolineυζήν».
