Στο πλάι της σκηνής, στα καμαρίνια. Παλιές αφίσες κρεμασμένες στους τοίχους, ρούχα αφημένα στις καρέκλες, κοστούμια σε μια στοίβα, καλλυντικά και χαρτομάντιλα για να σκουπίσουν οι ηθοποιοί δάκρυα χαράς ή στενοχώριας μετά τις παραστάσεις. Ο Βασίλης Κανελλόπουλος, υπεύθυνος ηλεκτρολόγος του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», από τους παλαιότερους εργαζόμενους της σκηνής, δείχνει με πικρία τις υγρασίες που τρώνε σαν το σαράκι τους τοίχους του ιστορικού Υπογείου.
«Από εδώ έχουν περάσει όλοι οι μεγάλοι», λέει με περηφάνια και ο ίδιος έχει δει χιλιάδες παραστάσεις πίσω από τη σκηνή, προσέχοντας πάντα τις ατάκες των ηθοποιών για την αλλαγή του φωτισμού. Δεν θα ξεχάσει, μας εξομολογείται, μια πρόβα στην Επίδαυρο τη δεκαετία του ’70. «Δεν τσουλούσε το έργο», λέει και τότε θυμάται να έρχεται ο Κάρολος Κουν με ελικόπτερο, σχεδόν κλινήρης, με τη νοσοκόμα του στο πλάι του.Είδε τη γενική δοκιμή και μετά έκατσε και έκανε διδασκαλία στον καθένα. Από τον πιο μεγάλο ηθοποιό μέχρι τον μικρότερο στον χορό», τονίζει». Το Θέατρο Τέχνης ιδρύθηκε το 1942 και τα πρώτα χρόνια ανέβαζε παραστάσεις σε συνεργαζόμενες σκηνές της πόλης. Στο Υπόγειο της Πεσμαζόγλου στεγάστηκε το 1954. Στο ισόγειο της στοάς λειτουργούσε ο κινηματογράφος «Ορφέας», ενώ ο χώρος του Υπογείου πριν διαμορφωθεί σε θεατρική σκηνή ήταν μπαρ, πιθανόν καμπαρέ,
Το Θέατρο Τέχνης αναζητά πόρους για τον εκσυγχρονισμό των δύο σκηνών και του εξοπλισμού του, μέσα από την crowdfunding πλατφόρμα «act4greece» της Εθνικής Τράπεζας.
Τότε τα καμαρίνια ήταν ξύλινα, αλλά όλα εκσυγχρονίστηκαν τη δεκαετία του ’80 εξαιτίας μιας πυρκαγιάς που λαμπάδιασε ένα κτίριο στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο.
«Πάντα είχαμε πρόβλημα με την υγρασία. Πολύ παλιά είχαμε φτιάξει μια κατασκευή με λούκια και χαλίκι και οδηγούσαμε το νερό σε ένα πηγάδι που υπήρχε εδώ μέσα και έπειτα το βγάζαμε με αντλίες. Τα χαλάσανε σε μια ανακατασκευή, αλλά το πρόβλημα παρέμεινε», σημειώνει.
Η εκτεταμένη υγρασία είναι ένα από τα μικρότερα ίσως αλλά εμφανή προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υποδομές του θεάτρου, σύμφωνα με την καλλιτεχνική διευθύντρια Μαριάννα Κάλμπαρη. Στις βασικές ανακατασκευές περιλαμβάνονται η επείγουσα αλλαγή δαπέδου στις δύο σκηνές, η επιδιόρθωση της «πλάτης» στη σκηνή της Φρυνίχου, διότι τα μηχανικά μέρη είναι προβληματικά, εξασφάλιση προσβασιμότητας σε άτομα με αναπηρία και αναβάθμιση του συστήματος πυρόσβεσης.
Βοήθεια μέσω του crowdfundingΣτο φουαγιέ του θεάτρου η αφίσα από την τελευταία σκηνοθεσία του Κουν «Ο ήχος του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη τραβάει το βλέμμα. Στις 14 Φεβρουαρίου 1989 ο Κάρολος Κουν άφησε την τελευταία του πνοή. Οι συνεχιστές του μεγάλου δασκάλου προχώρησαν κατά καιρούς σε επιμέρους επισκευές και αναβαθμίσεις των σκηνών, αλλά οι ανάγκες παραμένουν μεγάλες. «Η καθημερινή λειτουργία των δύο σκηνών κοστίζει 1.200 ευρώ», σημειώνει η κ. Κάλμπαρη και τονίζει ότι ακόμη και αν όλες οι παραστάσεις του θεάτρου ήταν γεμάτες τα έξοδά του δεν θα καλύπτονταν.
Το Θέατρο Τέχνης αναζητά πόρους για τον εκσυγχρονισμό των δύο σκηνών και του εξοπλισμού του, μέσα από την crowdfunding πλατφόρμα «act4greece» της Εθνικής Τράπεζας. Την προσπάθεια στηρίζει το Ιδρυμα Ωνάση, το οποίο έχει ήδη προσφέρει το μισό από το ποσό που απαιτείται, ήτοι 54.100 ευρώ.
Πηγή Καθημερινή
