«Τα μαλλιά του είναι ανακατωμένα, το πρόσωπό του μαυρισμένο, τα γαλάζια του μάτια είναι διαπεραστικά όπως πάντα. Ο Λου.Ντου. εξακολουθεί να είναι όμορφος άνδρας. Ένας δανδής, όπως λέει ο Βικτόρ Σερζ, ο οποίος μου χάρισε αυτό το ανέκδοτο με το οποίο ο Λένιν προσπάθησε να εξηγήσει ποιος ήταν, και συνεχίζει να είναι, ο αγαπημένος μας Τρότσκι: «Ξέρετε ποια θα είναι η απάντηση του Λιέφ Νταβίντοβιτς όταν ο βλοσυρός αξιωματικός που θα είναι επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος τον ρωτήσει την τελευταία του επιθυμία;» ρωτούσε ο Λένιν. «Ε, λοιπόν, ο σύντροφός μας θα τον κοιτάξει, θα τον πλησιάσει όλο σεβασμό και θα τον ρωτήσει: Μήπως κατά τύχη, κύριε, έχετε μια χτένα για να φτιαχτώ λίγο;»».
Από το μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα, «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά», Εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Κώστα Αθανασίου,
πρώτη έκδοση 2011, σελίδα 442.
