Άμα είναι σάλπισμα ελευθερίας η ατομική σύμβαση για το 10ωρο καθημερινής εργασίας, τότε γιατί ο κ. Χατζηδάκης δεν επεκτείνει αυτή την πρόβλεψη και για τους όρους αμοιβής.
Το κυβερνητικό «επιχείρημα» για τις ανατροπές στο εργασιακό είναι το… δικαίωμα του μισθωτού να διαπραγματεύεται «κατά μόνας» τους όρους εργασίας. Χωρίς την μεσολάβηση (συμμετοχή) του οικείου Συλλόγου…
Είναι αλήθεια αυτού του επιπέδου τα «επιχειρήματα» του υπουργού Εργασίας. Μάλιστα ο κ. Χατζηδάκης εξέδωσε και ενημερωτικό σημείωμα υποστηρίζοντας ότι τα πράγματα στην εργασία γίνονται καλύτερα και ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ισχύει από το 1990. Θα αναρωτηθεί κανείς βεβαίως: αφού ισχύει ήδη, γιατί νομοθετεί η κυβέρνηση;
Υπάρχει μια κρίσιμη παράμετρος: Τώρα πρέπει να μεσολαβήσει διάλογος και Συλλογική Σύμβαση. Με τις προτάσεις της ΝΔ ο εργαζόμενος πάει απ ευθείας και μόνος του στον προσωπάρχη…
Και, εν τέλει, άμα είναι σάλπισμα ελευθερίας η ατομική σύμβαση για το 10ωρο καθημερινής εργασίας (και έως 50 ώρες την εβδομάδα χωρίς καταβολή πρόσθετης αμοιβής, αρχικά υπερεργασίας με προσαύξηση 20% και ακολούθως υπερωρίας με +40%), τότε γιατί ο κ. Χατζηδάκης δεν επεκτείνει αυτή την πρόβλεψη και για τους όρους αμοιβής. Να πηγαίνει ένας-ένας εργάτης στον Λογιστήριο και να διαπραγματεύεται τις αποδοχές του, αν θα ασφαλιστεί, τι υγειονομική περίθαλψη θα έχει κ.α.;
Ιδού οι επτά (7) αντεργατικές αλήθειες που εισάγει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη:
1. Ο προσωπάρχης, ως ο ισχυρός παράγων, θα υπαγορεύει την ατομική σύμβαση για τον ημερήσιο χρόνο εργασίας (μέχρι τις 10 ώρες). Έως τώρα το ευέλικτο ωράριο εφαρμοζόταν μετά από διάλογο και Συλλογικές Συμβάσεις.
2. Η κυβέρνηση καθορίζει τον (βασικό) μισθό (με κρατική απόφαση και όχι μέσω Συλλογικών Διαπραγματεύσεων). Τα 650 ευρώ έχουν σταθερά εδώ και δύο χρόνια, ενώ πάνω από 700.000, κυρίως νέοι, δουλεύουν με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα
3. Οι νέοι άνεργοι έχουν (συνεχώς) όλο και λιγότερες ευκαιρίες απασχόλησης. Όταν η δουλειά στην εταιρεία «βγαίνει» με το ίδιο προσωπικό, χωρίς καν κόστος ωρομισθίου, πόσο μάλιστα υπερωριακής αμοιβής, ουδείς θα σκεφτεί τις προσλήψεις, έστω και με παρτ-τάιμ. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται πρόσθετη δαπάνη…
4. Το ακαθόριστο, εξαντλητικό και συνεχώς μεταβαλλόμενο ωράριο εργασίας καταστρέφει την οικογενειακή ζωή.
5. Οι τράπεζες, κινούμενες ολιγοπωλιακά και πιεζόμενες από τα «κόκκινα» δάνεια, δεν στηρίζουν τις νέες οικογένειες να αποκτήσουν στέγη. Γι’ αυτό πρέπει να ενεργοποιηθεί ο ΟΑΕΔ/ΟΕΚ.
6. Περιορίζεται η δικαστική προστασία για παράνομη απόλυση (ακύρωση απόλυσης-δικαίωμα επαναπρόσληψης), μόνο σε τρεις περιπτώσεις: α) του νέου πατέρα (για 6 μήνες μετά την απόκτηση του μωρού), β) σε περίπτωση άρνησης της 10ωρης εργασίας και γ) τηλεργασίας πέραν του συμφωνηθέντος ωραρίου.
7. Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας ο μισθωτός θα αποφασίζει εάν θα πληρώνεται τις υπερωρίες ή θα δουλεύει παραπάνω για να κάνει… διακοπές. Αυτό δεν το υποστήριξε ούτε η Σχολή του Σικάγο…
Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο νέος σήμερα στη χώρα μας έχει δύο επιλογές: Είτε να μεταναστεύσει, είτε να γίνει μισθοσυντήρητος νομάδας που θα δουλεύει εξαντλητικά 10ωρα σε περιόδους υψηλής παραγωγής ή την τουριστική σεζόν.
*Πηγή: ieidiseis.gr
