Στη Δύση, η 9η Μαΐου είναι μία ημερομηνία που περνάει συνήθως απαρατήρητη. Για τη Ρωσία, όμως, σηματοδοτεί την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Φέτος, ωστόσο, ο πλανήτης αναμένεται να παρακολουθήσει την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν εκείνη την ημέρα, με μεγαλύτερη προσοχή.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο Atlantic, ο Πούτιν θα μπορούσε να καλέσει σε ένα ύστατο χτύπημα στην Ουκρανία προκειμένου να την αιφνιδιάσει.
Δεδομένου ότι ο στενός κύκλος των συμβούλων του φοβάται μήπως βρεθεί αντιμέτωπος με κατηγορίες στην περίπτωση περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασης για τη Ρωσία στην Ουκρανία, ο Πούτιν ίσως αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο ενίσχυσης των επιθέσεων ως μια ρεαλιστική επιλογή.
Αυτή η επιλογή, σύμφωνα με το Atlantic, θα μπορούσε να εξυπηρετήσει έναν άλλο σκοπό: Θα επιτύγχανε ως ένα βαθμό την ενότητα εντός του Κρεμλίνου, όπου έχει ήδη ξεκινήσει η ανταλλαγή κατηγοριών, και θα αύξανε την κοινωνική πίεση ώστε να σιωπήσουν οι φωνές στη ρωσική κοινωνία που μπορεί να προτίθενται να εκφράσουν τις ενστάσεις τους, ιδιαίτερα τώρα που χιλιάδες έχουν ήδη συλληφθεί ή έχουν φύγει από τη χώρα.
Σύμφωνα με ένα πιο ανησυχητικό σενάριο, αναφέρει το Atlantic, ο Πούτιν ίσως αποφασίσει να κηρύξει το ΝΑΤΟ ως την πραγματική αιτία της ρωσικής ήττας, και να παρασύρει τη Ρωσία σε τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με επιθέσεις ενάντια σε δυτικές δυνάμεις, πιθανώς στα ουκρανικά σύνορα ή στη θάλασσα.
Αυτή η επιλογή, δεν προϋποθέτει να είναι τρελός ο Πούτιν, αλλά παραπληροφορημένος και γεμάτος υπερβολική αυτοπεποίθηση, όπως ήταν εδώ και χρόνια, σύμφωνα με το Atlantic. «Αντιμέτωπος με την ήττα, ίσως ρισκάρει να βάλει τη Ρωσία σε έναν εκτεταμένο πόλεμο, τον οποίο δεν μπορεί να κερδίσει, στοιχηματίζοντας ότι το ΝΑΤΟ θα προβεί σε ειρήνευση προτού το Κρεμλίνο απομείνει μοναχά με την επιλογή μιας πυρηνικής επίθεσης.
Ακόμη και αν ο Πούτιν διαλέξει ένα λιγότερο επικίνδυνο μονοπάτι, δεν είναι πιθανόν να κηρύξει ειρήνη. Όπως αναφέρει το Atlantic, ο Ρώσος πρόεδρος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το όλο νόημα της επιλογής του υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού πριν από μία δεκαετία, καθώς και οι χρηματικές επενδύσεις στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, ήταν να ξαναγίνει η Ρωσία μία ισχυρή στρατιωτική δύναμη – ή τουλάχιστον να είναι σε θέση να κερδίσει πολέμους ενάντια σε μικρότερους εχθρούς, χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες για τη χώρα του.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ωστόσο, δείχνει ότι οι βασικοί αυτοί στόχοι δεν επετεύχθησαν, και εάν ο Πούτιν καλέσει σε ενίσχυση των επιθέσεων, δεν θα είναι απλώς σαν να παραδέχεται την ήττα του στην Ουκρανία, αλλά και σαν να δέχεται πως η ανοικοδόμηση του ρωσικού στρατού ήταν μια αποτυχία.
Εάν ο Πούτιν δεν ανακοινώσει μια κλιμάκωση του πολέμου, τι άλλο θα μπορούσε να πει; Μια επιλογή θα ήταν να κηρύξει μια περιορισμένη νίκη και κατόπιν να συνεχίσει μια σταδιακή επίθεση κατά των Ουκρανών, όπως έκανε από το 2014 στην ανατολική Ουκρανία.
Ίσως, πάλι, να ανακοινώσει απλώς, στο πνεύμα της ημέρας εορτασμού της κατάρρευσης του Χιτλερισμού, ότι πράγματι «αποναζιστικοποίησε» την Ουκρανία, κάτι που θα είναι εύκολο να υποστηρίξει διότι ήταν εξ’ αρχής λίγοι οι ισχυροί Ναζί στην Ουκρανία, λέει το Atlantic. Ίσως πει ότι η νίκη έχει σχεδόν επιτευχθεί, αλλά ότι θα πρέπει να ολοκληρωθεί, καταλαμβάνοντας ό,τι απέμεινε από τη Μαριούπολη.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα κάνει ο Πούτιν στη συνέχεια, ενώ η απώλεια διαφάνειας και ο απρόβλεπτος χαρακτήρας των αποφάσεων του Κρεμλίνου, είναι κάτι που έχει καταστεί ακόμη πιο εμφανές, τώρα που, όπως αναφέρεται, έχει αναλάβει ο ίδιος ο Πούτιν τον έλεγχο του πολέμου.
Το Atlantic αναφέρει ότι όλος ο πλανήτης θα πρέπει να προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο πολεμικής ρητορικής και κατηγοριών κατά του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
