Η Ένωση Φοροτεχνικών της Αττικής (ΕΦΕΕΑ) πρέπει να είναι η τελευταία χρονικά, που προχωρά στην εκλογή του διοικητικού συμβουλίου της και στην εκλογή των αντιπροσώπων της για την Ομοσπονδία (ΠΟΦΕΕ).
Η καθυστέρηση χρεώνεται βέβαια στην πανδημία, αλλά και στην επιμονή της πλειοψηφίας του ΔΣ να αποτρέψει συνολικά τις δια ζώσης διαδικασίες κάτι που επέλεξε, το σύνολο των Ενώσεων στην Ελλάδα υλοποιώντας «ζωντανές» γενικές συνελεύσεις και εκλογές των ΔΣ τους.
Η αναφορά στη διαδικαστική αυτή «ιδιοτροπία» θα μπορούσε να μην ήταν ιδιαίτερα σημαίνουσα αν πίσω της δεν υπήρχε μια ολόκληρη λογική που σηματοδοτεί την επί της ουσίας απομακρυσμένη και αποστεωμένη τακτική της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΕΦΕΕΑ από τους Λογιστές & τις Λογίστριες, διαχρονικά.
Έχοντας εξασφαλίσει το βάθρο της εξουσίας η πλειοψηφία του ΔΣ της Ένωσης, κατάφερε μέσα στο χρόνια να απομακρύνει όχι τα φυσικά πρόσωπα απλά από τη συμμετοχή τους στην ΕΦΕΕΑ, αλλά κυρίως την ιδέα της αναγκαιότητας για τη συμπόρευση των Λογιστών/τριών σε ένα Σωματείο διεκδίκησης των αιτημάτων του Κλάδου.
Το τι συμβαίνει στο Κλάδο μας νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιγραφεί και από μένα…
Τα προβλήματα και η αγωνιώδης προσπάθεια των Λογιστών/τριών να επιβιώσουν επαγγελματικά και πια και βιολογικά, αποτελούν βιωματική εμπειρία για κάθε συνάδελφο & για κάθε συναδέλφισα.
Και επειδή οι ευθύνες σε κάθε σχέση δεν είναι μονομερείς, θα ξεκινήσω απ’ εμάς, δηλαδή τον καθένα και την καθεμία απ’ εμάς, ως προς τη συνείδηση της αναγκαιότητας να πορευτούμε μαζί, διεκδικώντας.
Ναι λοιπόν, έχουμε τις ευθύνες μας όταν στοιχειωδώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι διαχρονικά η Πολιτεία, μας χρησιμοποίησε και μας χρησιμοποιεί σαν το «εργαλείο» επιβολής επαχθών φορολογικών και μη μέτρων, ιδιωτικοποιώντας τις υπηρεσίες του δημοσίου και τελευταία ως τα αποκλειστικά «εργαλεία» εφαρμογής μέτρων στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και παράλληλα για την εφαρμογή(?) του εκτρώματος των MyData.
Σε όλα αυτά μείναμε «άφωνοι»… Κάποιοι/ες από εμάς μάλιστα πιστέψαν ότι αυτή ήταν και η μεγάλη ευκαιρία της επαγγελματικής ανέλιξης τους…
«Γλυκαθήκαμε» από το τυράκι και βέβαια «πιαστήκαμε στη φάκα».
Υποτιμήσαμε τη δύναμη της συλλογικότητας και επιλέξαμε την ατομικότητα, σε μια λογική ότι έτσι θα μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα, o καθένας μόνος του… Άλλωστε το μότο ότι «η αγορά πάντα αυτορυθμίζεται» είναι δημοφιλές πολλά χρόνια τώρα.
Η συλλογική ευθύνη της αποχής μας από τα κοινά, ήταν και το κλειδί που παραδώσαμε στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις οποίες παράλληλα και επιλέξαμε, να μας «εκπροσωπήσουν» απέναντι σε ένα ανάλγητο Κράτος.
Και οι ηγεσίες αυτές τι έπραξαν; Απλά με την δική μας ανοχή… Συνεργάστηκαν μαζί του!
Πεφωτισμένες ηγεσίες και πρόσωπα, με την έπαρση της εξουσίας τους, δημοσιοσχετίστες και πανελίστες σε τηλεοπτικά παράθυρα και επιτροπές, «διεκδικούσαν/κουν», τι;
Ας το βρούμε το «τι» στη κατάσταση του Κλάδου μας σήμερα… Στις άπειρες ώρες μπροστά στους υπολογιστές, στην εργασία μας τα σαββατοκύριακα, στην εργασία μας από τα κρεββάτια των νοσοκομείων ή των μαιευτηρίων, στις υποβαθμισμένες αμοιβές μας, στο χάος των κρατικών πλατφορμών, στις ευθύνες που μας καταλογίζονται…
Αλήθεια υπάρχει γυρισμός, απ’ αυτό που επιτρέψαμε να συμβεί;
Πόσο άλλο μπορεί να γίνουμε εκμεταλλεύσιμοι από μια πολιτική εξουσία που συνεργάζεται με αρμονία με τη συνδικαλιστική μας ηγεσία;
Υπάρχει δυστυχώς ακόμα δρόμος προς τη κατηφόρα…
Όμως αν ο ρόλος της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας μπορεί να είναι προβλέψιμος, ο ρόλος της δικής μας συνδικαλιστικής μας ηγεσίας τι είναι;
Ίσως εδώ τα πράγματα είναι πιο καθαρά…
Αυτά μπορούν, αυτά κάνουν…
Αυτά θέλουν να κάνουν, αυτά κάνουν…
Αυτά ικανοποιούν τις ποικίλες φιλοδοξίες τους, αυτά κάνουν…
Και εδώ κάπου όλοι & όλες εμείς, θεατές και συνάμα οι πρωταγωνιστές της αδυσώπητης καθημερινότητας μας, αναλώνουμε τις αντιδράσεις μας σε διαδικτυακά «κλάματα» και σε μια κριτική κάθε συλλογικότητας που πραγματικά δεν μας εκπροσωπεί μεν, αλλά την οποία αρνούμαστε να αλλάξουμε.
Υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδάκι που μπορεί όλα αυτά να τα αλλάξει; Φυσικά και όχι…
Τίποτα δεν αλλάζει μαγικά και ο «από μηχανής θεός» που είναι εύρημα της αρχαίας τραγωδίας μπροστά στα αδιέξοδα μας κατά την κορύφωση του δράματος, δεν έχει τύχη στη δική μας «τραγωδία».
Αξίζει λοιπόν να δοκιμάσουμε κάτι άλλο; Να δοκιμάσουμε έναν άλλο δρόμο;
Το δρόμο της Συμμετοχής;
Το δρόμο που πολλοί και πολλές σήμερα σνομπάρουμε απογοητευμένοι/ες απ’ όλα αυτά που βιώνουμε, πεισμένοι/ες ότι τίποτα δεν αλλάζει…
Μήπως αξίζει τώρα να δοκιμάζουμε, να αποδοκιμάσουμε με τη συμμετοχή μας τις λογικές που τόσα χρόνια μας κράτησαν πίσω, άφωνους, θεατές του «δράματος»;
Να δοκιμάσουμε συνάδελφοι & συναδέλφισες!
Να κάνουμε την ανατροπή με μια ουσιαστική συμμετοχή, αλλάζοντας πρόσωπα που εκπροσωπούν λογικές που γνωρίσαμε, που γνωρίζουμε και που απέτυχαν…
Είναι αυτονόητο ακόμα, ότι η συμμετοχή δεν θα έχει καμία ουσία αν σταματήσει στις επερχόμενες εκλογές και στην αλλαγή των συσχετισμών, η συμμετοχή είναι μια διαρκής διαδικασία ελέγχου, προτάσεων, δραστηριοποίησης και αγωνιστικής διεκδίκησης, όλων και περισσοτέρων μελών της συλλογικότητας, της ΕΦΕΕΑ εν προκειμένω.
Παράλληλα ας βάλουμε τέλος στο άλλοθι της αποχής και της κριτικής του καναπέ, που αφορά στο ότι «τα κόμματα μας χωρίζουν και για αυτό δεν γίνεται τίποτα»… Αλήθεια;
Μα τόσα χρόνια η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών μας ηγεσιών ισχυρίζεται ότι είναι «ανεξάρτητη» από κόμματα και τα αποτελέσματα είναι γνωστά…
Η καραμέλα της κομματικοποίησης έλιωσε πια, άλλο επιχείρημα για το βόλεμα ας καταθέσουν στο τραπέζι όσοι & όσες μιλούν ότι δήθεν τα κόμματα μας χωρίζουν…
Η Δημοκρατία απαιτεί, την κατάθεση διαφορετικών απόψεων και προσεγγίσεων στα αιτήματα μας και η ενότητα, που όλοι/ες επικαλούνται, βρίσκεται στη σύνθεση και όχι στην ομοιογένεια. Οι δημοκρατικές συμμετοχικές και διαφανείς διαδικασίες, είναι το μέσο.
Βρισκόμαστε σε ένα ακόμα σταυροδρόμι, μπροστά σε νέες προκλήσεις με παλιά χαρακτηριστικά. Ο «οδοστρωτήρας» συνεχίζει το δρόμο που περνά από πάνω μας, οδηγώντας μας σε αδιέξοδο, αν δεν σταματήσουμε την «πορεία» του.
Δικαίωμα της καθεμιάς και του καθένα απ’ εμάς να πράξει κατά το δοκούν…
Οι επιλογές και τώρα και στο μέλλον είναι δικές μας και το διαφορετικό που ίσως επιλέξουμε σήμερα, μπορούμε αύριο να το αλλάξουμε…
Αν οι άνθρωποι και οι λογικές που επιλέξουμε σε τούτη την εκλογική διαδικασία, κρίνουμε ότι δεν εξυπηρέτησαν τις προσδοκίες μας ή μας «πρόδωσαν» -όπως συχνά ακούγεται-, μόνο με τη συμμετοχή μας μπορούμε αύριο να τους κατεβάσουμε, από το «βάθρο» τους.
Μετά τις 13 Μαρτίου που θα έχουν ολοκληρωθεί οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου της ΕΦΕΕΑ & των αντιπροσώπων μας στην ΠΟΦΕΕ, η ζωή μας και πάλι θα κυλήσει με τον ίδιο τρόπο, η διαδικασία αυτή δεν πρόκειται να ανατρέψει τα πάντα.
Η ανατροπή των συσχετισμών μπορεί να είναι μια χαραμάδα αισιοδοξίας & αντίδρασης, σε αυτό που όλοι ξέρουμε σίγουρα ότι δεν μας αρέσει, που άμεσα ή έμμεσα έχουμε απορρίψει…
Ας δοκιμάσουμε λοιπόν!
Αναστάσιος(Τάσος) Σακελλαρόπουλος
… Πολλά υστερόγραφα και μια “λεπτομέρεια”
- Δεν είναι «ανιδιοτελή» τα γραφόμενα μου, μιας και συμμετέχω στη παράταξη του «ΔΙΚΤΥΟΥ» στην ΕΦΕΕΑ, τη στήριξη του οποίου υποστηρίζω, έχω πολιτική άποψη, δεν διαθέτω κομματική ταυτότητα χωρίς να με ενοχλούν αυτοί/ες που έχουν…
Με φοβίζουν οι «άχρωμοι» και οι «ΟΦΑ» (βλ. «Όπου Φυσά ο Άνεμος). - Ο Πρόεδρος του ΔΣ της ΕΦΕΕΑ απόλυτα ειλικρινής μας αποκάλυψε στη ΓΣ της Ένωσης πριν μερικές ημέρες, ότι «αισθάνεται περήφανός που τον χαρακτηρίζουν φιλοκυβερνητικό με οποιαδήποτε κυβέρνηση» Τα συμπεράσματα δικά σας.
- Δεν θεωρώ ότι η πλειοψηφία του ΔΣ της Ένωσης είναι οι «κακοί» και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε οι «καλοί»… Αμφισβητώ την ικανότητα τους να παίξουν το ρόλο των εκπροσώπων του Κλάδου.
Το ανέφερα παραπάνω… «Αυτά μπορούν, αυτά κάνουν». - Οι αναρτήσεις των συνδέλφων/φισών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έστω και με τη μορφή του «κλάματος», δεν τις θεωρώ ως κάτι κακό… Κακό είναι -για μένα- να αναλώνεται όλη η δυναμική-αντίδραση μας σε αυτές.
- Δεν θεωρώ πανάκεια τις εκλογικές διαδικασίες, θεωρώ μέρος της λύσης τη συμμετοχή σε όλες τις διαδικασίες λειτουργίας μιας συλλογικότητας.
- Τέλος δεν πιστεύω ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μας, η κοινωνία έχει πλείστα προβλήματα για να υιοθετήσει και τα δικά μας… Όμως και εμείς είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας και δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για προβλήματα και ζητήματα, όπως οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η ακρίβεια, η υποβάθμιση του ΕΣΥ, ο αυταρχισμός κλπ.
Και η “λεπτομέρεια”…
Μέχρι την ώρα που αναρτήθηκε το άρθρο αυτό, στο site της ΕΦΕΕΑ δεν υπήρχε καμία αναφορά στην εκλογική διαδικασία που ξεκινά αύριο 1η Μαρτίου 2022 και η μόνη αναφορά είναι τα διαδικτυακά αποτελέσματα των ψηφοφοριών και όχι τα συνολικά, για την Εφορευτική Επιτροπή και τους 2 απολογισμούς διοικητικό-οικονομικό.
Οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕΑ των άλλων οργάνων της και των αντιπροσώπων της Ένωσης στην ΠΟΦΕΕ, θα γίνουν 01-13 Μαρτίου 2022
(εκτός του τριημέρου της Καθαράς Δευτέρας) σε Ξενοδοχείο της Αθήνας, με φυσική παρουσία των μελών & με τήρηση όλων των υγειονομικών κανόνων.
Λεπτομέρειες θα δημοσιεύσουμε τις επόμενες ημέρες.
