Βλέποντας τη φωτογραφία της μακέτας με τα κτίρια των 150-200 μέτρων που θέλουν να χτίσουν στο Ελληνικό δεν μπορείς παρά να σκεφτείς τον Παυσανία. Στα «Αττικά», περιγράφοντας του άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς, έγραφε: «…ἡ τοῦ δόρατος αἰχμὴ καὶ ὁ λόφος τοῦ κράνους ἀπὸ Σουνίου προσπλέουσίν ἐστιν ἤδη σύνοπτα»1. Αναρωτιέσαι λοιπόν τι σόι πολιτικοί είναι αυτοί που επιτρέπουν, στο όνομα της ανάπτυξης, να αλλοιώνεται το αττικό τοπίο με κατασκευές αμφισβητούμενης αισθητικής οι οποίες αποτυπώνουν τη σκιά τους στον Παρθενώνα;
Φυσικά στον προβληματισμό αυτό τον πρώτο λόγο έχουν οι ειδικοί: αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι… Σε εμάς τους υπόλοιπους, που δεν έχουμε ειδικές γνώσεις αλλά προσπαθούμε να αντιληφθούμε το τι γίνεται γύρω μας με μοναδικό εργαλείο την κοινή λογική, οι αμερικανικής αισθητικής «Καρυάτιδες»2 του Ελληνικού ανέσυραν ένα ερώτημα που τα τελευταία χρόνια παραμένει βασανιστικά αναπάντητο: υπάρχει άραγε κάποιο όριο στα αναθήματα που προσφέρει μια κοινωνία στην προσφάτως αγιοποιημένη… ανάπτυξη;
Αν αναλογιστεί κανείς τα «έργα και τις ημέρες» των κυβερνήσεων του Μνημονίου, θα διαπιστώσει ότι όλες τους θυσίασαν τους μισθούς, τα μεροκάματα, αποταμιεύσεις, συντάξεις, κοινωνικές παροχές αλλά και τα ασημικά του τόπου για να πετύχουν μια οριακή αύξηση της ανάπτυξης.
Με τις «Καρυάτιδες», αυτό το δημιούργημα μυαλών καλυμμένων με καουμπόικα καπέλα, ξεκίνησε και στον τόπο μας μια νέα εποχή. Μια εποχή που η «ανάπτυξη» θα ισοπεδώσει όλους τους φραγμούς και όλα τα όρια που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε κοινωνικά ευαίσθητη χώρα […]
[…] Σε αυτή την εποχή που οι πραγματικές, οι μαρμάρινες, Καρυάτιδες θα δακρύζουν κάτω από τη βαριά σκιά των άλλων, των γυάλινων σφετεριστών του ονόματός τους, το επόμενο ανάθημα σε αυτή την αγία Ανάπτυξη δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι το περιβάλλον με ό,τι αυτό σημαίνει. […]
[…] Οι κυβερνήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να συνδυάσουν την οικονομική ανάπτυξη με τις ευρύτερες κοινωνικές ανάγκες, ουσιαστικά αξιολογούν ότι η μεταβολή του ΑΕΠ υπερτερεί υλικών και άυλων κοινωνικών αγαθών. Για να είμαστε ειλικρινείς στην αξιολόγηση αυτή έχουν συμπαραστάτες και πολλούς ψηφοφόρους που πείθονται από τη ρητορική των χαμηλών φόρων, των συμπιεσμένων τιμών και των θέσεων εργασίας.[…]
[…] Το ευτύχημα είναι ότι η ευαισθητοποίηση για την παγκόσμια κλιματική αλλαγή έχει επαναφέρει τον προβληματισμό για το τι μπορεί να θυσιάσει μια κοινωνία στον βωμό της ανάπτυξης.Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι επιπτώσεις από τις καταστροφές που θα έχουν γίνει μέχρι οι κοινωνίες διεκδικήσουν και πετύχουν να αποκτήσουν δικαιώματα στην Ιστορία και το περιβάλλον τους μπορεί να αποδειχτούν μη αναστρέψιμες.
1. «Η αιχμή του δόρατος αυτής της Αθηνάς και το λοφίο της περικεφαλαίας της είναι ορατά ακόμα και από το Σούνιο».2. Πρόκειται για τους ουρανοξύστες του Ελληνικού.
Απόσπασμα από το άρθρο του Γιάννη Σιώτου Δημοσιογράφου, συγγραφέα
με τον τίτλο “Οι ουρανοξύστες του Ελληνικού και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ”
που δημοσιεύτηκε στην https://www.efsyn.gr
Διαβάστε όλο το άρθρο
Οι δημοσιεύσεις Άρθρων Γνώμης και Σχολίων, δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της Ομάδας του «Forolinευζήν». Διαβάστε ακόμα «Γνώμες & Σχόλια»
