Είχα απορροφηθεί τελείως στην εφημερίδα με τα αθλητικά. Σταμάτησα να διαβάζω εφημερίδες με πολιτικά από τότε που κατάλαβα πως με θεωρούν τελείως βλάκα και υπερεκτιμούν τις δικές τους πνευματικές δυνατότητες. Επειδή λοιπόν δεκάρα δεν δίνω για το ποια είναι η άποψη του τάδε πολιτικού σχετικά με διάφορα οικονομικά και λοιπά θέματα, δεδομένου ότι όπως αποδείχθηκε διαθέτει «κληρονομικό χάρισμα» σε αποτυχημένες προβλέψεις με βάση την ανάλυση προγενέστερων γεγονότων, αλλά με ενδιαφέρουν τα τωρινά γεγονότα και η όποια προοπτική μπορώ να έχω, ας ασχολούνται οι συγκεκριμένοι με ανασκαφές, θεωρώντας τον εαυτό τους «opinion leaders» και εμένα ενδιαφερόμενο και καθοδηγούμενο.
Γράφει ο Αιρετικός (Απόσπασμα)*
Εγώ προτιμώ να διαβάζω τα ποδοσφαιρικά, οπότε η βαθιά εντρύφηση στο θέμα φορώντας βερμούδα, με τα πόδια πάνω στο τραπέζι του μπαλκονιού και τον φραπέ στο χέρι, αξιολογείται από μέρους μου ως ιδιαίτερα σημαντικότερο γεγονός από το να βλέπω βουλευτές να βρίζονται στην δημόσια τηλεόραση για την οποία πληρώνω. Είναι λοιπόν δυνατόν να διενεργούνται εκλογές κατακαλόκαιρο; Αναγκαστικά η μνήμη ανατρέχει στο πως φθάσαμε στο σήμερα και βασικά, ποιο είναι αυτό το σήμερα.
Η αλήθεια είναι πως τα καλά χρόνια περάσανε και μάλλον ανεπιστρεπτί. Αυτό που με ενοχλεί ιδιαίτερα, είναι η άποψη πως οι ανοησίες που μου σερβίρουν τις θεωρούν ως οικονομολογικά ανώτερου επιπέδου, με τις οποίες εγώ θα πρέπει να συμφωνώ. Θα πρέπει να συμφωνήσω δηλαδή ότι μία χώρα με τεράστια οικονομικά προβλήματα όπως η δικιά μας, έως το 2066 θα παρουσιάζει πλεονάσματα μεγαλύτερα από τις χώρες του κόλπου, όπου πας να φυτέψεις έναν πανσέ και ανακαλύπτεις πετρελαιοπηγή. Πρέπει να πιστέψω ότι με τις ορδές επιστημόνων που φεύγουν για να εργαστούν και να αμειφθούν και να φορολογηθούν εντός λογικών πλαισίων στο εξωτερικό, τελικά πάλι μένει υψηλό στελεχιακό δυναμικό που παρέχει υψηλό ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Πρόσφατα, ο ιατρικός σύλλογος Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε πως 1.100 μέλη του τα λίγα τελευταία χρόνια, μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Έμεινε κανένας;
Ποια είναι η πραγματικότητα για τα υπερ-πλεονάσματα και από που προέρχονται.
Τα τελευταία τρία χρόνια οι φορολογούμενοι κατέβαλαν ετησίως μέσω κατασχέσεων και ρυθμίσεων το ποσό των περίπου 4,7 δισ. Ευρώ. Οι ρυθμίσεις και οι κατασχέσεις ήταν οι κυριότεροι τρόποι είσπραξης οφειλών προηγουμένων ετών. Περίπου 1,2 εκατ. φορολογούμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, με το κυριότερο από αυτά να είναι η κατάσχεση των υπολοίπων στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
[…]
Με απλά λόγια, το πολυδιαφημισμένο πλεόνασμα προέρχεται από την τεχνική του στυψίματος του λεμονιού, μόνο που πια, ελάχιστες σταγόνες απέμειναν.
Τα προηγούμενα έρχεται να επιβεβαιώσει ένα ενδιαφέρον άρθρο του δημοσιογράφου Στάθη Σχινά της 4ης Ιουνίου του 2019, με τίτλο «Οι κατασχέσεις λογαριασμών βλάπτουν τα εκλογικά ποσοστά». Πέραν της πολιτικής ανάλυσης που η παρούσα στήλη αποφεύγει στο μέτρο του δυνατού, ο δημοσιογράφος επισημαίνει ότι:
«Οι επιδόσεις της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) – τα τελευταία χρόνια αποτελεί τον βασικό μηχανισμό ελέγχου και είσπραξης φορολογικών εσόδων έχοντας υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις παλιές αντίστοιχες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών– ήταν εντυπωσιακές. Εμφάνισε έσοδα της τάξεως των 5 δισ. ευρώ από την είσπραξη μέσω κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών αλλά και επιχειρηματικών απαιτήσεων εις χείρας τρίτων… Η νομότυπη αυτή πρακτική (και πολύ συνηθισμένη στη διεκδίκηση ιδιωτικών χρεών) συνίσταται στην εκμετάλλευση από την ΑΑΔΕ των δηλώσεων πελατών – προμηθευτών που υποβάλλουν ετησίως όλα τα επιχειρηματικά σχήματα αλλά και οι πάσης φύσεως αυτοαπασχολούμενοι. Η ΑΑΔΕ του κ. Πιτσιλή εντόπιζε μέσω αυτού του τρόπου τους πελάτες που όφειλαν σε φορολογούμενους που είχαν ανοιχτές οφειλές προς την εφορία και προχωρούσαν σε κατασχέσεις των οφειλών στα χέρια των πελατών τους. Με αυτό τον τρόπο, πέραν της οικονομικής ασφυξίας που προκαλούσαν, δημιουργούσαν τεράστια προβλήματα στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις, μιας και δημιουργούνταν προβλήματα ρευστότητας αλλά και δυσφημούνταν οι επαγγελματίες και οι μικροεπιχειρήσεις.
[…]
Φυσικά, υπάρχει η ρύθμιση των 120 δόσεων η οποία μάλιστα παρατάθηκε έως και τον Σεπτέμβριο και ήδη, 68.000 οφειλέτες έσπευσαν να ωφεληθούν. Φυσικά, είναι ακόμα πολύ νωρίς για την αποτίμηση της θετικής πράγματι προσπάθειας προ του γενικευμένου οικονομικού αδιεξόδου του ήμισυ των φορολογούμενων, δεδομένου ότι αυτοί που εντάχθηκαν θα πρέπει να καταφέρουν να καταβάλουν ανελλιπώς τις δόσεις τους, πλέον των νέων οφειλών από φόρους εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ που άρτι αναμένονται.
Από την πλευρά των κρατικών δαπανών, υπάρχουν εκκωφαντικές περιπτώσεις που το κράτος σφυρίζει αδιάφορα, προσπαθώντας να καθυστερήσει για χρόνια τα χρωστούμενα. Μία επικουρική σύνταξη θέλει μερικά χρόνια να υπολογισθεί και να καταβληθεί. Βλέπεις απαιτεί ιδιαίτερα περίπλοκο οικονομικό μοντέλο… Τα Διοικητικά Δικαστήρια, έχουν σε εκκρεμότητα περίπου 195.000 υποθέσεις, αλλά σύμφωνα με τους υπεύθυνους, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από πριν. Ξέρετε τι αφορούν οι περισσότερες από αυτές τις υποθέσεις; Παραγεγραμμένες χρήσεις προ πολλών ετών, σύμφωνα με τις γνωστές αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ, οι οποίες θα μπορούσαν να εκκαθαριστούν σε ελάχιστο χρόνο, είτε από τους Δικαστές, είτε με την επαναφορά τους στην εκδούσα φορολογική Αρχή, ενεργοποιώντας τον Ν.4600/1966.
Βέβαια υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Στους «αναμένοντες» θα πρέπει να επιστραφεί το 50% του ποσού της μη υπάρχουσας πλέον οφειλής που κατέβαλαν και φυσικά να διαγραφούν οι τόκοι που κάθε μήνα προσθέτει το Δημόσιο σε ουσιαστικά, οφειλόμενα από αυτό ποσά. Ναι, καλά καταλάβατε. Αν σας έχει καταλογισθεί ένα ποσό φόρου πλέον προσαυξήσεων και τόκων για το 2000 ύψους 100.000 ευρώ με πράξη που εκδόθηκε κάπου στο 2015 και έχετε προσφύγει στα Διοικητικά Δικαστήρια, αυτή έχει αμετάκλητα παραγραφεί, επειδή η βεβαίωση δεν έγινε στην πενταετία αλλά σε δεκαπενταετία. Στο μεταξύ εσείς έχετε καταβάλει το 50%, δηλαδή 50.000 ευρώ και για τα υπόλοιπα 50.000 ευρώ, σας υπολογίζονται κάθε μήνα τόκοι με επιτόκιο 0,73%. Μόνο που εμφανώς δεν οφείλετε τίποτα επειδή η πράξη προσδιορισμού του φόρου εκδόθηκε δέκα σχεδόν χρόνια μετά την παραγραφή της επίμαχης χρήσης και συνεπώς, τα 50.000 ευρώ που καταβάλατε θα πρέπει να σας επιστραφούν άμεσα. Εδώ λοιπόν η Διοίκηση, σφυρίζει δήθεν αδιάφορα, επειδή υποθέτουμε πως αυτές τις κατευθύνσεις έχει λάβει, η υπόθεσή σας θα εκδικαστεί και θα δικαιωθείτε μετά από περίπου επτά χρόνια και το ιδιαίτερα εξωφρενικό είναι πως στα χρήματα που ουσιαστικά σας χρωστούν, σας χρεώνουν και τόκους, έτσι για να τροφοδοτείται το πλεόνασμα. Το αναφέραμε και πιο πάνω. Η όλη ενέργεια είναι αν μη τι άλλο εξόχως αντισυνταγματική και στα στελέχη του οικονομικού επιτελείου να υπενθυμίσουμε για μία ακόμα φορά τον Ν.4600/1966.
Πως φθάνει βέβαια κάποιος ως εδώ. Μα φυσικά με ένα άλλο μεγαλειώδες δημιούργημα, τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών.
Κατ’ αρχήν, δεν είναι δυνατόν συνάδελφοι να κρίνουν εκθέσεις συναδέλφων τους για σοβαρά φορολογικά θέματα και όχι σε ενδικοφανείς προσφυγές για πρόστιμα εκατό ευρώ, όπως ουσιαστικά συμβαίνει. Η ΔΕΔ, τα δύο πρώτα χρόνια της λειτουργίας της, δεν άγγιζε ουσιαστικά τις υποθέσεις, περιμένοντας 120 ημέρες, ώστε να τις απορρίψει σιωπηλά, μη βρίσκοντας χρόνο να ασχοληθεί. Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά, αλλά η άλλη αλήθεια είναι πως οι φορολογούμενοι δικαιώνονται σε υποθέσεις ήσσονος σημασίας και φορολογικής επιβάρυνσης, η ΔΕΔ συνεχίζει να στελεχώνεται από υπαλλήλους του Υπ. Οικονομικών που κρίνουν… υπαλλήλους του Υπ. Οικονομικών και γενικά, ουδέποτε επιτέλεσε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, δηλαδή την αποσυμφόρηση των Διοικητικών Δικαστηρίων. Συνεπώς, θα μας συγχωρήσουν οι εμπλεκόμενοι στη δημιουργία της, αλλά θεωρούμε ότι αφορά έναν θεσμό όχι απλώς άχρηστο, αλλά και ανάχωμα προσφυγής του φορολογούμενου στον φυσικό του Δικαστή. Τέλος, υφίσταται ένα τεράστιο νομικό ζήτημα, επειδή στο τελικό στάδιο προσφυγής στα Διοικητικά Δικαστήρια, ο φορολογούμενος στρέφεται πλέον κατά της απόφασης της ΔΕΔ. Σε περίπτωση σιωπηρής απόρριψης, εναντίον τι στρέφεται, του ότι η υπηρεσία δεν πρόκανε; Από που προκύπτει ότι η προσφυγή στα Διοικητικά Δικαστήρια θα πρέπει να αναφέρεται στην αρχική έκθεση ελέγχου και στις σχετικές εκδοθείσες πράξεις; Υφίσταται μια νέα Διοικητική απόφαση, η οποία εμφανώς ομολογεί ότι μέσα σε 120 ημέρες, δεν κατάφερε να κάνει τίποτε. Ο αδύναμος χάνει και η αδυναμία έχει κόστος. Εδώ γιατί πρέπει να μην πληρώσει ο αδύναμος; Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε ότι οι υποθέσεις αυτές θα πρέπει άμεσα να επιστραφούν στη ΔΕΔ για έκδοση απόφασης, διαφορετικά το Δικαστήριο θα πρέπει να δεχθεί την προσφυγή του φορολογούμενου, επειδή δεν είναι και πολύ δυνατό το επιχείρημα της ΔΕΔ ότι δεν προλάβαινε…
Μια μύγα επί ώρα έκανε καταδρομικές επιθέσεις στον φραπέ μου. Την απαξίωσα ως αντίπαλο και αυτό ήταν το λάθος μου. Ήρθε και έκαστε στην αθλητική εφημερίδα και αποπάτησε πάνω στο «ιερό» όνομα του Ρονάλντο. Με κοίταξε ειρωνικά, το παρατήρησα και έκανε επίθεση στο σημείο όπου το καλαμάκι ακουμπούσε τα χείλη μου και η τρυφερή αίσθηση του φραπέ τα χάιδευε. Τινάχθηκα σαν να με χτυπήσανε χιλιάδες volt, είπα κάτι για την μάνα της (αλήθεια, έχουν οι μύγες μάνα;), ο φραπές χύθηκε πάνω στο κατάλευκο μπλουζάκι μου, το καλαμάκι κόλλησε στην κατάλευκη βερμούδα μου και εγώ όρμησα. Κοπανούσα με την αθλητική εφημερίδα πάνω στο τραπέζι για να την λιώσω. Ήταν πιο γρήγορη και τελικά την πλήρωσε το ποτήρι του φραπέ και το κατάλευκο τραπεζομάντηλο. Κάποια στιγμή με χαιρέτησε και την έκανε για τον λόφο με τα αμάζευτα σκουπίδια της γωνίας, ο λόφος των οποίων αποτελούσε μάλλον τον ζωτικό της χώρο.
Ποτέ μην υποτιμάτε τη μάχη με μια μύγα. Έχει ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας, ταχύτητα σε δύσκολες καταστάσεις, φοβερή ικανότητα επιβίωσης και έλκεται το ίδιο από αποστειρωμένα γεύματα όσο και από «κακά». Τα τελευταία δεν τα πατάμε, ούτε τα κλωτσάμε, απλώς τα προσπερνάμε.
