Η παρέα της Kendall Jenner διατελούσε εν ευθυμία στο Nammos στη Μύκονο ή κατά το χυδαϊστεί Ελληνικότερο είχαν γίνει «ντίρλα». Γενικά, όταν έχεις τόσο πολλά χρήματα τα οποία ουσιαστικά σου είναι άχρηστα, περνάς στο επόμενο πεδίο από αυτό της υπερκατανάλωσης. Η αγορά άχρηστων πραγμάτων δεν σου λέει πλέον τίποτα και αναζητάς κάτι να σε συγκινήσει. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα περίεργα.
Γράφει ο Αιρετικός*
Ξαναγυρνούμε στην παρέα της Kendall Jenner και στο συγκεκριμένο περιστατικό. Αφού καταναλώσαν ότι μπορούσαν να καταναλώσουν, ψάχνανε μια ιδιαίτερη συγκίνηση. Τελικά αποφασίσανε να παίξουνε bowling. Όχι βέβαια στην κλασική του μορφή, επειδή τέτοιο παίζανε όταν ήταν δεκάχρονα, αλλά σε μία πρωτότυπη «εξέλιξη» του αθλήματος. Για να παίξεις bowling χρειάζεται ένας διάδρομος, κορίνες και μπάλα του bowling. Η συγκεκριμένη έκδοση περιλάμβανε ως διάδρομο, τραπέζια στη σειρά, ως κορίνες μπουκάλια Moet & Chandon και για μπάλα… κάποιον εθελοντή.
Τα τραπέζια αλείφθηκαν με λιπαντικό υλικό, οι σαμπάνιες ανοίχθηκαν και στήθηκαν στην κεκανονισμένη διάταξη και ο κύριος – μπάλα, φόρεσε μια μάσκα καταδύσεων. Είπαμε, χαβά ήθελε να κάνει η παρέα, όχι να τραυματίσει τον κύριο – μπάλα. Ο τελευταίος ξάπλωσε στο πρώτο τραπέζι, οι δύο πρώτοι παίκτες τον σπρώξανε στις «κορίνες», όσα μπουκάλια πέσανε τα πήρανε οι υπόλοιποι της παρέας και τα καταναλώσανε σε ελάχιστο χρόνο και τελικά, αυτοί που χάσανε, πληρώσανε την κατανάλωση των ποτών, πλέον της αμοιβής του ανθρώπου – μπάλα. Απαξιωτικό; Για ποιόν; Για τον άνθρωπο – μπάλα, για τους «παίκτες»; Για το νησί; Για την κοινωνία; Για τον τουρισμό;
Κάπου αλλού, στην Ελληνική ενδοχώρα, αλλοδαποί μαζεύουν φράουλες, ατέλειωτες ώρες κάθε ημέρα. Οι «εργοδότες» παρέχουν εξωσυμβατική εργασία με σχετική αμοιβή, κάτι παραπάνω από δέκα ευρώ. Επιπλέον παρέχουν στέγη (ξυλοκατασκευή από παλέτες, τυλιγμένες με χοντρό νάιλον), με φυσικό κλιματισμό, βραστό το καλοκαίρι και παγωμένο τον χειμώνα. Το συγκρότημα διαθέτει εξωτερικό ντους (λάστιχο νερού), κουζίνα (γκαζάκι Κινέζικο) και φυσικά, ελεύθερη τουαλέτα στο παρακείμενο λοφάκι. Απαξιωτικό; Για ποιόν; Για τους εργάτες – δούλους; Για τους «εργοδότες»; Για την τοπική κοινωνία; Για τη χώρα;
Οι κοινωνίες θεωρούν απαξιωτικό ότι κάνουν οι πλούσιοι και όχι οι «επιχειρηματίες» μεσαίου εισοδήματος. Συνήθως βέβαια, οι μικρές συγκεκριμένες ομάδες των κακομαθημένων πλουσιόπαιδων, κάνουν ανοησίες οι οποίες μπορεί να είναι απαξιωτικές σε κάθε δε περίπτωση είναι ιδιαίτερα οικονομικά αποδοτικές, τόσο για τους εμπλεκόμενους «διασκεδαστές», όσο και για το κράτος.
Με απλά λόγια, επειδή στο Nammos έχει κατασκηνώσει το Σ.Δ.Ο.Ε., το μεν κράτος εισέπραξε αν μη τι άλλο τον αναλογούντα Φ.Π.Α. των Moet & Chandon, ο δε άνθρωπος – μπάλα, εισέπραξε στη λούφα ένα χιλιάρικο, το οποίο κάλυψε για ικανό διάστημα βοιωτικές και όχι μόνο ανάγκες.
Από την άλλη, οι εργάτες – δούλοι που τους κάνουμε τη χάρη και τους παρέχουμε εργασία και «στέγη» στη χώρα μας, πήρανε κάτι ψιλά και μερικά εργόσημα και απλώς καταφέρανε να επιβιώσουνε για κάποιο διάστημα. Φυσικά το κράτος έλαβε ελάχιστα ως ασφαλιστικές εισφορές και τίποτε άλλο.
Το χρήμα είναι αμοραλιστικό και αν όλοι με βδελυγμία αντιδρούν σε τέτοια γεγονότα, τελικά σιωπηλά τα αποδέχονται, επειδή αποτελούν πηγή τεράστιων εσόδων. Σας λένε τίποτα περιοχές όπως το Φαληράκι στη Ρόδο, ο Λαγανάς στη Ζάκυνθο, η Αγία Νάπα στην Κύπρο και αντίστοιχες τοποθεσίες – μικρές κοινωνίες στην Ιταλία, την Ισπανία την Πορτογαλία και όπου αλλού; Ο περιφερόμενος εκεί μικροπωλητής που πουλάει ιλαρυντικό αέριο (αέριο γέλιου), ο μπάρμαν που σερβίρει πετρέλαιο ονομάζοντάς το αλκοόλ, οι όμορφες κοπελίτσες και τα παλληκαράκια που κάνουν ψωνιστήρι για πελάτες των μπαρ προσφέροντας έναντι μικρού ποσού πέντε ποτά (στα τρία τα δύο δώρο), είναι κοινωνικά αποδεκτές «εργασίες»;
Οι συγκεκριμένες κοινωνίες μάλλον πάσχουν από επιλεκτική τύφλωση, βλέποντας μόνο το εμπορικό κομμάτι της διαδικασίας και το άμετρο κέρδος, σε κάθε δε περίπτωση που θα υπάρξει ατύχημα, η κοινωνία αυτομαστιγώνεται για λίγο… Μέγα θαύμα, τρεις μέρες.
Το χρήμα είναι αμοραλιστικό και αναγκαίο. Στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν ελλειμματικές οικονομικές μονάδες – φυσικά πρόσωπα, εξισωτικές (ίσα βάρκα – ίσα νερά), πλεονασματικές (περνάμε καλά με μετριοπάθεια και αποταμιεύουμε και κάτι) και υπερ – πλεονασματικές (κάνουμε ότι μας κατέβει και πληρώνουμε αδρά). Αν οι τελευταίες δεν δημιουργούν ουσιαστικά προβλήματα, αλλά απλώς έλκουν την αρνητική μας προσοχή, μάλλον δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η συμπεριφορά, αλλά το Δημόσιο όφελος.
Η πυραμίδα του Maslow υπήρξε διαχρονικά επεξηγηματική της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πέντε επίπεδα διαφορετικών αναγκών. Στη βάση οι ανάγκες για τροφή και στέγαση. Από την άλλη μεριά, στην κορυφή, η ανάγκη για αυτοπραγμάτωση (shelf actualization). Εκεί κάπου μπερδεύτηκε ο Maslow και δεν προέβλεψε ότι για κάποιους η σωτηρία της ψυχής δεν είναι πολύ μεγάλο πράγμα και μάλλον αδιάφορο, οπότε μετακινήθηκαν σε κάποιο μη καταγεγραμμένο επίπεδο, αυτό της βλακώδους κατανάλωσης για την κατανάλωση.
«Ηλία ρίχ’το».
Η θρυλική ατάκα που χάρισε στον Γιώργο Αρμένη το βραβείο του πρώτου ανδρικού ρόλου. Ο ιδιοκτήτης μεγάλης επιχείρησης προσπαθεί να ξεχάσει τον καημό εξαιτίας του χωρισμού με τη γυναίκα του, διασκεδάζοντας σε ένα σκυλάδικο της επαρχίας…. Ο Γιώργος Αρμένης ερμήνευσε τον ρόλο του Μάκη Τσετσένογλου ο οποίος βρέθηκε στο σκυλάδικο «Βιετνάμ», όπου άρχισε να σπάει ότι υπάρχει και δεν υπάρχει στο μαγαζί, από πιάτα, ποτήρια μέχρι τα πλακάκια και τις λεκάνες από τις τουαλέτες του μαγαζιού. Οπότε κάποια στιγμή φωνάζει τον ιδιοκτήτη και κόβει μια επιταγή τριάντα εκατομμυρίων δραχμών και αγοράζει το μαγαζί…. Βγαίνοντας έξω τον περιμένει ένας εκσκαφέας και η ορχήστρα με τη Μαίρη Μαράντη να τραγουδάει το «Θα πάρω φόρα»…. Ο Μάκης αρχίζει να χορεύει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, λούζεται με αλκοόλ, βάζει φωτιά στα ρούχα του και αναφωνεί το «Ηλία, ρίχ’το», δίνοντας την εντολή να γκρεμιστεί το μαγαζί. Η ορχήστρα παίζει, ο εκσκαφέας γκρεμίζει και ο Μάκης απομακρύνεται χορεύοντας προς κάτι χωράφια….
«Επέστρεψαν οι Έλληνες στην «συναυλία του καλοκαιριού» την Τετάρτη 24 του Ιούλη στο Nammos, πληρώνοντας εισιτήριο από 1.000 ως 1.500 ευρώ και 50 ευρώ για… πάρκινγκ – Με το «καλησπέρα» ανέβηκαν στα τραπέζια οι καλλονές από την Αραβία – Στις 06:15 βγήκαν τα Burger του Nursed – Δέκα κλιμάκια της ΑΑΔΕ στο μαγαζί». Έτσι περιγράφει γνωστή ιστοσελίδα το «γεγονός του καλοκαιριού». Στο «ανεξάρτητο» κράτος της Μυκόνου, τα πράγματα κυλούν διαφορετικά και αντισυμβατικά σχετικά με την υπόλοιπη χώρα.
Οι υπερ – πλεονασματικές μονάδες (αλλοδαποί και Έλληνες), δεν είχαν πρόβλημα να καταβάλουν ένα εξωφρενικό για τους υπόλοιπους ποσό, έτσι για το «καλωσόρισμα» του καλοκαιριού. Βέβαια, μετά από χρόνιες διαμάχες, τα βρήκανε ΑΑΔΕ και Nammos και έτσι, σε κάθε μεγάλη εκδήλωση, κατασκηνώνει εκεί η μισή υπηρεσία. Δέκα ταμειακές μηχανές που τις επέβλεπαν τρεις υπάλληλοι την κάθε μία. Στο τέλος όλοι έμειναν ευχαριστημένοι, οι επιχειρηματίες, οι καλλιτέχνες, ο κόσμος, τα κρατικά ταμεία.
Μόνο ο Φ.Π.Α. από τις σαμπάνιες, αρκεί να εξασφαλίσει την σύνταξη εκατοντάδων μικρό – συνταξιούχων για κανένα μήνα.
Όσοι την άλλη μέρα θα οδεύανε στο μαγαζί του γνωστού Τούρκου επιχειρηματία – χασάπη – ψήστη – μάγειρα, γητευτή του αλατιού του νησιού και θελήσουν να τους αλατίσει την μπριζόλα ο αγκώνας του «μάγου» θα καταβάλουν 3.000 ευρώ. Αν ο συγκεκριμένος έχει συνετισθεί μετά από το κλείσιμο του μαγαζιού του επί διήμερον λόγω στιγμιαίας αμνησίας έκδοσης αποδείξεων, πολλοί θα έχουν δουλειά με μισθό αρκετά μεγαλύτερο των συλλογικών συμβάσεων, το κράτος θα έχει έσοδα για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να επιστρέψει Φ.Π.Α ή φόρο εισοδήματος και γενικά θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Κυρίως βέβαια οι γευσιγνώστες αλατιού αγκώνα…. Ρίχ’το Αντώνη… μπας και δούμε άσπρη μέρα .
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο e-forologia.gr την 1η Αυγούστου 2019, με τον τιτλο: «Bowling στη Μύκονο»
