Σκεφτόμουν τι θα ήμουν εγώ στην οδό Μάρνη, στο πέρασμα του χρόνου. Το 1910 θα είχα γαλατάδικο μπροστά στον Κυκλοβόρο, το χείμαρρο που και σήμερα κυλάει κάτω από τη Μάρνη. Τη δεκαετία του ’30 θα ήμουν ευκατάστατος Ευρωπαίος ταξιδιώτης και θα έμενα στο νεοκλασικό ξενοδοχείο Semiramis.Κάθε πρωί, κουμπώνοντας το γιλέκο μου, θα άνοιγα το παράθυρο για μια τελευταία ματιά στην πόλη πριν αρχίσω τη βόλτα μου του Τάκη Σκριβάνου Το ’50 θα ήμουν επαρχιώτης τεχνίτης που θα αναζητούσα υλικά για…

Ένα ταξίδι στη μετεπαναστατική Αθήνα που τότε ήταν ένα χωριό 300 σπιτιών και πολλών ερειπίων.-Πώς αναπτύχθηκε η πόλη και « μια ματιά» στην κοσμική Αθήνα της εποχής. Στις 18 Σεπτέμβρη του 1834 η Αθήνα ονομάζεται πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, με διάταγμα της αντιβασιλείας «Η Αθήνα, που πριν απ’ τον Απελευθερωτικό Πόλεμο αριθμούσε 3.000 περίπου σπίτια, τώρα δεν είχε ούτε 300. Τα άλλα είχαν μεταβληθεί σ’ έναν άμορφο σωρό από πέτρες» λέει ένας περιηγητής της εποχής. Και έτσι ήταν. Οταν αποφασίστηκε η μεταφορά…

Ανεξάρτητα από το ταλέντο που έχει κάποιος ηθοποιός ή το πόσο εργατικός είναι, πολλές φορές η επιτυχία και η αναγνωρισιμότητα αργεί να έρθει! Πολλοί αξιόλογοι ηθοποιοί Έλληνες έγιναν γνωστοί σε μεγάλη ηλικία και ίσως δεν θυμόμαστε καν πως έμοιαζαν στα νιάτα τους. Δείτε λοιπόν 10+1 ηθοποιούς μας στα νιάτα τους… Ο Θανάσης Βέγγος θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ μέχρι και το τέλος της ζωής του συνέχιζε να εμφανίζεται σε ταινίες, στην τηλεόραση και το…

Η ταραχώδης προσωπική ζωή του ποιητή της εξέγερσης που έστειλε τον εραστή του στα κάτεργα, έγινε έμπορος όπλων, ακόμα και δουλέμπορος. Λέγεται, ότι μόλις γεννήθηκε, η νοσοκόμα τον ακούμπησε για μια στιγμή σε ένα μεγάλο μαξιλάρι για να πάει να φέρει τις φασκιές. Όταν επέστρεψε όμως, είδε ότι το πλασματάκι δεν ήταν πια στη θέση του, αλλά ότι μπουσουλούσε προς την πόρτα αναζητώντας νέες περιπέτειες και περιπλανήσεις. Το πιο πιθανόν πάντως είναι ότι την ιστορία δεν την έπλασε κάποιος άλλος ,…

Τ​​ρία τετράγωνα όλα κι όλα είναι η οδός Πόρου στην Κυψέλη. Πάνω από τη Δροσοπούλου και κάτω από την Αγία Ζώνη, περιλαμβάνεται σε εκείνο το ανεπίσημο, αλλά τόσο ακριβό, πάνθεον των αγαπημένων μικρών δρόμων. του Νίκου Βατόπουλου Πολλοί από αυτούς τους δρόμους στον χάρτη μοιάζουν ασήμαντοι, αλλά από κοντά, αν τους περπατήσεις, μεγεθύνονται. Ετσι και η οδός Πόρου, μικρή, γαλήνια, με μικρά σπίτια και μεγάλες πολυκατοικίες, μια τυπική οδός της Αθήνας του 20ού αιώνα. Ωστόσο, έχει εκείνη την εύθραυστη κλίμακα…

Με το ροζ χρώμα του προσδίδει μια ιδιαίτερη πινελιά στην πολύβουη οδό Ακαδημίας.Ορισμένοι όμως κάνουν λόγο για χρωματική «παραφωνία», προσθέτοντας άλλη μια αφορμή για διαξιφισμούς που αφορούν το συγκεκριμένο κτίριο. Βρίσκεται στη διασταύρωση με την οδό Σίνα και στην αρχή ήταν τρίφατσο, αφού διέθετε πρόσοψη και επί της οδού Μασσαλίας, η οποία πεζοδρομήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και δημιούργησε ένα νέο οικοδομικό τετράγωνο με το γειτονικό Πνευματικό Κέντρο, που φτάνει ώς την Ασκληπιού και τη Σόλωνος. Στο κέντρο…

 Όχι δεν είμαστε στην Αριζόνα. Ούτε στο Κολοράντο. Δεν ξεύρω αν θα το πιστέψεις, αλλά βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα σε Ψυχικό και Γαλάτσι. Ναι, στην Αθήνα. Και συγκεκριμένα στα Τουρκοβούνια. Σε μία πλευρά τους, που ελάχιστοι γνωρίζουν. Παρότι ζούνε εδώ τριγύρω μερικά εκατομμύρια άνθρωποι. Και παρότι ακριβώς παραδίπλα του, υψώνονται βουνό οι πολυκατοικίες και τα τσιμέντα τους Διότι υπάρχουν και πράγματα που κοιτάμε αλλά δεν βλέπουμε. Που προσπερνάμε, αλλά δεν συνειδητοποιούμε. Που υποτίθεται πως ξεύρουμε, αλλά επί της ουσίας δεν γνωρίζουμε.…