Η περιβόητη και ζητούμενη ανακεφαλαίωση των Τραπεζών , δεν θα φτάσει στην Αγορά… Μια αποκαλυπτική ομολογία από επίσημα χείλη που πραγματικά προβληματίζει ως προς το μέλλον…
Η δήλωση του πλέον αρμόδιου ανθρώπου και συγκεκριμένα της πρόεδρου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος κ.Λούκας Κατσέλη στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών , όπως αναφέρει το http://www.express.gr/ είναι αποκαλυπτική :
«Η ανακεφαλαιοποίηση γεμίζει τα ντεπόζιτα με ρευστότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η ρευστότητα θα φτάσει στην αγορά. Η διοχέτευση, λοιπόν, αυτής της ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι το ζητούμενο»
Ενώ συμπλήρωσε με βάση το δημοσίευμα :
«…Λέμε όλοι ότι πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό η ελληνική οικονομία και να μπούμε σε άλλο μοντέλο με επενδύσεις και εξαγωγές. Αυτό ακούγεται πολύ καλό, αλλά, όταν ο παραγωγικός ιστός έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα με τις πιο μικρές να έχουν πρόβλημα πρόσβασης στη χρηματοδότηση. Το 80% του παγκόσμιου εμπορίου γίνεται από «αλυσίδες αξίας». Αυτοί αγοράζουν από όλο τον κόσμο. Η λύση βρίσκεται λοιπόν στη δημιουργία συμπλεγμάτων επιχειρήσεων στο εσωτερικό της χώρας…»
Οι δηλώσεις αυτές συνεπικουρούμενες με το “κυνήγι” εναντίον των ιδιωτικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων που στα τελευταία 5 χρόνια έχει επιδοθεί το Κράτος ,κυρίως με τη μορφή επαχθέστατων φόρων και διατάξεων , δημιουργούν ένα απόλυτα ασφυκτικό κλίμα στην Αγορά.
Η έλλειψη της ρευστότητας δε , που σίγουρα επιδεινώθηκε με την εφαρμογή των capital controls δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον και για την περιζήτητη ανάπτυξη.
Ο “Θάνατος του Εμποράκου” που στη πράξη εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία όλο αυτό το διάστημα , φαίνεται ότι επεκτείνετε περαιτέρω με μια κοινή τακτική Πολιτείας και Τραπεζικού συστήματος.
Ίσως η διαπίστωση αυτή να ακούγεται κοινότοπη αλλά απηχεί τη πραγματικότητα , αφού πια διατυπώνεται από επίσημα χείλη και δεν παράγεται από τη φαντασία ή τη συνωμοσιολογία κάποιων…
Η Αγορά και ειδικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις , ίσως θα πρέπει μέσα σε απόλυτα στενά περιθώρια να “ανακαλύψουν” τις μεθόδους αντίδρασης και επιβίωσης τους , επιλέγοντας μονοπάτια Συνεργασίας και Συμπράξεων που θα ανατρέπουν το “σχέδιο” της ολοσχερούς εξαφάνισης τους ή της παράδοσης τους σε «αλυσίδες αξίας»…
