«Ματωμένος γάμος» («La novia»)
Το πιο έντονο χαρακτηριστικό του «Ματωμένου γάμου» («La novia», Ισπανία, 2015), τελευταίας κινηματογραφικής εκδοχής του «Ματωμένου γάμου» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, είναι ότι η νεαρή σκηνοθέτρια Πάουλα Ορτίθ εστίασε αποκλειστικά στο ερωτικό κομμάτι της ιστορίας ρίχνοντας το βάρος στη γυναίκα (ο ισπανικός τίτλος σημαίνει «Η νύφη»).
Πράγματι, κεντρικό πρόσωπο είναι μια γυναίκα την οποία ακούμε μόνο ως η Νύφη (Ινμα Κουέστα) και καταλαβαίνουμε ότι είναι διχασμένη ανάμεσα σε δύο άντρες: τον Γαμπρό (Ασιέρ Ετσεαντία) τον οποίο πρόκειται να παντρευτεί (και του οποίου το όνομα επίσης δεν μαθαίνουμε) και τον μεγάλο της έρωτα, τον Λεονάρντο (Αλεξ Γκαρσία), ήδη παντρεμένο και πατέρα. Το αιματοβαμμένο παρελθόν των τριών αυτών ανθρώπων επιστρέφει μπροστά τους, αλλά αυτή τη φορά το χτύπημα της μοίρας θα είναι ακόμη πιο αμείλικτο, εντελώς δυσβάσταχτο.
Ποιητικές εικόνες που ξεχειλίζουν αίμα, κλάμα και πάθος. Συναρπαστική μουσική του Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι και όχι απαραιτήτως λάτιν (ακούμε επίσης μια ισπανική εκδοχή του «Take this Waltz» του Λέοναρντ Κόεν με αυθεντικούς στίχους του Λόρκα από το ποίημα «Pequeño vals vienés»). «Αγαλματένιας» ομορφιάς πρόσωπα και σώματα που σφραγίζονται στη μνήμη. Ενας αλλόκοτος σκηνικός χώρος με γυρίσματα σε φυσικές τοποθεσίες της Αραγονίας στην Ισπανία αλλά και στην Καππαδοκία. Ολα αυτά τα στοιχεία δίνουν μια διάσταση φαντασίας και ονείρου εκτός τόπου και χρόνου στην κινηματογραφική βερσιόν της τραγωδίας του Λόρκα. Αυτή ακριβώς η διάσταση είναι που προσωπικά με συνεπήρε και για αυτή τη διάσταση συνιστώ την ταινία, της οποίας ο υποτιτλισμός είναι από μόνος του μια τέχνη: έγινε από την Αγαθή Δημητρούκα με οδηγό τη μετάφραση του συντρόφου της ποιητή και στιχουργού Νίκου Γκάτσου (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη). Βαθμολογία: 3 Δείτε το trailer της ταινίας «La novia»
«Φωτιά στη θάλασσα»
Λαμβάνοντας υπόψη την εφιαλτική επικαιρότητα των ημερών μας, με το μεταναστευτικό πρόβλημα να έχει προκαλέσει χάος στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, το ντοκιμαντέρ «Φωτιά στη θάλασσα» (Ιταλία, 2016) δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο. Ο βραβευμένος σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Τζιανφράνκο Ρόσι ανιχνεύει τα δρώμενα στο νησί Λαμπεντούζα όπου τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει τη ζωή τους 15.000 άνθρωποι από τους 400.000 που το έχουν χρησιμοποιήσει ως πέρασμα για το απατηλό ευρωπαϊκό όνειρο.
Ο σκηνοθέτης συνδυάζει σκληρές εικόνες από την προσπάθεια των μεταναστών να σταθούν στα πόδια τους και να επιβιώσουν – η σκηνή με τους αφυδατωμένους που αργοσβήνουν στο κατάστρωμα του ιταλικού πλοίου είναι ανατριχιαστική – με σκηνές από την καθημερινότητα κατοίκων του νησιού: ένα παιδάκι με πρόβλημα στα μάτια, ένας γιατρός, ένας ραδιοφωνικός παραγωγός, μια ηλικιωμένη γυναίκα που μαγειρεύει. Ως ντοκιμαντέρ η «Φωτιά στη θάλασσα» δεν αποκαλύπτει κάτι καινούργιο ούτε λέει κάτι που δεν γνωρίζαμε ήδη. Είναι ωστόσο μια καταγραφή ουσίας φτιαγμένη την κατάλληλη στιγμή, λόγος εξάλλου για τον οποίο βραβεύτηκε με τη Χρυσή Αρκτο του εφετινού Φεστιβάλ Βερολίνου.Βαθμολογία: 3
«Δεύτερη μάνα» («Que Horas Ela Volta?»)
Ενδιαφέρονται στοιχεία βρίσκει κανείς και στη «Δεύτερη μάνα» («Que Horas Ela Volta?», Βραζιλία, 2015) της Ανα Μουιλέρτ που διακρίθηκε στο περυσινό Φεστιβάλ Βερολίνου έχοντας προβληθεί στο Πανόραμα. Είναι ένα «μικρής εμβέλειας» αλλά πολύ ζεστό, ανάλαφρο δράμα, στο οποίο η Ρετζίνα Κασέ (μεγάλη σταρ της βραζιλιάνικης τηλεόρασης) κρατά τον ρόλο της Βαλ, της οικιακής βοηθού στο σπίτι μιας πάμπλουτης οικογένειας. Ο τρόπος ζωής της μέσα στο σπίτι όπου γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια και κυρίως το γεγονός ότι έχει φροντίσει από μικρό παιδάκι τον γιο της οικογένειας την έχουν μετατρέψει σε μέλος της. Νιώθει «ενσωματωμένη», αν και πολλά πράγματα θα αλλάξουν (ή θα μπουν στη θέση τους) όταν στο προσκήνιο μπαίνει η κόρη της (Καμίλα Μαρτνίλα) που φιλοδοξεί να σπουδάσει Αρχιτεκτονική.
Δουλεύοντας σχεδόν αποκλειστικά μέσα στην έπαυλη των πλουσίων η Μουιλέρτ βάζει ισχυρά θεμέλια στο πλαίσιο της ιστορίας ντύνοντάς το με σύντομες, εμπνευσμένες σκηνές. Ο ενθουσιασμός της Βαλ όταν μαθαίνει για την επιτυχία της κόρης της και τσαλαβουτά στην πισίνα, ο μονόλογός της όταν πλένει τα πιάτα, η τρυφερή σκηνή στο κρεβάτι με τον γιο είναι ψηφίδες που συμβάλλουν στη δημιουργία μιας, αν όχι αξέχαστης, σίγουρα πολύ όμορφης ταινίας.Βαθμολογία: 2 ½
«Criminal»
Στο «Criminal» (ΗΠΑ, 2016) του Αριελ Βρόμαν ο Κέβιν Κόστνερ υποδύεται τον χωρίς συναισθήματα ισοβίτη (όταν τον είδα αλυσοδεμένο στο μυαλό μου ήρθε ο Χάνιμπαλ Λέκτερ) στον οποίο μεταφέρεται η μνήμη ενός πεθαμένου πράκτορα της CIA (Ράιαν Ρέινολντς). Ο κατάδικος θα πρέπει να συνεχίσει το έργο του πράκτορα ο οποίος προσπαθούσε να σταματήσει μια τρομοκρατική επιχείρηση σχετική με την παγκόσμια επανάσταση και με εγκέφαλο έναν χάκερ που έχει αποκτήσει πρόσβαση στο σύνολο του οπλισμού των ΗΠΑ. Μόνο που μεταφορά μνήμης σημαίνει και απόκτηση συναισθημάτων. Οπότε το σενάριο κάνει μια συναισθηματική στροφή αναδεικνύοντας τη σχέση του καταδίκου με τη γυναίκα και το παιδί του πράκτορα.
Με άλλα λόγια, ένα θρίλερ-παραφουσκωμένη γαλοπούλα που, ενώ έχει την εικόνα μιας πανάκριβης περιπέτειας τύπου Τζέιμς Μποντ, στην ουσία δεν είναι παρά ένα b movie με πρωτοκλασάτους ηθοποιούς: ο Τόμι Λι Τζόουνς υποδύεται τον γιατρό που κάνει την εγχείρηση, ο Μάικλ Πιτ είναι ο ολλανδός χάκερ και ο Γκάρι Ολντμαν κρατά τον ρόλο του αδίστακτου υπευθύνου της CIA που θα σκότωνε και τη μάνα του για να πετύχει τον στόχο του. Είναι προφανές ότι ο Ολντμαν διασκεδάζει επιστρέφοντας για λίγο στον παλιό υστερικό εαυτό του – δες «Leon», «Πέμπτο στοιχείο» και άλλες ταινίες της δεκαετίας του 1990. Οσο για τον Κόστνερ, ο οποίος από την ίδια αυτή δεκαετία έχει να σταυρώσει προσωπική επιτυχία, το σίγουρο είναι ότι θα εξακολουθήσει την προσπάθεια και μετά από αυτή την ταινία.Βαθμολογία: 1 ½
«Ατακτος παππού» ( «Dirty grandpa» )
Στον «Ατακτο παππού» («Dirty grandpa», ΗΠΑ, 2016) ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο για μία ακόμη φορά εξευτελίζεται παίζοντας τον γέρο μουρντάρη που θέλει να κάνει σεξ με φοιτήτριες και Spring breakers, αφού αυτό θα ήθελε απ’ αυτόν και η μακαρίτισσα η γυναίκα του. Συνοδός του σε αυτή την κουραστική περιπέτεια ο Ζακ Εφρον, δικηγόρος στη φίρμα του μπαμπά (Ντέρμοτ Μαλρούνεϊ) και ο άνθρωπος που θα περάσει τα μύρια όσα εξαιτίας του παππού (καταλήγει γυμνός στην πλαζ με σβάστικές από πέη στο μέτωπο).
Το μήνυμα (αν μπορεί κανείς να το αποκαλέσει έτσι) στην ανόητη αυτή κωμωδία που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Νταν Μάζερ, σεναριογράφος του «Μπόρατ», είναι: Κάνετε σεξ όσο τα πόδια σας σάς κρατούν όρθιους. Ωστόσο ο τρόπος που λέγεται είναι τόσο κακόγουστος και χυδαίος όσο εμετικό είναι το σχόλιο του παππού Ντε Νίρο για την αφόδευση της Κουίν Λατίφα στο στόμα του. Για να καταλάβετε, ο ηθοποιός Ντε Νίρο λέει τη λέξη fuck περισσότερες φορές απ’ ό,τι την είπε στα «Καλά παιδιά». Μόνο που εδώ όποτε τη λέει νομίζεις ότι θα πεταχτεί η μασέλα του.. Βαθμολογία: 1
Βαθμολογία:5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη,
_: χωρίς άποψη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ από όπου και η αναδημοσίευση
