Η πρώτη συζήτηση στο προχθεσινό Εurogroup για την έξοδο της Ελλάδας από το πρόγραμμα, μπορεί να μην έφερε αποφάσεις, δεν αναμένονταν άλλωστε, ωστόσο οδηγεί στην έκδοση ορισμένων ασφαλών συμπερασμάτων, εν όψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων που θα γίνουν τις επόμενες εβδομάδες.
Η πρώτη βασική διαπίστωση είναι ότι η έξοδος από το πρόγραμμα δεν θα είναι αυτή που φανταζόταν η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή μια προληπτική πιστωτική γραμμή με κάποια χαλαρή επιτήρηση.
Προφανώς, είτε η Αθήνα είχε λάθος πληροφόρηση είτε ήταν υπερβολικά αισιόδοξη.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Εurogroup, το βασικό σενάριο εργασίας για την επόμενη μέρα μετά την έξοδο θα είναι η πρόβλεψη μιας ενισχυμένης πιστωτικής γραμμής από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), η οποία θα οδηγήσει σε μια συμφωνία με σαφές περιεχόμενο και προϋποθέσεις, που θα ελέγχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Το αν το περιεχόμενο ονομάζεται μνημόνιο και οι έλεγχοι αξιολογήσεις έχει σημασία μόνο για την κυβέρνηση και όχι για τους εταίρους, συνεπώς εκεί θα βρεθεί λύση.
Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της νέας συμφωνίας, το πόσο «βαρύ» αυτό θα είναι θα εξαρτηθεί από τις εκκρεμότητες που θα αφήσει πίσω της η πέμπτη αξιολόγηση, η οποία σύμφωνα με τους εταίρους πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο και να ολοκληρωθεί πριν από τις 8 Δεκεμβρίου, όπου θα ληφθεί και η συνολική απόφαση για την Ελλάδα.
Μια άλλη διαπίστωση που προκύπτει από τη συζήτηση είναι ότι στη νέα συμφωνία θα συμμετάσχει και το ΔΝΤ.
Ο ρόλος που θα έχει θα εξαρτηθεί από τη συμφωνία, δηλαδή εάν συνεισφέρει στη χρηματοδότηση θα έχει ενεργό συμμετοχή, εάν όχι θα έχει ρόλο τεχνοκρατικό-συμβουλευτικό.
Η κυβέρνηση δεν ήθελε την παρουσία του, ωστόσο την επέβαλε ο Βορράς κάνοντας επίκληση σχετικών αποφάσεων εθνικών κοινοβουλίων.
Από τη συζήτηση στο Εurogroup προκύπτουν σαφέστατα μηνύματα για την επόμενη μέρα και προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το οποίο επιδιώκει την εξουσία.
Μηνύματα σχετικά με το τι θα βρει μπροστά του στην περίπτωση που βρεθεί στα πράγματα.
Κατ’ αρχήν, σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση της διαγραφής μέρος του χρέους, η απάντηση προκύπτει από τις επιφυλάξεις που διατύπωσαν αρκετοί εταίροι ακόμη και για την αναγκαιότητα μιας μικρής ελάφρυνσης μέσω της μείωσης του επιτοκίων των διμερών δανείων (52,9 δισ. ευρώ) και της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων του ΕΤΧΣ (144,7 δισ. ευρώ).
Οταν δεν δείχνουν ιδιαίτερη προθυμία γι’ αυτή τη διευκόλυνση, που κινείται στα όρια της καλώς εννοούμενης αλληλεγγύης, είναι εντελώς ουτοπική η διεκδίκηση διαγραφής χρέους.
Το δεύτερο μήνυμα έχει να κάνει με την ίδια τη συμφωνία που προωθείται.
Η ενισχυμένη πιστωτική γραμμή θα ενεργοποιείται υπό την προϋπόθεση ότι από ελληνικής πλευράς τηρούνται τα συμφωνηθέντα.
Οποιαδήποτε μονομερής αλλαγή των όρων της συμφωνίας θα σηματοδοτήσει και την κατάργησή της.
Με άλλα λόγια, οι εταίροι θέτουν και την επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει εάν υπάρξουν πρόωρες εκλογές ενώπιον των ευθυνών της.
Από την έντυπη έκδοση της “Ναυτεμπορικής” ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΛΟΣ
Αναδημοσίευση από http://www.naftemporiki.gr/