Πληθώρα ταινιών και αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες. Λίγες προκαλούν το ενδιαφέρον, οι περισσότερες εστιάζουν στο γυναικείο φύλο με διαφορετικό τρόπο. Οσο για τον μετρ του παραμυθιού και της φαντασίας, ο Στίβεν Σπίλμεργκ με το «Ready Player One» αυτή τη φορά μας τα χάλασε. του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Μια νέα γυναίκα» («Une jeune femme», Γαλλία, 2017) Η ταινία «Μια νέα γυναίκα» («Une jeune femme», Γαλλία, 2017) της Λεονόρ Σεράιγ είναι το χρονικό μιας ξεχωριστής «μεταμόρφωσης» η οποία, ενώ ξεκινά απότομα, μέσα στη νεύρωση…

Λίγο πριν από τις άγιες ημέρες του Πάσχα, η «Μαρία Μαγδαληνή» του Γκαρθ Ντέιβις ξεχωρίζει στις αίθουσες και τιμά την 13η Απόστολο του Ιησού Χριστο του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Μαρία Μαγδαληνή» («Mary Magdalene», Aγγλία/Aυσταλία, 2018) Εστιάζοντας στο πρόσωπο μιας ιστορικά περιθωριοποιημένης γυναίκας που ωστόσο από πολλούς θεωρείται ο 13ος Απόστολος του Ιησού του Ναζωραίου, ο σκηνοθέτης Γκαρθ Ντέιβις και η σεναριογράφος του, Φιλίπα Γκόσλετ, καταρρίπτουν πλήρως τον  γραφικό μύθο της καταπιεσμένης εταίρας και στη δική τους, κινηματογραφική «Μαρία Μαγδαληνή» («Mary Magdalene», Aγγλία/Aυσταλία,…

Το υποψήφιο για Οσκαρ εφέτος ντοκιμαντέρ των Ανιές Βαρντά και Τζ. Ρ. «Πρόσωπα και ιστορίες» αλλά και ακόμη μία γαλλική ταινία σχετική με την ενδοοικογενειακή βία ξεχωρίζουν στις αίθουσες, που από την Πέμπτη 15 Μαρτίου… κυριολεκτικά γυναικοκρατούνται του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Πρόσωπα και ιστορίες» («Visages villages», Γαλλία, 2017 Τι θα κάνουμε;» ρωτά η Ανιές Βαρντά τον φωτογράφο Τζ. Ρ. στην αρχή του ντοκιμαντέρ «Πρόσωπα και ιστορίες» («Visages villages», Γαλλία, 2017). «Απλές εικόνες, πρόσωπα» λέει εκείνος, ένας ωραίος, ευχάριστος τύπος με καπέλο «καβουράκι» και…

Η ταινία «Foxtrot» του Ισραηλινού Σάουελ Μόαζ ξεχωρίζει στις αίθουσες με τον αντιπολεμικό χαρακτήρα της του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Foxtrot» (Ισραήλ, 2017)  Το «Foxtrot» (Ισραήλ, 2017) του Σάμουελ Μάοζ είναι μοιρασμένο σε τρία μέρη και είναι μια ταινία που σχετίζεται με την απώλεια. Ενας άνδρας (Λορ Εσκενάζι) μαθαίνει ότι ο γιος του σκοτώθηκε ενώ υπηρετούσε στα σύνορα και η τραγική είδηση διαμορφώνει το πρώτο μέρος της ταινίας, φέρνοντας τον θεατή σε επαφή με τα πρόσωπα. Συναισθήματα, αντιδράσεις και συμπεριφορές βγαίνουν στο προσκήνιο και…

Η εν μέρει αυτοβιογραφική ταινία «Ladybird» και ο «Σπόρος» του Σεμίχ Καπλάνογλου ξεχωρίζουν στις αίθουσες του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Ladybird» (ΗΠΑ, 2017) Αυτοβιογραφική κατά ένα αρκετά μεγάλο μέρος της, η «Ladybird» (ΗΠΑ, 2017) της ηθοποιού και σκηνοθέτριας Γκέρτα Γκέργουικ (η Φράνσες Χ της ομότιτλης ταινίας του Νόα Μπάουμπαχ) παρακολουθεί τις σχέσεις γύρω από διάφορους ανθρώπους που περιστοιχίζουν την κεντρική της ηρωίδα (Σίρσα Ρόναν, υποψήφια για το Οσκαρ Α’ ρόλου): η κοπέλα είναι ένα ιδιαίτερο, sui generis πλάσμα, με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες…

Σε μια πλούσια κινηματογραφική εβδομάδα, τον πρώτο λόγο έχειη ταινία «Μαζί ή τίποτα» του τουρκικής καταγωγής γερμανού σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν, ο οποίος σχολιάζει το φαινόμενο της άνθησηςτου νεοναζισμού σε όλη την Ευρώπη και φυσικά και στην Ελλάδα του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Μαζί ή τίποτα» («Aus dem Nichts», Γερμανία / Γαλλία, 2017). Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, λέει η γνωστή ρήση, όμως το να πάρεις την απόφαση να ξεπεράσεις εαυτόν για να πάρεις το αίμα σου πίσω δεν είναι…

Η ταινία του Γκιγέρμο ντελ Τόρο «Η μορφή του νερού» ξεχωρίζει στις αίθουσες του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Η μορφή του νερού» («The shape of water», ΗΠΑ, 2017)  Αλληγορικό παραμύθι με πολιτική χροιά, η «Μορφή του νερού» («The shape of water», ΗΠΑ, 2017) του Μεξικανού Γκιγέρμο ντελ Τόρο – ταινία υποψήφια για 13 Οσκαρ – μοιάζει με μια ευφάνταστη, «πειραγμένη» εκδοχή της «Πεντάμορφης και του Τέρατος», δοσμένη από έναν σκηνοθέτη που αγαπά τη μαγεία του σινεμά και δεν διστάζει να τη δείξει (είναι ο σκηνοθέτης του «Λαβύρινθου…

Οι ταινίες «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου» του Λούκα Γκουαντανίνο και «Τ’ αστέρια δεν πεθαίνουν στο Λίβερπουλ» με την Ανέτ Μπένινγκ ξεχωρίζουν στις αίθουσες του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου» («Call me by your name», Ιταλία /  Γαλλία / Βραζιλία / ΗΠΑ, 2017). «Μου αρέσει έτσι όπως λες τα πράγματα» θα πει κάποια στιγμή ο Ολιβερ (Αρμι Χάμερ) φλερτάροντας τον 17χρονο Ελιο (Τιμοτέ Σαλαμέ), γιο του ακαδημαϊκού (Μάικλ Σούλμπεργκ) που φιλοξενεί τον πρώτο στην…

Αν ένα πράγμα είναι βέβαιο με τον σκηνοθέτη Πολ Τόμας Αντερσον –  δεν ξέρω καν αν θα το χαρακτήριζα χάρισμα – είναι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς άβολα ενώ παρακολουθείς ταινία του. του Γιάννη Ζουμπουλάκη*  «Αόρατη κλωστή» («Phantom thread», ΗΠΑ, 2017) Το έχω νιώσει σε όλες του και είναι αρκετές, από τότε που το «Boogie nights», μια διασκεδαστική όσο και πικρόχολη μελέτη πάνω στον χώρο του αμερικανικού πορνό, γυρισμένη πριν από 20 ακριβώς χρόνια, έκανε τον Αντερσον…

Ο Τάσος Μπουλμέτης επιστρέφει στο 1968, όταν ένας τελικός αγώνας καλαθοσφαίρισης με νικήτρια την ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας πρόσφερε μεγαλείο σε μια χώρα ταλαιπωρημένη από τη χούντα του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «1968» (Ελλάδα, 2017)  Το σκηνοθετικό ύφος του Τάσου Μπουλμέτη είναι πάνω-κάτω γνωστό. Ενας σκηνοθέτης που αρέσκεται να κοιτάζει με νοσταλγία το παρελθόν, να το γυαλίζει, να το «στρογγυλεύει», να το περιποιείται και να το προσφέρει, όπως ο σεφ ένα πολύ νόστιμο πιάτο, στο κοινό. Κανείς δεν λέει όχι σε…

Η συγγραφέας του «Όσα παίρνει ο Άνεμος», Μάργκαρετ Μιτσελ,  γεννήθηκε στην Ατλάντα. την πρω­τεύουσα της Νότιας Γεωργίας, το 1900. Στα 18 της χρόνια άρ­χισε να σπουδάζει Ιατρική. του Δημήτρη Μπουρνού Είναι τα χρόνια που θα ασπαστεί  τις φεμινιστικές ιδέες της μητέρας της που συγκρούο­νται με το συντηρητισμό του πατέρα της που ήταν δικηγόρος. Το 1919, αφού πέθανε η μητέρα της, όπως η Σκάρλετ Ο Χάρα επιστρέφει στο πατρικό σπίτι για να το «κρατήσει», με τον πατέρα και τον αδελφό της. Από το…

Η θαυμάσια ερμηνεία του Γκάρι Ολντμαν ως Ουίνστον Τσόρτσιλ δεν χάνεται με τίποτε στην «Πιο σκοτεινή ώρα», ενώ δίπλα στην ταινία του Τζο Ράιτ βρίσκουμε και το αμερικανικό δράμα «Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι». Δύο ταινίες που θα ακουστούν στα προσεχή Οσκαρ του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «Η πιο σκοτεινή ώρα» («Darkest hour», Αγγλία, 2017)  Είναι ένας άντρας, όπως όλοι» λέει στην αρχή της ταινίας του Τζο Ράιτ «Η πιο σκοτεινή ώρα» («Darkest hour», Αγγλία, 2017) η Κλημεντίνη Τσόρτσιλ (Κριστίν Σκοτ Τόμας)…

Σε μια πληθώρα από νέες ταινίες μία είναι εκείνηπου πραγματικά αξίζει: «The Post: Απαγορευμένα μυστικά».Ηδη στη λίστα των καλύτερων της χρονιάς! του Γιάννη Ζουμπουλάκη* «The Post: Απαγορευμένα μυστικά» (ΗΠΑ, 2017), Οταν πριν από λίγο καιρό, με αφορμή την τελευταία ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «The Post: Απαγορευμένα μυστικά» (ΗΠΑ, 2017), έγραψα το άρθρο «Σωστή δημοσιογραφία» στη στήλη των «Γνωμών» του «Βήματος», αναφερόμουν κυρίως στη σημασία της ύπαρξης και μόνο αυτής της ταινίας, ανεξαρτήτως δηλαδή από το αν η ταινία είναι ή όχι αυτό…

Η τελευταία ταινία του Αλεξάντερ Πέιν έχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή στον πλανήτη Γη αλλά τελικά μοιάζει με ένα διαρκές ταξίδι χωρίς προορισμό του Γιάννη Ζουμπουλάκη* Μικρόκοσμος» («Downsizing», ΗΠΑ, 2017) Οχι τόσο μια ταινία επιστημονικής φαντασίας όσο μια ταινία περιπλάνησης τυλιγμένη μέσα στο αμπαλάζ της φαντασίας, ο «Μικρόκοσμος» («Downsizing», ΗΠΑ, 2017) του Αλεξάντερ Πέιν, παρότι έχει στοιχεία που κινούν το ενδιαφέρον, μπορεί να σε αφήσει αμήχανο μπροστά της, όπως αμήχανη μοιάζει και η ίδια απέναντι στο θέμα της.…