Ο Δημήτρης Αντωνίου είναι ένας νέος 28 χρόνων από την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης. Φυσικός, με μεταπτυχιακό στις οικονομικές σπουδές, συγγραφέας τριών βιβλίων, ιδρυτικό μέλος των «C’est La Vie» -μιας παρέας γκραφιτάδων που ομορφαίνουν τα σχολεία και τα πάρκα της γειτονιάς τους, στέλνοντας παράλληλα ένα «απελευθερωτικό μήνυμα εμπνευσμένο από τα μαθήματα που μας έμαθε με σκληρό τρόπο η ζωή».
Της Αφροδίτης Τζιαντζή*
Ο Δημήτρης είναι άτομο με αναπηρία. Καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο από τα 16 του χρόνια, όταν ένα αυτοκίνητο ανέβηκε στο πεζοδρόμιο και τον τραυμάτισε σοβαρά.Η ζωή του άλλαξε, όμως δεν άφησε την τετραπληγία ούτε τις λανθασμένες νοοτροπίες να του στερήσουν το χιούμορ και το πάθος για ζωή και δημιουργία.
Ο Δημήτρης έγινε γνωστός στο πανελλήνιο το καλοκαίρι -αυτό το πανελλήνιο που «πέφτει από τα σύννεφα» τη μια στιγμή για να ξανακοιμηθεί βολικά την άλλη.Η περιπέτεια που είχε σε φέρι μποτ από την Καβάλα στη Θάσο έγινε «viral», χάρη στο βιωματικό καταγγελτικό κείμενο που πόσταρε αυθόρμητα στο facebook.
Ηταν η πρώτη φορά στα 12 χρόνια που ταξίδευε με πλοίο, για ολιγοήμερες διακοπές σε νησί με τους φίλους του.Μοιράστηκε την οργή και την ταπείνωση που ένιωσε όταν τον «πάρκαραν» στο αμπάρι, μαζί με τα Ι.Χ. και τις αποσκευές, επειδή το οχηματαγωγό πλοίο δεν διέθετε αναβατόριο ή ασανσέρ για ΑμεΑ.
Όλοι καταδίκασαν την αδιαφορία της κοινωνίας μας, έγιναν διαβήματα στο υπουργείο Ναυτιλίας, όπου διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νομικό κενό μιας και τα πλοία που εκτελούν δρομολόγια κάτω των 30 ναυτικών μιλίων δεν υποχρεούνται να έχουν αναβατόριο.
Εκδόθηκε εγκύκλιος να μεταφέρουν σε καρεκλάκι τους ανάπηρους -δώρον άδωρο για μια μεγάλη κατηγορία αναπήρων που απαγορεύεται να σηκωθούν από το αμαξίδιο από μη ειδικευμένο προσωπικό…
«Στο έργο αυτό η αναπηρική καρέκλα θα πάψει να είναι εμπόδιο στη μετακίνηση, στην εκπαίδευση αλλά και την εργασία», μας λέει ο Δημήτρης, προσκαλώντας μας «να ζήσουμε από κοντά μία καθηλωτική εμπειρία που μέσα από το γέλιο θα μας παρακινήσει να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή για μας και τους συνανθρώπους μας».
Δεν θεωρεί τον εαυτό του ακτιβιστή. «Στα 12 χρόνια που είμαι στην αναπηρική καρέκλα, έχω δει πολύ αργά βήματα προόδου. Οπότε αποφάσισα να αναλάβω πιο ενεργό ρόλο από το να προσπαθώ να λύσω μόνο αυτό που με αφορά άμεσα.
»Πολλά χρόνια νομίζαμε, κι εγώ προσωπικά, ότι η πολιτεία φταίει για τις περισσότερες ελλείψεις. Αλλά όταν γίνανε κάποιες παρεμβάσεις, φτιάξανε π.χ. δέκα ράμπες στην Καλαμαριά, άμα ο άλλος πάει και την κλείνει, ουσιαστικά την αχρηστεύει. Κατάλαβα ότι χρειάζεται παράλληλη ενημέρωση και δραστηριοποίηση -και από πολίτες και από την πολιτεία».
Πώς μπορεί να κάνει χιούμορ με ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό ζήτημα;
«Υπάρχει το χιούμορ που φαίνεται ότι θες να κοροϊδέψεις, να προσβάλλεις κάποιον. Υπάρχει και το αυτοσαρκαστικό χιούμορ.Στην ουσία θέλεις να φέρεις σε δύσκολη θέση όλους τους ανθρώπους στην κοινωνία που αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο το εκλαμβάνουν σαν κάτι αστείο».
! Πληροφορίες: «Στα καλά του καθισμένου ΙΙ», σκηνοθεσία – σενάριο Δ. Αντωνίου. Πρωταγωνιστούν: Δ. Αντωνίου – Μ. Σαρόπουλος. Αφηγητής: Γ. Σερβετάς. Θέατρο Σοφούλη, Τραπεζούντος 5 – Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Ημερομηνία: 20 & 27 Μαρτίου, ώρα 20.00, τηλ.: 231 042 3925
Πηγή: https://www.efsyn.gr/
