Από το 2003 που κάηκε, ο χώρος του «Αλάσκα» στην πλατεία Κεφαλαρίου παραμένει κλειστός. Οι παλιοί Κηφισιώτες, βέβαια, δεν έπαψαν να αναπολούν το καφέ, που πρωταγωνίστησε ως σκηνικό σε πολλές ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου – λίγοι όμως θυμούνται ότι κατασκευάστηκε το 1960 ως τουριστικό περίπτερο από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού. Το κτίριο ανήκει στον δήμο, που έπειτα από μακρά διαδικασία εξέδωσε την οικοδομική άδεια για την αποκατάστασή του.
Του Γιώργου Λιάλιου*
Όπως ανακοίνωσε ο Δήμος Κηφισιάς, η πολυετής διαδικασία αξιοποίησης του κτιρίου της «Αλάσκας» στην πλατεία Κεφαλαρίου είχες χθες ευτυχή κατάληξη. Προηγήθηκε ο εντοπισμός και η τακτοποίηση πολεοδομικών αυθαιρεσιών, η αρχιτεκτονική προμελέτη και φυσικά η δημοπράτηση του έργου με την ταυτόχρονη μίσθωσή του. Η μελέτη εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής και προβλέπει τη διατήρηση της αρχικής λιθοδομής στην τοιχοποιία, ενώ οι προσθήκες στον όροφο και στα περιφερειακά κτίσματα δεν θα έχουν έντονη αρχιτεκτονική μορφολογία, ώστε να αναδεικνύεται το αρχικό κτίσμα.
Η κατασκευή τουριστικού περιπτέρου στο Κεφαλάρι, με ταυτόχρονη διαμόρφωση του πάρκου, ήταν έργο που πραγματοποίησε το 1957-1960 ο ΕΟΤ. Οι αρχιτέκτονες ήταν οι Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς και Προκόπης Βασιλειάδης, ενώ τη μελέτη φυτεύσεων έκανε ο Σπύρος Τσαούσης. Μάλιστα το έργο έτυχε ιδιαίτερης προτίμησης από τη Φίνος Φιλμ, καθώς επελέγη ως σκηνικό για γνωστές ταινίες της δεκαετίας του ’60, όπως οι «Ψεύτρα», «Κορίτσια για φίλημα», «Η βουλευτίνα», «Μερικοί το προτιμούν κρύο» και άλλες.
Μάρθα Καραγιάννη και Ανδρέας Ντούζος, στα «Κορίτσια για φίλημα» (1964),
πίνουν τον καφέ τους στην «Αλάσκα».
Το κτίριο πέρασε στην κυριότητα του Δήμου Κηφισιάς, που το εκμίσθωνε ως αναψυκτήριο/ ζαχαροπλαστείο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 το κτίριο έγινε αφορμή να διωχθεί για παράβαση καθήκοντος ο τότε δήμαρχος Κηφισιάς, καθώς το κτίριο «αυγάτισε» σε τετραγωνικά (παρανόμως) με την ανοχή του δήμου, που εξασφάλιζε έτσι μεγαλύτερο μίσθωμα. Ακολούθησε το 2003 πυρκαγιά, που το κατέκαψε. Εκτοτε παρέμενε κλειστό και η τύχη του αποτελούσε πηγή διενέξεων στα δημοτικά συμβούλια της Κηφισιάς.
Βασικό πρόβλημα ήταν το υψηλό κόστος ανακατασκευής του – έτσι τελικά επελέγη η λύση της μακρόχρονης μίσθωσής του (16 χρόνια), με όρο την πραγματοποίηση των εργασιών από τον ανάδοχο έναντι χαμηλότερου μισθώματος.
Σύμφωνα με τον Δήμο Κηφισιάς, ο χώρος θα επαναλειτουργήσει μέσα στο έτος.
*Πηγή: Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
