“…Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης, ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε. Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί, οι ηγεμόνες δυναμώνουν,ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν. Ε τούτων των αμίλητων το πετσί,περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.Τους φτύνουνε καταπρόσωπο κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυσμένο. Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,και που το παράπονό τους να πούνε; Απ’ του μισθού τα ψίχουλα, πώς να αποχωριστούνε; Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.…