Ναζιστικές καταδρομικές επιθέσεις σε σχολεία και δρόμους, προπηλακισμοί και τραυματισμοί μαθητών και φοιτητών. Το φθινόπωρο του 2021 ξύπνησε εφιάλτες, η Παιδεία βάλλεται.
«Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια», είχε γράψει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Λίγο πριν από την αυγή της αντιφασιστικής επετείου για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής από την Ελληνική Δικαιοσύνη, η κοινωνία μας είδε το φασιστικό σκοτάδι ν’ απλώνεται ξανά στη χώρα.
Οι έφοδοι στα σχολεία της Θεσσαλονίκης ήταν ισχυρά και συνάμα τρομακτικά χτυπήματα στη Δημοκρατία. Όσα επακολούθησαν στην Αθήνα, ναι μεν έλαβαν χώρα έξω από εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά καταδεικνύουν τις συνολικότερες διαστάσεις του προβλήματος.
Το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού εξεπλάγη από τις εικόνες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου και της τηλεόρασης: Μαυροντυμένα νεαρά άτομα, φορώντας κουκούλες και φέροντας οπλισμό, κατέλαβαν σχολεία. Φασιστικά τάγματα εφόδου, πάλι αποτελούμενα από νεαρά άτομα, ξεχύθηκαν σε γειτονιές και χτύπησαν αντιφασίστες.
Οι εκπαιδευτικοί δεν πέφτουν από τα σύννεφα. Δηλώνουν πως όσα είδαμε τούτες τις μέρες δεν αποτελούν έκπληξη. Το iEidiseis προσέγγισε το θέμα, αναζητώντας απαντήσεις: Γιατί αυτά τα γεγονότα δεν αποτελούν έκπληξη, ποιοι είναι οι υπεύθυνοι, τι μπορεί να γίνει;
Η πρώτη καθηγήτρια που μίλησε στο iEidiseis, εργάζεται στην πόλη όπου ξεκίνησαν τα σημερινά γεγονότα. Η κ. Φωτεινή Παπαδοπούλου, εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη, μέλος του Γ.Σ της ΕΔΟΘ, φωτίζει πτυχές αυτής της υπόθεσης:
- Έναν χρόνο πριν, όταν καταδικαζόταν η «Χρυσή Αυγή», δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι σήμερα θα είχαμε τέτοιου είδους εικόνες όπως αυτές στη Θεσσαλονίκη. Πού τις αποδίδετε;
Ένα από τα σταθερά ζητήματα που απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα είναι η μεγάλη αναντιστοιχία με την καθημερινή ζωή τόσο στον τρόπο λειτουργίας των σχολείων όσο και στο περιεχόμενο της ίδιας της γνώσης. Οι πρόσφατες αποτροπιαστικές εικόνες σε σχολεία της Θεσσαλονίκης δεν μπορούν εύκολα και άμεσα να αποκωδικοποιηθούν με σκοπό την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων που οφείλουμε να παραμένουν εκτός της σχολικής κοινότητας.
Προσωπικά, ως εκπαιδευτικός θεωρώ ότι χρειάζεται να προβληματιστούμε στην κατεύθυνση της θεραπείας με ενημέρωση, νηφάλια συζήτηση και καλλιέργεια συλλογικού πνεύματος, αλληλεγγύης και συνεργασίας. Θα μου επιτρέψετε ωστόσο να επισημάνω ότι από μαρτυρίες προκύπτει ότι υπάρχει κέντρο συντονισμού εκτός της εκπαιδευτικής κοινότητας που η πολιτεία οφείλει να ανιχνεύσει και να εξουδετερώσει ακόμα και με καταστολή. Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης, η εμφάνιση τέτοιων φαινομένων και μάλιστα σε σχολικούς χώρους είναι ιδιαίτερα ανησυχητική και κρούει των κώδωνα του κινδύνου.
- Το πρωτοφανές είναι οι ηλικίες που είδαμε αυτές τις μέρες. Είναι παιδιά και μαθητές. Πρόκειται για ένα καινούργιο φαινόμενο; Πόσο αναμενόμενα ήταν όλα αυτά;
Δεν είναι πρωτοφανής για μας τους εκπαιδευτικούς η απήχηση που έχουν οι φασιστικές και ναζιστικές ιδέες και η «γοητεία» που ασκούν σε αυτές τις ηλικίες. Την περίοδο που η «Χρυσή Αυγή» είχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, δόθηκε καθημερινή μάχη στα σχολεία. Εμφανίστηκαν ακόμα και αρνητές του Ολοκαυτώματος σε μια μαρτυρική πόλη όπως η δική μας κυρίως με αφορμή τις σχολικές γιορτές και το μάθημα της Ιστορίας.
Το πρωτοφανές είναι οι επιθέσεις με όπλα και το ανεξέλεγκτο της κατάστασης όπως και η ολιγωρία της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης δυτικής Θεσσαλονίκης, της Περιφερειακής Διεύθυνσης Κ. Μακεδονίας και του Υπουργείου στη λήψη μέτρων ώστε να διασφαλιστούν η ασφάλεια των παιδιών και των εκπαιδευτικών ταυτόχρονα με την ομαλή λειτουργία των σχολείων.
- Πώς παρεισέφρησε στα σχολεία ο ναζισμός; Πώς δημιουργήθηκαν θύλακές του μέσα και αυτά; Υπήρχαν σημάδια;
Το σχολείο ως θεσμός από τη φύση του οφείλει να είναι ενάντια στο φασισμό. Ωστόσο, δεν μένει αλώβητο και ανεπηρέαστο από τις γενικότερες εξελίξεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες ενδείξεων και αποδείξεων που συνδέουν βίαια επεισόδια στα σχολεία με το φασισμό.
Αναφέρομαι σε δυσανάλογες αντιδράσεις στην ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία, στην εθνικιστική έξαρση που επικράτησε με αφορμή το «Μακεδονικό» και το κανάλι επικοινωνίας που βρήκαν τέτοιου είδους απόψεις να παρεισφρήσουν στο σχολικό χώρο. Θα τολμήσω να πω ότι ακόμα και στους εκπαιδευτικούς, έναν κατεξοχήν δημοκρατικό χώρο, βρέθηκαν σε πολύ μικρό ποσοστό ευήκοα ώτα για τέτοιου είδους απόψεις.
- Ποιους βαρύνει η ευθύνη; Κάτω από ποιων τη «μύτη» γινόταν αυτή η ναζιστική δουλειά;
Η κεντρική ευθύνη πάντα βαραίνει τους ιθύνοντες, κατά βάση την Πολιτεία μέσω του Υπουργείου Παιδείας και της Διοίκησης της Εκπαίδευσης. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών όμως επίσης το χρέος είναι βαρύ. Όχι μόνο για τη θεραπεία αλλά κυρίως για την πρόληψη τέτοιων φαινομένων. Ειδικά σε τέτοια ζητήματα η αμέλεια και η ολιγωρία δεν συγχωρούνται σε κάθε περίπτωση.
- Τι πρέπει να γίνει εφεξής, τουλάχιστον στα σχολεία; Υπάρχουν διαβουλεύσεις για να ληφθούν μέτρα;
Θεωρώ πως πρέπει να υπάρξει επαγρύπνηση και ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης από την πλευρά της Πολιτείας αν θέλει να θεωρείται αναπτυγμένη και ευνομούμενη. Το φαινόμενο έχει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Επομένως θέλει μελέτη, έρευνα και ανάλυση για να αποκτήσουμε τα εργαλεία αντιμετώπισής του. Η ΟΛΜΕ ανέλαβε σημαντική πρωτοβουλία να ζητήσει την καθιέρωση της 7ης του Οκτώβρη ως μέρας αντιφασιστικού αγώνα. Σε αρκετά σχολεία με πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών έγιναν συζητήσεις με τα παιδιά για τα θέματα αυτά.
Είναι μέρος του προβλήματος συγκεκριμένα οικογενειακά περιβάλλοντα και αν ναι, τότε αρκεί η υφιστάμενη εκπαίδευση για να αντισταθμίσει τις κακές επιρροές; Μήπως πρέπει να εισαχθούν μαθήματα αντιφασιστικού χαρακτήρα;
Τα κοινωνικά και οικογενειακά περιβάλλοντα πάντα παίζουν σημαντικό ρόλο και επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τις προσλαμβάνουσες των παιδιών. Αντιδημοκρατικές εξελίξεις και αδιέξοδα στις ζωές των νέων ανθρώπων μπορεί να στρώσουν το έδαφος σε ριζοσπαστικοποίησή τους σε φαύλη κατεύθυνση. Η πανδημία και η περιστολή αρκετών από τα βασικά δικαιώματα σε συνδυασμό με την τυφλή οργή και τη ρητορική μίσους που επικρατεί στα κοινωνικά δίκτυα, φτιάχνουν ένα εκρηκτικό και πολυσύνθετο πλαίσιο όπου οι νέοι άνθρωποι προσπαθούν να ισορροπήσουν και να βρουν τα πατήματά τους. Είναι βέβαιο πώς οι αξίες της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της προόδου πρέπει να διατρέχουν το σύνολο των γνωστικών αντικειμένων αλλά και την ίδια τη λειτουργία του σχολείου.
Δουλεύοντας τα τελευταία χρόνια σε σχολεία της δυτικής Θεσσαλονίκης, είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι τα παιδιά μας βλέπουν αυτό που κάνουμε ως δάσκαλοι, ως γονείς, ως κοινωνία όχι αυτό που τους λέμε. Δεν είναι βολικό και αρεστό αλλά οι ηθικολογίες έχουν ξεπεραστεί ως διδακτική μέθοδος προ πολλού και καλώς έγινε. Είμαι πολύ αισιόδοξη για τη συνέχεια και αντλώ την αισιοδοξία από τα παιδιά μας. στα σχολεία και από τους εκπαιδευτικούς που δίνουν καθημερινή δύσκολη μάχη απέναντι στον εκφασισμό της κοινωνίας. Κανένας εφησυχασμός, είμαστε σε επαγρύπνηση για να μην βρισκόμαστε εξ απήνης. Εξάλλου το σύνθημα που κυριάρχησε πέρσι για να τελεσφορήσει η πολύκροτη δίκη πρέπει να συνεχίσει να μας εμπνέει «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ».
Η ναζιστική έφοδος στο Νέο Ηράκλειο, θέτει στο επίκεντρο των εξελίξεων και την πρωτεύουσα.
Η κ. Ντίνα Γκαρανέ, καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Αθήνα, μέλος της Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, αποκάλυψε στο iEidiseis μια ευκρινέστερη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στα σχολεία.
Όταν χαρακτηρίσαμε ως έκπληξη τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, η ίδια ήταν κατηγορηματική:
Δεν έχετε δίκιο σε αυτό, διότι αυτό το βλέπαμε και πριν. Εμείς, οι εκπαιδευτικοί, έχουμε πιο σαφή εικόνα. Δηλαδή και τη δεκαετία του 1990 και τη δεκαετία του 2000 και μετά, το 2010, όλοι οι εκπαιδευτικοί, εννοείται και των δυο βαθμίδων, κυρίως της δευτεροβάθμιας, επειδή έχουν πιο μεγάλα παιδιά, στα σχολεία πραγματικά κάνανε μαθήματα κατά του ρατσισμού με όλους τους τρόπους. Διότι το ρατσιστικό δηλητήριο το χύνουν μες στα παιδιά για να τραβήξουν.
Διεκδικήσαμε να ενταχθούν στα σχολεία τα παιδιά που ήταν παιδιά μεταναστών και το πετύχαμε και εντάχθηκαν και ομαλά. Και αντισταθήκαμε σε κάθε προσπάθεια διάσπασης των παιδιών μεταξύ τους, σε προσπάθειες που έκανε τότε η «Χρυσή Αυγή» να χτίσει πυρήνες μες στα παιδιά και να τρομοκρατεί. Ακόμη και στη δίκη κατατέθηκαν αυτά. Υπήρχαν πολύ συγκεκριμένες ιστορίες ξύλου, τρομοκράτησης, συστηματικών επιθέσεων σε μαθητές.
Πάντα αυτό έκαναν οι ναζί. Και αυτό κάνουν και αυτήν τη στιγμή, παρόλο που καταδικάστηκαν. Διότι έχουν διαλυθεί σαν οργάνωση, υπάρχουν παρακλάδια τους και προσπαθούν να διεισδύσουν και να φτιάξουν πεδίο, να στρατολογήσουν μαθητές. Δεν θα τους αφήσουμε, γι’ αυτό αντέδρασαν και οι συνάδελφοι πάνω στη Σταυρούπολη, της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Δεν ισχύει, δηλαδή, το ότι τώρα το κάνουν αυτό. Αυτό έκαναν πάντα.
- Ποιοι είναι οι αρμόδιοι γι’ αυτά τα περιστατικά; Επίσης, ήταν πάντοτε τόσο μεγάλο το πρόβλημα;
Διογκώθηκε. Αρμόδιοι είναι η διεύθυνση του σχολείου και η διεύθυνση της Δευτεροβάθμιας. Εννοώ, δηλαδή, ότι, προφανώς, αυτά τα βλέπεις. Δεν γίνονται έτσι, από τη μια μέρα στην άλλη. Η εμπειρία λέει ότι, όταν αυτά υπάρχουν και τα διαπιστώνεις, σαν εκπαιδευτικό κομμάτι και κίνημα δεν τα αφήνεις έτσι. Προφανώς, τζ αντιπαλεύεις. Νομίζω, όμως, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για ένα σχολείο το οποίο έχει κάνει κατάληψη κατά το «Μακεδονικό» και από κει ξεκίνησε το φτιάξιμο αυτού του πυρήνα. Εκεί στηρίχτηκαν. Προφανώς, υπάρχει ζήτημα. Από τις καταγγελίες που έχω διαβάσει, καταλαβαίνω ότι σίγουρα ευθύνες βαρύνουν τη διεύθυνση του σχολείου.
- Πρέπει να ληφθούν μέτρα; Ίσως να ενισχυθεί το τμήμα της διδασκαλίας που αντισταθμίζει τις επιρροές που δέχονται τα παιδιά εξωσχολικά;
Εντάξει, αυτό είναι κάτι γενικό που πάντα το προσπαθούμε, το θέλουμε, το ζητάμε κ.τ.λ. και σύμφωνοι. Όμως, αυτό που το οποίο βγάζει τις εικόνες που είδαμε στη Σταυρούπολη, είναι η ανοχή σε φασιστικές συμμορίες που διεισδύουν μες στα παιδιά και προσπαθούν να το κάνουν και σε μικρότερα παιδιά, όπως είδαμε στη Θεσσαλονίκη και σε γυμνάσια και δημοτικά. Η ανοχή απέναντι σε αυτούς είναι που τους γιγαντώνει. Δεν χρειάζεται ανοχή. Είναι αναφορά σε εγκληματικές ενέργειες και οργανώσεις. Αυτό είναι το κυριότερο κατά τη γνώμη μου. Και μετά είναι η κυβερνητική πολιτική, η οποία είναι ρατσιστική. Όταν ουσιαστικά αυτό καλλιεργείς συνεχώς και αυτό αναπαράγεται σαν εικόνα, τότε, προφανώς, επηρεάζει κάποιους.
- Αναφέρεστε στη γνωστή ρητορική που κατά καιρούς αναπτύσσεται από κυβερνητικά στελέχη;
Αυτή είναι η μια διάσταση. Η δεύτερη και πιο σοβαρή κατά τη γνώμη μου, είναι η συνολική πολιτική που έχει η κυβέρνηση και η οποία έχει σχέση με τα σχολεία, όταν διεκδικούμε ακόμα και τώρα και φωνάζουμε οι εκπαιδευτικοί και το κίνημα «Όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία». Διότι αυτό σημαίνει τάξη υποδοχής, αυτό σημαίνει διορισμούς εκπαιδευτικών. Όσα έχει κάνει μέχρι τώρα, πέρσι δηλαδή. Να καταλάβετε, Γενάρη έφτασαν οι εκπαιδευτικοί σε αυτές τις τάξεις, προσλήφθηκαν. Δεν είναι, δηλαδή, αόριστο. Είναι πολύ συγκεκριμένες μάχες.
- Πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα; Με την Αστυνομία, με ποιον τρόπο;
Εγώ λέω ότι, όπως ουσιαστικά η «Χρυσή Αυγή» αντιμετωπίσθηκε από το κίνημα και από τα εργατικά συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους και όλη τη νεολαία για να μπει στη φυλακή και να διαλυθεί σε όλα τα σημεία, έτσι πρέπει να γίνει και με κάθε παρακλάδι της και με κάθε προσπάθεια να φυτρώσουν καινούργια. Αυτήν τη στιγμή έχουμε, νομίζω, μια πολύ γρήγορη αντίδραση, όλο το κίνημα, απέναντι σε αυτά που έγιναν και στη Σταυρούπολη και στο Νέο Ηράκλειο. Και στο δικαστικό επίπεδο. Έχουν συλληφθεί, ο ένας έχει καταδικαστεί, βγήκε ο Πρόεδρος Εισαγγελέων κι έκανε λόγο περί δικογραφίας για εγκληματική οργάνωση και έτσι πρέπει να πάει.
Διαδηλώνουμε, λοιπόν και δεν θα σταματήσουμε. Ούτε στις γειτονιές μας, ούτε στα σχολεία, ούτε πουθενά. Το «τσακίστε τους φασίστες παντού» είναι κυριολεκτικό, με την έννοια ότι θέλουμε πραγματικά να διαλυθούν, να μην έχουν τίποτα. Δεν θέλουμε να είναι στα δημοτικά συμβούλια, είναι εγκληματική οργάνωση. Και ουσιαστικά τους έχουν στην Αθήνα ως δημοτικούς συμβούλους και τους βάζει ο Μπακογιάννης σε επιτροπές.
Είναι πολύ συγκεκριμένα σημεία, δηλαδή, που πρέπει να λάβει δράση και το ίδιο το κράτος. Δεν μιλάμε για την Αστυνομία, διότι ακόμα και στη δίκη της «Χρυσής Αυγής», σε μερικά σημεία, ήταν ξεκάθαρη η ανοχή της. Στο Νέο Ηράκλειο καθυστέρησαν να πάνε όταν τους φώναζαν άνθρωποι την ώρα της επίθεσης, ενώ ήταν πιο πέρα. Έχουν καταγγελθεί αυτά. Διότι είχαν εντολή να παρατηρούν διακριτικά. Τη λύση, δηλαδή, θα τη δώσει το κίνημα. Όπως την έδωσε και τη προηγούμενη φορά και προφανώς θα χρησιμοποιήσει και τα νομικά του μέσα.
Όταν έγιναν οι έφοδοι στη Θεσσαλονίκη, μιλώντας στο iEidiseis, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας, Θανάσης Κοκονάς, εξέφρασε την οργή και την αγανάκτηση των γονιών για την αγνόηση των πάρα πολλών προειδοποιήσεων τους, οι οποίες, εάν είχαν ληφθεί υπ’ όψιν εγκαίρως, τότε θα είχαν αποφευχθεί τα χειρότερα.
«Οι τελευταίες δυο ημέρες στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης ανέδειξαν αυτό που εμείς λέγαμε από πριν: πως εκεί μέσα, στον χώρο του σχολικού συγκροτήματος, έχουν αναπτυχθεί φασιστικές, νεοναζί ομάδες, που υπάρχουν, τόσο με ευθύνη της διεύθυνσης του σχολείου, όσο και της Περιφερειακής Διεύθυνσης Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης Κ. Μακεδονίας», τόνισε, κι εξήγησε:
«Είναι καθαρό -και δεν νομίζω να υπάρχει καμία απορία σε κανέναν- πως τα χθεσινά και τα προχθεσινά επεισόδια δεν δημιουργήθηκαν εν κενώ. Δεν είναι πως ξαφνικά εμφανίστηκαν εκεί τριάντα-σαράντα κουκουλοφόροι που άρχισαν να εφορμούν μέσα στο σχολείο στα καλά καθούμενα».
«Εκεί έχουν καλλιεργηθεί -από προηγούμενες χρονιές κιόλας- τέτοιες ομάδες. Σκοπό είχαν να φοβίσουν, να τρομοκρατήσουν το μαθητικό κίνημα, το οποίο ανέπτυξε μια δραστηριότητα εκεί, μες στο σχολείο, με κινητοποιήσεις. Φαίνεται αυτό, διότι από πέρυσι ακόμη, με την ανοχή της διεύθυνσης, όταν είχαμε τέτοιες κινητοποιήσεις εμφανιζόταν εκεί η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία με καλέσματα από τους διευθυντές του σχολείου κ.τ.λ.», αποκάλυψε.
«Χθες και προχθές, μπαινόβγαιναν άγνωστοι στο σχολείο, στο σχολικό περιβάλλον, στο προαύλιο, χωρίς να γίνεται κανένας έλεγχος, να πετούν πέτρες, βόμβες μολότοφ, ξύλα, να βρίζουν, να δημιουργούν μια κατάσταση που δεν έχει καμία σχέση με το σχολικό περιβάλλον. Το σχολείο είναι ένας χώρος χαράς, ένας χώρος μόρφωσης, γνώσης, κοινωνικοποίησης των μαθητών και δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά τα περιθωριακά στοιχεία που αντικρίσαμε τις τελευταίες δυο ημέρες στο σχολείο», επεσήμανε και προσέθεσε:
«Οι διευθυντές του σχολείου ήξεραν τι γίνεται. Ήξεραν και γι’ αυτό προσπάθησαν να τους φυγαδεύσουν – και αυτό το είδαμε. Εμείς σήμερα επισκεφθήκαμε το σχολείο προκειμένου να θέσουμε όλα αυτά τα ζητήματα, τόσο στους διευθυντές του σχολείου, όσο και στη Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης Κ. Μακεδονίας και τον διευθυντή της».
«Έπρεπε να έχουν ληφθεί μέτρα εδώ και πολύ καιρό. Εμείς τους είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως από προηγούμενο διάστημα: όταν εκεί μέσα άρχισαν να αναπτύσσονται αυτοί οι θύλακες. Σήμερα, επειδή δεν βρήκαν περιθώριο να ασκήσουν μίσος και βία μες στο σχολείο, αποφάσισαν να μετακινηθούν αυτοί οι τριάντα-σαράντα σε άλλο ΕΠΑΛ, εδώ, στον Εύοσμο, ώστε να δημιουργήσουν ένταση και σε αυτό το εκπαιδευτικό ίδρυμα, καθώς και αναστάτωση στο σχολικό περιβάλλον», υπογράμμισε και συνέχισε:
«Έχει ξεκάθαρη ευθύνη και η Ελληνική Αστυνομία. Οι αστυνομικοί ήταν εκεί, έβλεπαν πως ανέβαιναν στα κάγκελα εξωσχολικοί με κουκούλες, πως έμπαιναν μέσα. Τι έκαναν; Κάθονταν και κοιτούσαν. Είναι ξεκάθαρο αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Το έχουν παραδεχθεί και οι ίδιοι. Είδατε τι κουβαλούσαν πάνω τους οι πέντε-έξι συλληφθέντες;».
«Εμείς θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλους τους μαθητές: πως δεν έχουν να φοβούνται τίποτε από τέτοια στοιχεία. Οι μαθητές, που δεν φοβούνται, έχουν καθαρό πρόσωπο, δεν κρύβονται με κουκούλες, δεν κρύβονται μέσα σε τρύπες και σε γωνίες να προσπαθούν να επιτεθούν σε κόσμο. Οι μαθητές είναι καθαροί, βγαίνουν, διεκδικούν οργανωμένα μες στο μαθητικό κίνημα, χωρίς να φοβούνται και χωρίς να ντρέπονται για τίποτα», κατέληξε ο κ. Κοκονάς.
Πηγή: https://www.ieidiseis.gr/
Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος
