Η υγραεριοκίνηση στο ΙΧ καθίσταται όλο και μεγαλύτερη ανάγκη, ώστε η βενζίνη να μην αδειάζει το πορτοφόλι μας. Υπάρχουν όμως κανόνες, που πρέπει να ακολουθηθούν, ώστε η διαδικασία μετατροπής του κινητήρα να έχει και τη βούλα του νόμου.
Το νέο πλαίσιο για την υγραεριοκίνηση, περιλαμβάνει τις τεχνικές προδιαγραφές τις οποίες πρέπει να πληροί ο εξοπλισμός μετατροπής του αυτοκινήτου σε όχημα δύο καυσίμων (bi-fuel) ή διπλού καυσίμου (dual-fuel) με χρήση υγραερίου (LPG). Γενικά, ο εξοπλισμός οφείλει να είναι εγκεκριμένου τύπου και η εγκατάστασή του να γίνεται από εξειδικευμένο στα αέρια καύσιμα τεχνικό. Μάλιστα, όπως ορίζεται στην απόφαση, στο site του υπουργείου υπάρχει κατάλογος των τεχνιτών και των συνεργείων που έχουν εξουσιοδοτηθεί για την εγκατάσταση συστημάτων διπλού καυσίμου, ο οποίος ανανεώνεται κάθε χρόνο.
Εκτός από τις τεχνικές λεπτομέρειες, υπάρχουν ορισμένα σημεία στην απόφαση που καλό είναι να γνωρίζουμε:
• Η δεξαμενή υγραερίου πρέπει να αντικαθίσταται υποχρεωτικά μετά την πάροδο 10 ετών από την ημερομηνία κατασκευής της.
• Η δεξαμενή μπορεί να τοποθετηθεί εσωτερικά ή εξωτερικά στο όχημα, αλλά ποτέ στο εμπρόσθιο τμήμα του ή κοντά στον χώρο του κινητήρα.
• Μέσα σε ένα μήνα από την εγκατάσταση σε ένα όχημα συστήματος υγραεριοκίνησης, η μετατροπή πρέπει να εγκρίνεται από δημόσιο ή ιδιωτικό ΚΤΕΟ. Κατόπιν τροποποιείται η άδεια κυκλοφορίας του οχήματος.
• ΚΤΕΟ πρέπει να περνούν και τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που φέρουν σύστημα κίνησης με υγραέριο, όταν ταξινομούνται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
• Η νομοθεσία προβλέπει και την απεγκατάσταση του συστήματος υγραεριοκίνησης, εφόσον κάποιος το επιθυμεί, διαδικασία η οποία πρέπει επίσης να ελέγχεται από ΚΤΕΟ.
• Επίσης επιτρέπεται να τοποθετηθούν μεταχειρισμένα εξαρτήματα για την κίνηση με υγραέριο, εφόσον τα εξαρτήματα, όσο και τα οχήματα από τα οποία απεγκαθίστανται και επανεγκαθίστανται έχουν κοινό ιδιοκτήτη.
Ανάλογες είναι οι προβλέψεις του πλαισίου για τη μετατροπή οχημάτων diesel, ώστε να κινούνται και με πεπιεσμένο φυσικό αέριο (CNG). Το σύστημα πρέπει να πληροί προδιαγραφές και να είναι εγκεκριμένου τύπου, καθώς και να τοποθετηθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Η διάρκεια ζωής της δεξαμενής φυσικού αερίου πρέπει να ορίζεται από τον κατασκευαστή (αλλά να μην ξεπερνά τα 20 χρόνια). Ενώ η διαδικασία μετατροπής πρέπει και αυτή να πιστοποιείται από ΚΤΕΟ. Τα δύο πλαίσια (υγραέριο-φυσικό αέριο) υπογράφει ο υφυπουργός Υποδομών Παν. Σγουρίδης.