Browsing: ΠΟΛΗ

Πόλη

Τα ιστορικά ανθοπωλεία του Συντάγματος αναγεννιούνται με κοινή πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων, του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) Α.Ε., έπειτα από την, ομόφωνα, θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων. Με τον τρόπο αυτό αναβιώνει μια μακρά αθηναϊκή παράδοση και αναδεικνύεται ένας ιστορικός χώρος για την πρωτεύουσα, που ξαναβρίσκει την παλιά του αίγλη. Tα ιστορικά ανθοπωλεία του Συντάγματος αποτελούνται από έντεκα καταστήματα, τα οποία είναι σχεδόν ισομεγέθη υπόσκαφα διαμερίσματα κάτω από τον περίβολο του κτηρίου της…

Πριν από δέκα χρόνια, ο Αχιλλέας Χαρίσκος άρχισε να μαζεύει και να περιποιείται φυτά που είχαν εγκαταλειφθεί. Μόλις τους έφτιαξε τον δικό τους χώρο σε έναν ήσυχο πεζόδρομο, ώστε η Αθήνα να αρχίσει να αγοράζει second-hand φυτά, όπως κάνει και με τα ρούχα. της Ζωής Παρασίδη Ρώμη, Παλέρμο και Νάπολη, Βερολίνο και Πράγα, Αγία Πετρούπολη, Πόλη του Μεξικού και Τζακάρτα. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις στάσεις που έκανε ο Αχιλλέας Χαρίσκος επί δεκατρία χρόνια, ταξιδεύοντας όπου τον πήγαιναν οι…

Ο Σίμων ο Αθηναίος τον 5ο π.Χ. αιώνα είχε γράψει την πραγματεία «Περί Ιππικής», για τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία κάποιος πρέπει να επιλέγει ένα άλογο. Είναι από τα αρχαιότερα κείμενα που διαθέτουμε για αυτό το είδος του ζωικού βασιλείου. Τοποθέτησε μάλιστα και ένα άγαλμα ίππου στην Αγορά ώστε να καταλάβουν όλοι τι εννοεί. Και ο Ξενοφών, βεβαίως, είχε ομότιτλο έργο μονογραφικού χαρακτήρα με το ίδιο θέμα, καθώς ήταν ζήτημα θεμελιώδους σημασίας: όσοι Αθηναίοι πολίτες ανήκαν στις ανώτερες εισοδηματικές…

Τα πήλινα αγάλματα του Απόλλωνα και της Άρτεμης δεν υπήρχαν, αλλά ήταν σαν να τα έβλεπα, εκεί, στην αρχή της σκάλας, μπροστά σε εκείνο το ίδιο σπίτι, Φυλής 234. Δεν έβλεπα τον ανθόκηπο ούτε τις φιστικιές, αλλά ήξερα ότι ήμουν στο ίδιο σπίτι, με τις σκιές περασμένων διαδρομών. Ποτέ δεν φανταζόμουν τις στρώσεις της ιστορίας αυτού του αρχοντικού, χτισμένο ίσως το 1910, και από το 1915 αγορασμένο από τον Μωυσή Σακκή (ή Σιακκή), προσωπικότητα του ελληνικού εβραϊσμού, έμπορος από τη…

Η Ρώμη έχει χτιστεί με επίκεντρο τον Τίβερη, το Παρίσι με επίκεντρο τον Σηκουάνα και το Λονδίνο με επίκεντρο τον Τάμεση. Tου Χρήστου Μανωλά Από το https://www.topontiki.gr/ Σίγουρα η εικόνα αυτών των ευρωπαϊκών μητροπόλεων θα ήταν τελείως διαφορετική εάν δεν υπήρχαν τα ποτάμια, όπως και η μορφή της Αθήνας θα ήταν διαφορετική εάν υπήρχε ακόμα ο Κηφισός ή ο Ιλισός. Κάθε πόλη που έχει ποτάμι, χτίζεται γύρω από αυτό. Η δομή της, η ρυμοτομία της, το εμπόριό της, ακόμα και η κοινωνική της…

Ενα γάργαρο ποτάμι είναι η λεωφόρος Αθηνών, μόνο που αντί για ποταμόψαρα έχει νταλίκες. Αμέτρητες νταλίκες ανεβοκατεβαίνουν, πάνω κάτω, βιαστικά, αφήνοντας ένα επιθετικό βουητό στο πέρασμά τους… της Ελευθερίας Αλαβάνου Ο ήχος της μηχανής και του ελαστικού πάνω στο οδόστρωμα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στις συνοικίες κοντά στην Καβάλας. Μιλάμε για το soundtrack της καθημερινότητας, τρυπώνει στ’ αυτιά σου συνεχώς, είτε περπατάς στο πεζοδρόμιο είτε στο δάσος. Σε αυτή τη βόλτα της καραντίνας, επισκεφθήκαμε το Δαφνί και την Αφαία…

Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο· η Κυψέλη, η Ελλάδα και ο πλανήτης Γη. Τώρα βγαίνουν και λένε ότι ο κόσμος είναι ένας, όμως λένε ψέματα κι αυτό φαίνεται στα μάτια τους. Αυτοί τα έχουν μπερδέψει ενώ υπήρχαν τρία μέρη και το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο ήταν να είσαι η ωραιότερη στην Κυψέλη όπως συνέβαινε με την Έρση. Αν ήσουνα η ωραιότερη στην Ελλάδα, κινδύνευες να σε κάνουν μις Υφήλιο και να σε παντρέψουν μ’ ένα χοντρό με πολλά λεφτά…

Ενα κτίριο που μπορεί να είχα προσπεράσει αν ήμουν διαβάτης στην οδό Κυψέλης το 1952, απέσπασε τώρα το βλέμμα μου και επιβράδυνε το βήμα μου. Λαμπύριζε στην απέναντι γωνία, σε εκείνο το αργυρόλευκο χρώμα του, λερωμένο από τον χρόνο, σκοτεινιασμένο από την αχρησία. του Νίκου Βατόπουλου Στάθηκα να το δω, να το ζυγίσω με το μάτι, να το νιώσω, να το αισθανθώ ζωντανό. Ξεχώριζε σαν ένα αστικό κοχύλι, και έμοιαζε τυλιγμένο σε μια πηχτή σιωπή, σαν θερμή πάχνη. Ηταν ένα…

Το όνομα «Ροζικλαίρ» σας λέει τίποτα; Μήπως το όνομα «Αλάσκα»; Μήπως δεν σας άφηναν από το σπίτι; Ή μήπως δεν είχατε γεννηθεί ακόμη; Δυστυχισμένοι άνθρωποι, που να ξέρατε τί χάσατε; του Θωμά Σιταρά* Από το τελευταίο βιβλίο μου ¨Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες¨ (εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, 1918) δανείζομαι την σημερινή μας ανάρτηση. Αφορμή μου έδωσε η αναγγελία της συμμετοχής του γεμάτο νοσταλγία ντοκιμαντέρ του Κώστα Δημολίτσα ¨Ο Χριστός γεννήθηκε στο Ροζικλαίρ¨ στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο. «Δεν παρακαλούνται πλέον οι κ. κ.…

Πάνω από τον Σταθμό Λαρίσης, σε ένα αστικό τοπίο γεμάτο αντιφάσεις, ο αέρας φέρνει ιστορίες και οι σκιές απλώνουν σε πεζοδρόμια χιλιοπερπατημένα. του Νίκου Βατόπουλου Ανέβαινα την οδό Ηπείρου για να βγω στη Λιοσίων και είχα την ελαφράδα του βηματισμού εκείνου που δεν πιέζεται ούτε από χρόνο ούτε από ξένες σκέψεις. Ημουν αφιερωμένος στη Λιοσίων με έναν τρόπο μετανοούντος εραστή, έφερνα τα βήματά μου ολόγυρα και τα άφηνα να σέρνονται ακόμη και δίπλα σε άχαρες πολυκατοικίες του ’70 με υποστυλώματα…

H «Αίγλη», το στέκι που άλλαξε management, έγραψε τη δική του ξεχωριστή διαδρομή με πάρτυ που άφησαν εποχή, απρόβλεπτες συναντήσεις και glam ξενύχτια – Η Αλίκη και η Μιμή, ο Τζιανφράνκο Φερέ, ο Χατζιδάκις με τον Χορν, οι άριες του Γιώργου Ντάβλα και το βράδυ όπου ο άγνωστος Ζαχαράτος μεταμορφώθηκε σε Βουγιουκλάκη του Διονύση Θανάσουλα Αρχές δεκαετίας του 90, ένα όμορφο βράδυ στο Ζάππειο, η «Αίγλη» του Λάκη Ραπτάκη είναι κατάμεστη ως συνήθως, όταν εμφανίζεται η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Την υποδέχεται στην είσοδο ο…

Εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο του 1988 από τη Μελίνα Μερκούρη και αποτελεί το τελευταίο «καμάρι» του Λυκείου Ελληνίδων που ιδρύθηκε στα τέλη του 1910 από την Καλλιρρόη Παρρέν, την πρωτεργάτρια του φεμινιστικού κινήματος στη χώρα μας. Της Χαράς Τζαναβάρα* Το πρώτο της βήμα ήταν η «Εφημερίς των Κυριών», που πρωτοκυκλοφόρησε στις 9 Μαρτίου 1887 με στόχο την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών στην εργασία, την κοινωνία και την πολιτική. Χρειάστηκαν όμως πολύχρονοι αγώνες για να ψηφίσουν οι Ελληνίδες το 1934 στις…

Κάποτε ήταν από τους φαρδύτερους δρόμους της αρχαίας Αθήνας, με πλάτος έξι μέτρα. Ο δρόμος της οδού Τριπόδων στη Πλάκα, σήμερα μπορεί να μην είναι πια τόσο μεγάλος, παραμένει όμως εξαιρετικά σημαντικός. Θεωρείται ο αρχαιότερος δρόμος της Αθήνας γιατί ένα μεγάλο τμήμα του συμπίπτει ακριβώς με τον αρχαίο. Είναι μάλιστα γραμμένος στα βιβλίο με τα Ελληνικά ρεκόρ Γκίνες ως ο μακροβιότερος δρόμος της Αθήνας που έχει διατηρήσει την ίδια ονομασία για 25 σχεδόν αιώνες. Κάποτε ήταν ο δρόμος του Θεάτρου…

Η περίφημη μαρμάρινη σκάλα του γνώρισε στιγμές δόξας από τις αρχές του 18ου αιώνα, όταν ο «φραντσέζος κόνσολας», ιδιοκτήτης της μεγαλοπρεπούς κατοικίας στην καρδιά της Πλάκας, φιλοξενούσε γαλαζοαίματους και επώνυμους περιηγητές. Η παρακμή ήρθε πολύ αργότερα και την περίοδο που τα μπουζούκια κυριαρχούσαν στη «συνοικία των θεών» φιλοξενούσε μία από τις πιο γνωστές ταβέρνες της Αθήνας. Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 ανακαινίστηκε και αποτελεί κατοικία παλιού πολιτικού, που είναι απόγονος της ιστορικής οικογένειας Η Πλάκα, η καρδιά της μεσαιωνικής πόλης, ήταν…

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και το Greek Cultural Institue, σας προσκαλούν στην απαραίτητη επίσκεψη για κάθε κάτοικο της Αθήνας. Ξενάγηση στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, λοιπόν, να γνωρίσουν (όσοι δεν τα ξέρουν από κοντά) και να απολαύσουν τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της κλασικής περιόδου με κύριο εμπνευστή τους τον Περικλή. Τα Προπύλαια, ο ναός της Αθηνάς Νίκης, το Ερέχθειο και, φυσικά, ο Παρθενώνας φανερώνουν τα μυστικά τους. Το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού, το θέατρο του Διονύσου, το Ασκληπιείο, η…

1 2 3 4 16