Η προσφυγή ενός οφειλέτη στο νόμο Κατσέλη και η δικαίωσή του, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε τυχόν εγγυητές του δανείου.Η τράπεζα μπορεί να διεκδικήσει από αυτούς τα όσα θα χάσει, αφού ο εγγυητής ενός δανείου ευθύνεται για όλο το ποσό που έχει εγγυηθεί ξεχωριστά από τον κυρίως οφειλέτη. Έτσι αν ο κυρίως οφειλέτης εξασφαλίσει μια ευνοϊκή απόφαση για τον ίδιο, ο εγγυητής δεν προστατεύεται και πρέπει να κάνει ξεχωριστή αίτηση.
Τραπεζικές πηγές θυμίζουν ότι ο εγγυητής είναι η ασφάλεια του δανειολήπτη, αλλά και της τράπεζας, και καταληκτικά είναι εκείνος που καλείται να πληρώσει τον τελικό λογαριασμό.
Αυτό που χιλιάδες Έλληνες δεν γνωρίζουν είναι ότι στην περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν μπορέσει να καλύψει το δάνειό του, τότε το χρέος βαρύνει στο ακέραιο τον εγγυητή. Και το χειρότερο, ότι ο τελευταίος δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από τον ρόλο του.
Μάλιστα, για να απαλλαγεί κανείς από τις υποχρεώσεις του ως εγγυητής, θα πρέπει ο κοκκινισμένος δανειολήπτης να το ζητήσει από την τράπεζα, να προτείνει νέο πρόσωπο και, εφόσον η τράπεζα το δεχθεί, να γίνει νέα προσημείωση ακινήτου ώστε να φαίνεται το όνομα του νέου εγγυητή. Πρόκειται, όμως, για μια σύνθετη διαδικασία αλλά και δαπανηρή.
Ταυτόχρονα, τραπεζικές πηγές αναφέρουν ότι χιλιάδες είναι οι σύνθετες περιπτώσεις ανθρώπων που εγγυήθηκαν για μικρά ή μεγάλα δάνεια και σήμερα, λόγω καταστάσεων της ίδιας της ζωής, δεν έχουν καμία ενημέρωση για την πορεία εκτέλεσης και πληρωμής τους, τα οποία αυτή τη στιγμή χαρακτηρίζονται επικίνδυνα. «Πρόκειται για περιπτώσεις διαζευγμένων που έλαβαν στεγαστικά κυρίως δάνεια ή για συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα που μπορεί σήμερα να μην έχουν επαφές. Οι περιπτώσεις αυτές είναι πάρα πολλές και σύντομα χιλιάδες εγγυητές θα αιφνιδιαστούν από τις επιστολές που μαζικά θα λάβουν εκ μέρους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων», αναφέρουν πηγές.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι τράπεζες κατά τη χορήγηση δανειακών διευκολύνσεων στην αρχική σύμβαση και κατά τη διάρκειά της απαιτούσαν προσημειώσεις σε ακίνητα του δανειολήπτη, ακίνητα συγγενικών και φιλικών του προσώπων, καθώς και προσωπικές εγγυήσεις τόσο του δανειολήπτη όσο και συγγενικών και φιλικών προς αυτόν προσώπων.
Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το εν λόγω ζήτημα δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζεται σε χώρα ευρισκόμενη σε σύνθετο οικονομικό καθεστώς. Πρόνοιες όσον αφορά στον χειρισμό των εγγυητών θεσμοθέτησε τον Μάιο του 2015 η Κύπρος με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών.
Στο υπουργείο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας κάποιες αρχικές εισηγήσεις αναφέρονται στην κατάθεση πρότασης η υποχρέωση του εγγυητή, σε σχέση με το δάνειο του πρωτοφειλέτη, να ισοδυναμεί με το ποσό της διαφοράς μεταξύ της αξίας της ενυπόθηκης εξασφάλισης και του υπολοίπου του δανείου.
Συνεπώς το δικαίωμα του πιστωτή να εισπράξει από τον εγγυητή περιορίζεται στο ποσό της διαφοράς, όμως και πάλι θα υπάρξει μια σημαντική επιβάρυνση και σ’ αυτή την περίπτωση.
Επίσης μελετάται αν το υπόλοιπο του δανείου είναι μικρότερο από την αξία της ενυπόθηκης περιουσίας. Τότε οι εγγυητές απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους. Όμως όλα αυτά παραμένουν σε αρχικό στάδιο κι ακόμη -παρά τις συνεχείς κλήσεις κόκκινων δανειοληπτών- κανένας δεν έχει ασχοληθεί με αυτό το κρίσιμο κοινωνικό θέμα. Βέβαια ήδη έχουν ξεκινήσει αντιδράσεις από οικονομικά και επαγγελματικά επιμελητήρια που θίγουν το ζήτημα.
Η αρχή έγινε από τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας Δημήτρη Μανιάτη, ο οποίος έστειλε επιστολή προς τον υπουργό Οικονομίας δίχως να λάβει όμως απάντηση.
