Ο έμμετρος στίχος τους αιφνιδίαζε. Οι ρίμες τους επιτίθεντο με δριμύτητα, προκαλώντας τους ασφυξία όπως ακριβώς ένας καταιγισμός από χτυπήματα στο ηλιακό πλέγμα. « Ευθύς σαν το σπαθί ο έμμετρος» του εξήγησε μια μέρα ο Υβόν, «είναι φτιαγμένος για να πλήττει τον στόχο, αρκεί βέβαια να τον χρησιμοποιείς σοφά. Να μην τον αμολάς σαν την παρακατιανή πρόζα. Να τον απαγγέλλεις όρθιος. Να γεμίζεις τα πνευμόνια σου αέρα για να δίνεις ανάσα στις λέξεις. Να τονίζεις την κάθε συλλαβή με ζέση και πάθος, να τον απαγγέλλεις σαν να κάνεις έρωτα με ηχηρά ημιστίχια, με τον ρυθμό των παύσεων. Ο έμμετρος στίχος απαιτεί αφοσίωση από τον ηθοποιό. Δεν χωράει αυτοσχεδιασμός. Δεν κάνεις ζαβολιές με τη ρίμα, μικρέ».
Από το μυθιστόρημα του Ζαν Πολ Ντιντιελοραν «Ο αφηγητής του πρωινού τρένου», Εκδόσεις Πατάκη, Μετάφραση: Κολαΐτη Ρίτα, πρώτη έκδοση 2017, σελ 40-41
Επ
ιλογή Κειμένου
Ζωή Καπερώνη
