Η «συμφιλιωτική διαδικασία» επίλυσης εργασιακών διαφορών, αποτελεί μια θεσμική διαδικασία με βάση την οποία επιδιώκεται η προσέγγιση των απόψεων των δύο μερών (εργοδοσίας – εργαζομένων) και η εύρεση μιας λύσης, η οποία θα εδράζεται στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και θα τερματίζει τη διένεξη των δύο πλευρών της εργασιακής σχέσης, προκειμένου να εξελιχθεί αυτή ομαλά.
Τη διεξαγωγή της διαδικασίας αναλαμβάνει, κατόπιν σχετικού αιτήματος του/των ενδιαφερομένων μερών, αρμόδιο στέλεχος του ΣΕΠΕ (κεντρικά ή περιφερειακά).
Το αίτημα μπορεί να υποβάλει, η/οι συνδικαλιστική/ες οργάνωση/οργανώσεις των εργαζομένων, ή οργάνωση/οργανώσεις των εργοδοτών ή και ένας εργοδότης ατομικά. Δεν μπορεί να υποβληθεί αίτημα από μεμονωμένο εργαζόμενο ή ομάδα εργαζομένων χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση.
Συνήθεις διαφορές, που απορρέουν από την εργασιακή σχέση και οι οποίες μπορούν να αντιμετωπισθούν στο πλαίσιο της «συμφιλιωτικής διαδικασίας» είναι, μεταξύ άλλων, αυτές που αφορούν τη μη εκπλήρωση (ή την καθυστερημένη εκπλήρωση) συμβατικών ή νομίμων υποχρεώσεων (παροχών) του ενός μέρους προς το άλλο (μισθολογικών ή άλλων), όσες σχετίζονται με την εφαρμογή στην πράξη των προβλέψεων της νομοθεσίας (και, ενδεχομένως, των συλλογικών και ατομικών συμβάσεων εργασίας) για τη συνδικαλιστική δράση, διαφορές που αφορούν την ελλιπή ή ανύπαρκτη ενημέρωση και διαβούλευση μεταξύ εργοδοτών και συνδικαλιστικών οργανώσεων αλλά και διαφορές που προκύπτουν εξ αφορμής επιχειρησιακών ή κλαδικών/περιφερειακών αναδιαρθρώσεων.
Με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία, δεν προβλέπεται η επιβολή διοικητικών κυρώσεων στο μέρος, που απουσιάζει αδικαιολόγητα από τη συμφιλιωτική σύσκεψη. Ωστόσο, η αδικαιολόγητη απουσία και, γενικότερα η παρελκυστική τακτική αφενός συντελεί στη διατήρηση της διένεξης για απροσδιόριστο χρόνο αφετέρου, δεδομένης της αποτύπωσης αυτών από τον Επιθεωρητή/Συμφιλιωτή στο Πρακτικό, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε άλλες νόμιμες ενέργειες των Υπηρεσιών.
Το Πρακτικό υπογράφεται από τα ενδιαφερόμενα μέρη και τον επιληφθέντα Επιθεωρητή/Συμφιλιωτή.Περαιτέρω, το Πρακτικό Συμφιλίωσης αποτελεί διοικητικό έγγραφο, συνεπώς έχει όλες τις ιδιότητες και συνέπειες που ο Νόμος προσνέμει στα διοικητικά έγγραφα. Επιπλέον και ανάλογα με το περιεχόμενο, η μη τήρηση των υποχρεώσεων που αναλήφθηκαν είναι δυνατόν να οδηγήσει και σε επιβολή διοικητικών κυρώσεων από το αρμόδιο προς τούτο όργανο.
Η «συμφιλιωτική διαδικασία» διαφέρει από την «εργατική διαφορά» κυρίως στο ότι, η «συμφιλιωτική διαδικασία» χαρακτηρίζεται από στοιχεία ήπιας υποχρεωτικότητας (σε αντίθεση με την «εργατική διαφορά»), δηλαδή δίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα στην αποφυγή διατάραξης των εργασιακών σχέσεων σε έναν εργασιακό χώρο ή κλάδο αλλά και στην επαναφορά των σχέσεων σε ένα «ανεκτό» επίπεδο, εφόσον οι σχέσεις αυτές έχουν διαρραγεί.
Εξάλλου, στη διαδικασία της εργατικής διαφοράς δεν μπορούν να εξεταστούν ζητήματα «συλλογικών διαφορών εργασίας», δηλαδή ζητήματα που θα αποτελούσαν υπό κανονικές συνθήκες περιεχόμενο συλλογικής ρύθμισης (ΣΣΕ/ΔΑ).
Αντίθετα, η συμφιλίωση, καίτοι δεν δύναται να υπεισέλθει στο ρόλο της μεσολάβησης και διαιτησίας, που αποτελεί έργο του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (Ο.ΜΕ.Δ.), λόγω και του συλλογικού χαρακτήρα των ζητημάτων που την απασχολούν μπορεί να περιλαμβάνει και τη διευθέτηση σε πρώτο στάδιο ζητημάτων με τέτοιο χαρακτήρα και πάντως προτού τα μέρη προσφύγουν στη μεσολαβητική/διαιτητική διαδικασία.
πηγή: http://www.ergasiaka-gr.net/
