Ξεκινάμε χορεύοντας στο κέντρο της Αθήνας | 1 & 2 Οκτωβρίου 2016 | Ελεύθερη είσοδος Ένα φεστιβάλ «ανοιχτού χώρου» με ελεύθερη είσοδο, που ίσως σήμερα, με τον περιορισμό πρόσβασης ολοένα και περισσότερων ανθρώπων στο κοινό αγαθό της τέχνης, αλλά και με τον αυξανόμενο έλεγχο των κινήσεών μας στο δημόσιο χώρο, το έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη. Χορευτικές δράσεις που θα απλωθούν σε διάφορες ώρες της μέρας στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου, με τοπία νυχτερινά από τον Boris Charmatz, μια «αναδρομική» της πρώιμης…

«Κλείνουμε το βιβλιοπωλείο μας […] και προετοιμαζόμαστε για το επόμενό μας “βιβλιοπωλείο”, αλλά αρνούμαστε να το κάνουμε, όσο δεν υπάρχει θετικό και σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον στη χώρα μας…» Tου Γιάννη Η. Χάρη Ώστε κλείνει το βιβλιοπωλείο της η οικογένεια Ελευθερουδάκη, αφήνοντας χρέη σ’ όλη την αγορά, και προετοιμάζεται για το επόμενο, που όμως αρνείται να το κάνει όσο… κτλ. Υπάρχουν δηλαδή, μας λέει, συγκεκριμένα σχέδια, αλλά αρνείται… Που σημαίνει ότι υπάρχουν τα μέσα, κεφάλαια προφανώς, ή υπάρχει δυνατότητα να βρεθούν,…

Στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν, στο σημείο όπου στεγάστηκε το θρυλικό Β’ Γυμνάσιο Αρρένων και έμεινε στην αστική αργκό των τελευταίων ετών ως «Βίλα Αμαλίας» λόγω της γνωστής κατάληψης, τα δύο άλλοτε εγκαταλειμμένα νεοκλασικά κτίρια που στέκουν εκεί για ενάμιση περίπου αιώνα αναγεννήθηκαν για να γεμίσουν ξανά μαθητικές φωνές, βιβλία και σχολικές τσάντες. Το πρώτο κουδούνι χτύπησε και 180, περίπου, μαθητές πέρασαν την πύλη ενός σχολείου που διατηρεί τη δική του ιστορία. Στον «πρόλογο» της ιστορίας…

Μπορεί να εφευρεθεί ένας μύθος για την αστική Αθήνα; Και όταν λέμε αστική Αθήνα εννοούμε την Αθήνα που ήταν κάποτε νέα και αισιόδοξη, το 1950 και 1960 και 1970… Σήμερα, με την απόσταση του χρόνου, η Αθήνα της εποχής του «Ψυχρού Πολέμου» είναι ένα ανοικτό βιβλίο για να ξαναγράψει κανείς τη δική του ιστορία… Το σκεφτόμουν ένα απόγευμα που ο ήλιος κατέβαινε γρήγορα και χρύσιζε τις κουτσουπιές στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στο ύψος της Πλατείας Αργεντινής Δημοκρατίας, με την προτομή του…

… Και η μυστηριώδης εξαφάνισή του Η Aθήνα του 1860 δεν ήταν όπως οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Οι υποδομές ήταν ελάχιστες και οι καθημερινές ελλείψεις καλύπτονταν από τα επαγγέλματα της εποχής τα οποία στην πορεία του χρόνου εξαφανίστηκαν. Την καθημερινή ανάγκη των πολιτών για νερό κάλυπταν οι αποκαλούμενοι νερουλάδες και οι κανατάδες που κυκλοφορούσαν στους δρόμους και είχαν έντονη παρουσία. Ο πιο γνωστός μικροπωλητής της εποχής ήταν ο μπάρμπα-Γιάννης ο κανατάς, που κυριάρχησε στη ζωή των Αθηναίων για μια εικοσαετία.…